Στις δημοτικές εκλογές του 2010 έγινε ένα σημαντικό πείραμα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Δύο πρόσωπα εκτός της ενεργού πολιτικής (με τη στενή έννοια) και, κυρίως, άσχετα με τον κομματικό σωλήνα κατέβηκαν υποψήφιοι. Και νίκησαν.
Πέρα από κάθε πρόβλεψη, ο Γιώργος Καμίνης στην Αθήνα νίκησε τον φθαρμένο μεγαλοϋπουργό Νικήτα Κακλαμάνη. Και ο Γιάννης Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη τα έβγαλε πέρα με ένα αδιαπέραστο σύμπλεγμα του τοπικού κατεστημένου, τους Παπαγεωργόπουλους, Ψωμιάδηδες και Άνθιμους.
Καμίνης και Μπουτάρης διαχειρίστηκαν με επάρκεια -όση επιτρέπουν οι περιστάσεις- και αξιοπρέπεια τα κοινά και, ευλόγως, θα διεκδικήσουν ξανά τη δημαρχία τον προσεχή Μάιο. Το ερώτημα που ανακύπτει είναι απλό: οι δημότες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης έχουν κανένα λόγο να εμπλακούν στους κομματικούς και εσωκομματικούς ανταγωνισμούς και διαγκωνισμούς και να μην εμπιστευθούν ξανά τους δύο νυν δημάρχους;
Σήμερα θα επικεντρωθώ στην Αθήνα, όπου οι υποψηφιότητες είναι σχεδόν όλες γνωστές. Απέναντι στον Καμίνη θα είναι:
Από την Ν.Δ., ο Άρης Σπηλιωτόπουλος (επίσημος υποψήφιος) και ο Νικήτας Κακλαμάνης («αντάρτης»). Τι λόγο έχει ο Αθηναίος δημότης να τους θέλει για τη θέση του δημάρχου; Ο Σπηλιωτόπουλος είναι γενικά συμπαθής, αλλά δεν έχει να επιδείξει κάτι αξιόλογο στις δημόσιες θέσεις απ’ όπου πέρασε ως τώρα. Ο Κακλαμάνης είναι ο υπουργός Υγείας της κυβέρνησης Καραμανλή (2004-2006), που κατήργησε τη λίστα φαρμάκων, με αποτέλεσμα να εκτοξευθεί στα ύψη η φαρμακευτική δαπάνη και να φτάσουν στα όρια της χρεοκοπίας τα ταμεία υγείας. Και μόνο γι’ αυτή την απόφαση αξίζει να (ξανα)μαυριστεί. Αλλωστε, αν ήταν καλός δήμαρχος, γιατί οι δημότες να τον μαυρίσουν το 2010;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχρισε υποψήφιό του το νέο στην ηλικία στέλεχός του, Γαβριήλ Σακελλαρίδη. Στον υποψήφιο δεν υπάρχει τίποτα να προσάψει κανείς. Το κόμμα του, όμως, επιδιώκει να μετατρέψει την ψήφο των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών σε «δημοψήφισμα», με στόχο να πέσει η κυβέρνηση. Όμως, τέτοια ευκαιρία δίνουν οι ευρωεκλογές, που διεξάγονται ταυτόχρονα. Είναι εκλογές με χαρακτηριστικά εθνικών εκλογών. Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος να μετατρέψουμε και τις τοπικές εκλογές για τους δημάρχους σε στενά κομματική αναμέτρηση; Όποιος θέλει να ρίξει την κυβέρνηση, ας ψηφίσει στις ευρωεκλογές αντιπολιτευόμενα κόμματα. Στις δημοτικές κοιτάζουμε περισσότερο το συμφέρον των πόλεων και των χωριών μας.
Πάνω κάτω τα ίδια ισχύουν και με τις κομματικές υποψηφιότητες των άλλων κομμάτων. Ξεχωρίζει, φυσικά, εκείνη του Κασιδιάρη της Χρυσής Αυγής, για την οποία δεν χρειάζονται πολλά. Όποιοι νομίζουν ότι ο Κασιδιάρης και οι όμοιοί του ενδιαφέρονται για τους δημότες και όποιοι θέλγονται από τα νεοναζιστικά τους, ας τον ψηφίσουν. Ντροπή τους και καμάρι τους!
Όποιος έχει αηδιάσει από τα παλαιοκομματικά τερτίπια και τα πρόσωπα που τα υλοποιούν. ΄Οποιος δεν θέλει να παίξει το παιχνίδι «ψηφίζω δήμαρχο για να ρίξω την κυβέρνηση». Όποιος παθαίνει αναφυλαξία με όσα λένε και κάνουν οι Κασιδιάρηδες…
…όλοι αυτοί, δηλαδή οι δημότες, που βλέπουν λίγο παραπέρα από τη μύτη και το κόμμα τους, έχουν κάθε λόγο να μην αλλάξουν το δήμαρχο που έχει η Αθήνα. Ο Καμίνης νοικοκύρεψε τον Δήμο, πολιτεύθηκε με σοβαρότητα και χωρίς αλαζονεία, έκανε λιγότερα λάθη από τους προκατόχους του, τα έβαλε και με τους Κασιδιάρηδες όταν χρειάστηκε. Μέχρι στιγμής δεν βλέπω καλύτερον.
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7631