Πίσω ολοταχώς!
Θεόδωρος, Παπαθεοδώρου
Πελοπόννησος, 2014-02-16
Ο νόμος του 2010 για την Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στην Ελλάδα, υπήρξε η μεγαλύτερη ίσως καμπή της ελληνικής μεταναστευτικής πολιτικής των τελευταίων είκοσι ετών. Από κοινωνικής, πολιτικής και νομικής πλευράς αυτός ο νόμος αναγνώρισε την ύπαρξη μίας ομάδας πληθυσμού, η οποία μέχρι τότε παρέμενε εγκλωβισμένη σε μία γκρίζα ζώνη αμφίβολου δικαίικού καθεστώτος. Δεν ήταν απλά αποκλεισμένη από την «ιδιότητα του πολίτη», δηλαδή από την αναγνώριση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων συνδεδεμένων με την κρατική οντότητα, αλλά και από τη γενικότερη θεσμική υπόστασή τους απέναντι στην Πολιτεία.
Η ιστορικότητα της ψήφισης από τη Βουλή των Ελλήνων το 2010 αυτού του Νόμου στηριζόταν στην παράλληλη αποδοχή από την εθνική αντιπροσωπεία ότι η ιδιότητα του πολίτη αναφέρεται όχι μόνο στην κοινότητα των ελλήνων πολιτών, αλλά και στην κοινότητα αυτών που με την οικειοθελή τους προσχώρηση στις κοινές Συνταγματικές αξίες επιλέγουν να συνδέσουν τη ζωή τους με τις κοινωνικές, πολιτικές και εθνικές προτεραιότητες της Ελλάδας.
Η πολιτική συμμετοχή στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η αναγνώριση του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι σηματοδοτούσε την ενεργητική συμμετοχή του αλλοδαπού στον τόπο διαμονής του και την εντονότερη πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική ένταξή του στη Χώρα υποδοχής. Με αυτόν τον νόμο, η Ελλάδα ακολουθούσε έστω και καθυστερημένα ανάλογες δικαικές ρυθμίσεις της πλειονότητας των ευρωπαϊκών χωρών.
Και ξαφνικά, πίσω ολοταχώς! Δεν έχουν πλέον το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις δημοτικές εκλογές ομογενείς και νόμιμα διαμένοντες στην Ελλάδα αλλοδαποί τρίτων χωρών. Με τροπολογία του Υπουργού Εσωτερικών που ψηφίσθηκε από την πλειοψηφία καταργούνται οι διατάξεις του επονομαζόμενου «νόμου Ραγκούση» που αφορούσαν τη συμμετοχή των παραπάνω στην ανάδειξη των αιρετών οργάνων της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης. Αυτή η κίνηση, κατά την Κυβέρνηση, υπαγορεύεται από την ανάγκη συμμόρφωσης σε απόφαση 460/2013 του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) που έκρινε αντισυνταγματικές τις σχετικές διατάξεις του νόμου, με το σκεπτικό ότι το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι συνδέεται μόνο με τους έλληνες πολίτες, σύμφωνα με το Σύνταγμα, και επομένως δεν μπορεί να επεκταθεί και στους μη έχοντες την ιδιότητα αυτή, παρά εφόσον υπάρξει συνταγματική αναθεώρηση. «Οποία Σπουδή!» συμμόρφωσης σε απόφαση της Δικαιοσύνης, για να επαναλάβω το ρηθέν από προσφιλή πολιτικό αρχηγό για μία άλλη υπόθεση «κυβερνητικού ενδιαφέροντος» αυτή του ξαφνικού θανάτου της ΕΡΤ.
Έχω ξαναγράψει ότι οι αποφάσεις της δικαιοσύνης δεν κρίνονται α λα καρτ, ανάλογα αν μας αρέσουν ή όχι. Δεν πρέπει να εφαρμόζονται επίσης α λα καρτ, ανάλογα με το αν μας συμφέρουν. Προφανώς, διαφωνώ ριζικά με την απόφαση του ΣτΕ, με την αναχρονιστική νομική της θεμελίωση σχετικά με το ότι «το ελληνικό κράτος ιδρύθηκε και υπάρχει ως εθνικό κράτος» ή περί της «ύπαρξης ή μη γνησίου δεσμού του αλλοδαπού προς το ελληνικό κράτος» και ακόμα περισσότερο σχετικά με την αυθαίρετη γενίκευση περί αλλοδαπών «ως προσώπων ποικίλης προελεύσεως, με χαλαρή ή ανύπαρκτη ενσωμάτωση». Η απόφαση αυτή αποτελεί ουσιαστική οπισθοχώρηση από το ευρωπαϊκό νομικό κεκτημένο. Προφανώς, όμως, η Κυβέρνηση δεν νομοθετεί εσπευσμένα μόνο από προσήλωση στη νομιμότητα. Το κάνει για να στείλει συγκεκριμένα μηνύματα, εν όψει εκλογών, στο πλέον συντηρητικό εκλογικό ακροατήριο. Είναι μέγα λάθος. Αυτή η οπισθοδρόμηση δεν δικαιώνει πολιτικά την Ελλάδα της κρίσης. Δεν βελτιώνει την ποιότητα της Δημοκρατίας μας. Επιβεβαιώνει απλά, για ακόμη μία φορά, ότι η κρίση στην Ελλάδα ανατροφοδοτείται από την πολιτική χρήση των θεσμών. Και ίσως αυτό να είναι το πλέον επικίνδυνο..
Εκτύπωση στις: 2024-04-24
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7651