Τα σιγανά ποταμάκια
Πασχάλης, Κορωναίος
Ελευθεροτυπία, 2014-03-06
Σε αυτή τη χώρα «ευδοκιμούν» αυτόκλητοι σωτήρες και αυτόκλητοι τιμωροί. Βρίσκουν χώρο και αναδεικνύονται, καθώς αποκτούν οπαδούς όσο οι θεσμοί δεν λειτουργούν και οι δομές είναι κατεστραμμένες, την ίδια ώρα που ο πολιτικός και πολιτιστικός αναλφαβητισμός κυριαρχεί στο δημόσιο βίο. Ολα αυτά υπήρχαν και στην Ελλάδα προ της οικονομικής κρίσης. Οταν, όμως, ο μανδύας της επίπλαστης ευμάρειας έπεσε, τότε αποκαλύφθηκε και η τεράστια γύμνια. Κατά πόσο τη βλέπουμε;
Κατ’ αναλογίαν, ζούμε καθημερινά ένα ριμέικ του κλασικού παραμυθιού του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα». Στο παραμύθι ως ματαιόδοξος, αυτάρεσκος και υπερόπτης εμφανίζεται να παρελαύνει γυμνός μπροστά στους υπηκόους του, αποφεύγοντας να αποδεχθεί ότι εξαπατήθηκε από κάποιους επιτήδειους ράφτες, που τον κορόιδεψαν. Στη θέση του αυτοκράτορα σήμερα βρίσκεται μια μεγάλη μερίδα πολιτών, που αν και διαπιστώνει ότι εξαπατήθηκε, αδυνατεί να συνειδητοποιήσει τη γύμνια. Βεβαίως, στην πραγματική ζωή και στη δημοκρατία ουδείς μπορεί να έχει το ελαφρυντικό μετά την ψήφο στην κάλπη ότι τον κορόιδεψαν: γιατί όλοι, άνω των 18 ετών, έχουν την ευθύνη των πράξεών τους.
Τα κόμματα εξουσίας κάνουν τη δουλειά τους. Στοχεύουν σε αυτή και με κάθε μέσο -θεμιτό ή αθέμιτο- παλεύουν να διατηρήσουν οφίτσια. Ετσι παίζεται το παιχνίδι και αυτό θα συνεχιστεί. Για να φτάσουν, όμως, μέχρι εκεί χρειάζονται ανθρώπους να τους ακολουθούν. Σε μια χώρα όπου η πολιτική παιδεία, αλλά κυρίως η Παιδεία, εμφανίζει τεράστιο έλλειμμα επί δεκαετίες, το έργο των πολιτικών σαλτιμπάγκων της εξουσίας είναι εύκολο. Μοιράζουν υποσχέσεις με συνταγές λαϊκισμού και απλώς ανά τακτά διαστήματα αλλάζουν το περιτύλιγμα. Το κακό είναι ότι πολλοί «τσιμπάνε». Το ερώτημα είναι εάν η σημερινή κρίση μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη για το περίφημο τέλος της μεταπολίτευσης ή απλώς τα υπάρχοντα σχήματα, που κυριάρχησαν, θα πείσουν και πάλι καταφεύγοντας σε τακτικές «ολόσωμου μακιγιάζ» για να κρύψουν τη γύμνια τους.
Αν αφήσουμε κατά μέρος τα «προαπαιτούμενα» της τρόικας, θα δούμε ότι οι επίδοξοι σωτήρες μετέρχονται «μαγικών» τρικ για να δικαιολογήσουν τις πολιτικές τους τόσο πριν όσο και μετά την κρίση. Η Ν.Δ. στην πρόσφατη περίοδο κυβερνητικής θητείας έκανε χρήση του κυβερνητικού «νόου χάου» του ΠΑΣΟΚ. Ολίγον από δεξιά με σοσιαλδημοκρατική ρητορεία. Ενα κόμμα, που υποτίθεται ότι εμφορείται από τη λογική περιορισμού του κράτους, έκανε χιλιάδες προσλήψεις στο Δημόσιο προσβλέποντας στην παραμονή στην εξουσία. Οι δε περισσότερες αποκρατικοποιήσεις ξεκίνησαν και έγιναν την περίοδο του ΠΑΣΟΚ. Μια τρέλα! Την ίδια ώρα, πολιτικοί παράγοντες, που ευαγγελίζονται το άνοιγμα των αγορών, δουλεύουν στο παρασκήνιο για την καρτελοποίηση συγκεκριμένων αγορών για λογαριασμό φίλων τους. Και ορκισμένοι -υποτίθεται- σε φιλελεύθερες επιλογές πλαισιώνονται από κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Μέσα σε όλους και κάποιοι που καταγγέλλουν τα διαπλεκόμενα, απλώς γιατί θα ήθελαν κάποια άλλα διαπλεκόμενα να είναι στα πράγματα. Μ’ άλλα λόγια, δεν περισσεύουν μόνο γυμνοί αυτοκράτορες. Πλαισιώνονται κι από πολλά σιγανά ποταμάκια...
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7697