Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Στόχοι και επιπτώσεις της νέας εργασιακής απορρύθμισης

Γιάννης, Κουζής

Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2014-03-26


Η πρόσφατη συμφωνία κυβέρνησης και τρόικας παραπέμπει σε νέα μέτρα στο εργασιακό πεδίο που, σε συνδυασμό με τις προηγηθείσες μνημονιακές παρεμβάσεις, συνιστούν την επιτομή της πλήρους απορρύθμισης της εργασίας, όπως επιβάλλει ο ακραίος νεοφιλελεύθερος δογματισμός έπειτα από έναν και πλέον αιώνα εργασιακών δικαιωμάτων στην Ελλάδα. Οι στόχοι και οι επιπτώσεις των σχεδιαζόμενων παρεμβάσεων συμπυκνώνονται στη συμβολική ισοπέδωση της εργασίας με την πλήρη ανατροπή του εργατικού δικαίου, που ενοχοποιείται στις μέρες μας από την αδηφαγία του κεφαλαίου για μεγιστοποίηση της κερδοφορίας του μέσα από τη συστηματική συμπίεση μισθών και δικαιωμάτων.

*Η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, με την αύξηση του ορίου των ελεύθερων ανά μήνα απολύσεων στο 10%, αποτελεί συνέχεια σχετικών μέτρων του πρώτου μνημονίου και ολοκλήρωση των παρεμβάσεων των δύο πρώτων μνημονίων για τη διευκόλυνση των ατομικών απολύσεων από πλευράς κόστους και διαδικασίας, που μείωσαν μέχρι και 14 μισθούς την αποζημίωση ύστερα από προειδοποίηση για τις μεγάλες προϋπηρεσίες. Τα νέα μέτρα, σε μια περίοδο πρωτοφανούς διόγκωσης της ανεργίας στο 28%, αναμένεται να συμβάλουν στην περαιτέρω αύξησή της, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που επιφέρουν. Και αυτό γιατί ζητούμενο είναι η πλήρης άρση της προστασίας από την απόλυση, η περαιτέρω διευκόλυνση των απολύσεων σε μεγάλες επιχειρήσεις, κυρίως σε τράπεζες και πρώην ΔΕΚΟ, η μερική αντικατάσταση απολυμένων από εργαζόμενους χαμηλού κόστους, παράλληλα με τη διατήρηση της ανεργίας σε υψηλά επίπεδα ώστε να ασκούνται οι αναγκαίες πιέσεις για την εκπλήρωση του διακηρυγμένου στόχου σύγκλισης των μισθών με τους αντίστοιχους των γειτονικών βαλκανικών χωρών.

*Η κατάργηση των τριετιών λόγω προηγούμενης προϋπηρεσίας των προσλαμβανόμενων μακροχρόνια ανέργων που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, αποτελεί πρόσθετο πλήγμα στα σχετικά επιδόματα που ήδη παραμένουν, για το σύνολο των δικαιούχων, παγωμένα μέχρις ότου η ανεργία υποχωρήσει κάτω από το 10%, ενώ περιορίζεται και ο ανώτατος αριθμός τους σε 3 τριετίες. Το εν λόγω μέτρο, εκτός του ότι ευνοεί τις επιχειρήσεις να εκμεταλλεύονται χωρίς κόστος την προστιθέμενη αξία από την προϋπηρεσία του εργαζόμενου, επιτυγχάνει την καθήλωση των κατώτατων μισθολογικών ορίων, μη επιτρέποντας τη δυνατότητα αποκλίσεων με επιδόματα που αυξάνουν τις μεικτές αποδοχές πέραν των 586 ευρώ.

*Η απελευθέρωση των όρων προσφυγής στις εταιρείες ενοικίασης εργαζομένων οδηγεί στην ενίσχυση του ρόλου τους μέσα από τη χρήση δανειζόμενου προσωπικού χωρίς, πλέον, την αιτιολογία κάλυψης προσωρινών αναγκών, και την άρση των περιορισμών λόγω απολύσεων που προηγούνται της προσφυγής στον δανεισμό από μέρους της δανειζόμενης επιχείρησης. Οι εξελίξεις αυτές, σε συνδυασμό με την επέκταση του δανεισμού εργαζομένων σε νέες δραστηριότητες (π.χ. οικοδομές), εντείνουν την εργασιακή επισφάλεια, επεκτείνουν τη χρήση προσωρινών συμβάσεων για κάλυψη σταθερών αναγκών, προωθούν την αντικατάσταση μόνιμου προσωπικού από ενοικιαζόμενους εργαζόμενους δεύτερης ταχύτητας 36μηνης διάρκειας και οδηγούν στην περαιτέρω υποβάθμιση του ρόλου των δημόσιων δομών προώθησης της απασχόλησης.

*Τέλος, η επιβολή περιορισμών στο απεργιακό δικαίωμα και η επαναφορά, έπειτα από 32 χρόνια, της ανταπεργίας (λοκ-άουτ), συνθέτουν ένα ακόμη μείγμα μέτρων κατά της συλλογικής έκφρασης των εργαζομένων και της συνδικαλιστικής δράσης, υλοποιώντας τον στρατηγικό στόχο του νεοφιλελευθερισμού για εξατομικευμένες σχέσεις εργασίας. Σε συνέχεια της πλήρους αποδιάρθρωσης του συστήματος των συλλογικών συμβάσεων, που οδηγεί στη σταδιακή διολίσθηση της πλειοψηφίας των μισθών προς γενικά κατώτατα όρια, τα μέτρα αυτά ενισχύουν υπέρμετρα τον εργοδότη, αποκρύπτοντας τη φύσει άνιση σχέση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας με την αποδοχή της θεωρίας των ισοδύναμων όπλων μεταξύ απεργίας/ανταπεργίας, και επιδιώκοντας την πλήρη ισοπέδωση του εργαζόμενου, της αδύνατης, δηλαδή, πλευράς στο δίπολο της εργασιακής σχέσης.

Καθηγητής Εργασιακών Σχέσεων, πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7742