Νέος αρχηγός με παλιές αντιλήψεις
Τάσος, Παππάς
2014-04-22
Μπορείς να μιλάς για μεταρρυθμίσεις, χωρίς να περιγράφεις το περιεχόμενό τους. Να ζητάς νέο ήθος στην πολιτική και να ακολουθείς την πεπατημένη. Να καταδικάζεις τη διαφθορά της κομματοκρατίας και να συνομιλείς με τη διαπλοκή. Να εισηγείσαι μια διαφορετική σχέση επικοινωνίας με τους πολίτες και να επιστρατεύεις τις γνωστές εκμαυλιστικές τακτικές. Στα μεγάλα και τα γενικά μπορείς να ψαρέψεις συναίνεση με τεχνικές αποσιώπησης, ρητορική επιδεξιότητα και μεγαλόστομες τιποτολογίες. Το έχουν κάνει πολλοί με επιτυχία. Μερικές φορές όμως το «δρομολόι καθενός» στην πολιτική αποκαλύπτεται από τις λεπτομέρειες και τα μικρά. Για παράδειγμα, διαφημίζει την ανεκτικότητά του, αλλά στην πρώτη αναποδιά, συμπεριφέρεται όπως οι πρωτομάστορες του παλαιοκομματισμού.
Οταν ο συγγραφέας Νίκος Δήμου ανακοίνωσε την υποστήριξη του στο Ποτάμι, ο επικεφαλής του και η ομάδα που τον πλαισιώνει πανηγύρισαν. Ηταν από τους πιο γνωστούς διανοούμενους που έσπευσαν να δώσουν χείρα βοηθείας στο νεοπαγές εγχείρημα. Ο Ν. Δήμου όμως έχει αιρετικές θέσεις για ορισμένα ζητήματα, οι οποίες δεν είναι καθόλου δημοφιλείς σε ισχυρούς κύκλους που έχουν συνηθίσει στο κανάκεμα. Οι απόψεις του για τον ρόλο της Εκκλησίας στην Επανάσταση του 1821 και η κριτική του στην καθεστωτική γελοιότητα με το «Αγιο Φως», το οποίο η χώρα υποδέχεται με τιμές αρχηγού κράτους, προκάλεσαν την οργή ορισμένων ιεραρχών, κυρίως αυτών που έχουν αυτοαναγορευτεί σε φύλακες της πίστης, αλλά και εκπροσώπων της πολιτικής τάξης που έχουν αναλάβει εργολαβικώς την υπεράσπιση της τιμής και της ιστορίας του έθνους.
Εκλήθη λοιπόν ο Στ. Θεοδωράκης να πάρει θέση. Τι θα περίμενε κανείς από τον επικεφαλής ενός σχήματος που ισχυρίζεται ότι το κόμμα του φιλοδοξεί να αλλάξει τον τρόπο που γίνεται η πολιτική αντιπαράθεση, που διατυμπανίζει ότι δεν υπάρχουν αποκλεισμοί, που κατηγορεί τα άλλα κόμματα για ολιγαρχική νοοτροπία και γραφειοκρατική δομή, που εμφανίζεται ως ο εκφραστής του νέου ήθους στον δημόσιο διάλογο; Το λιγότερο, να πει πως όλες οι απόψεις που κινούνται εντός του δημοκρατικού τόξου είναι ευπρόσδεκτες, πως η συζήτηση στο εσωτερικό του κόμματος είναι σε εξέλιξη και οι γενικές κατευθύνσεις θα καθοριστούν στο συνέδριο, πως η λογοκρισία και η αυτολογοκρισία δεν ταιριάζουν με την αντίληψή μας για το πώς πρέπει να λειτουργούν τα κόμματα. Τι έκανε; Στην αρχή σιώπησε αμήχανα, αν όχι ενοχικά, περιμένοντας να καταλαγιάσει ο θόρυβος και στη συνέχεια εκστόμισε το εξαιρετικά πρωτότυπο ότι «δεν πάω για αρχιμανδρίτης, αλλά για πολιτικός»! Μάλιστα. Ο μικροκομματισμός σ’ όλο του το μεγαλείο. Καλή η ευρυχωρία, αλλά η Εκκλησία είναι εξουσιαστικός μηχανισμός και γητευτής ψυχών, επηρεάζει πολλούς ανθρώπους και δεν είναι φρόνιμο να τη θυμώνουμε με «προοδευτικές φιοριτούρες». Καμία έκπληξη. Απορώ όμως γιατί εξεπλάγη δυσάρεστα ο Νίκος Δήμου με το «άδειασμα» που υπέστη.
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7778