«Γερμανική» εκεχειρία
Γιώργος, Καπόπουλος
Έθνος, 2014-06-19
Είναι αδιανόητη η μονομερής κατάπαυση του πυρός από τον Ποροσένκο, με εγγυητή του διαφαινόμενου συμβιβασμού Μόσχας – Κιέβου το Βερολίνο: για όποιον θα είχε αμφιβολία ο διορισμός τού μέχρι χθες πρέσβη της Ουκρανίας στη γερμανική πρωτεύουσα Πάβελ Κλίμκιν στο αξίωμα του υπουργού Εξωτερικών τη διαλύει.
Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι αν το μέλλον της Ουκρανίας που είχε απαλλοτριωθεί από την ΥΦΥΠΕΞ των ΗΠΑ Νούλαντ στις αρχές του χρόνου ως αποκλειστικά αμερικανική υπόθεση στην κατεύθυνση μετωπικής σύγκρουσης ξαναγίνεται μία υπόθεση Μόσχας – Βερολίνου, με τον ρεαλιστή ολιγάρχη, βαρόνο της σοκολάτας Ποροσένκο να καλείται να διαμορφώσει τον συμβιβασμό που απέρριπταν οι απερίγραπτοι μεταβατικοί Τσούρκιν και Γιατσενιούκ.
Στο ερώτημα αν υπάρχει κοινός παρονομαστής ζωτικών συμφερόντων Ρωσίας – Γερμανίας στην Ουκρανία, η απάντηση είναι ανεπιφύλακτα καταφατική: η Ρωσία θέλει την εγγύηση ότι η χώρα δεν θα προσχωρήσει στο ΝΑΤΟ και η Γερμανία την εγγύηση για εμπόριο, επενδύσεις και μεταφορά παραγωγικών δραστηριοτήτων. Και τα δύο μαζί, οι προτεραιότητες δηλαδή Μόσχας και Βερολίνου, συμπυκνώνονται στη λέξη «φιλανδοποίηση», το διεθνές καθεστώς της Φιλανδίας από το 1945 έως το 1991.
Το Ελσίνκι διατήρησε την οικονομία της αγοράς και τον πολυκομματισμό και δέχτηκε άτυπα, αλλά επί της ουσίας δεσμευτικά, ότι η εξωτερική και αμυντική του πολιτική πρέπει να εξυπηρετούν και όχι να απειλούν την ασφάλεια της ΕΣΣΔ.
Ετσι από χώρα πρώτης γραμμής που διεξήγαγε δύο πολέμους με την ΕΣΣΔ, τον πρώτο το 1939-’49 και τον δεύτερο το 1941-’44, η Φιλανδία έγινε η γέφυρα της Μόσχας με τη Δύση με θεαματικό παράπλευρο όφελος για την οικονομία της.
Από την κατάπαυση του πυρός, όταν και εάν υλοποιηθεί, μέχρι μία συνταγματικά κατοχυρωμένη διευρυμένη αυτονομία των ανατολικών περιφερειών, ο δρόμος θα είναι μακρύς και δύσκολος.
Είναι, όμως, μονόδρομος, καθώς μία Ουκρανία στο ΝΑΤΟ προπύργιο κατά της Ρωσίας είναι αδιανόητη, όπως αδιανόητη είναι μία Ουκρανία δορυφόρος της Μόσχας. Η διχοτόμηση της χώρας για να χωρέσουν και οι δύο παραπάνω απόλυτες και ακραίες επιλογές είναι βήμα προς αχαρτογράφητη περιοχή, που καμιά πλευρά δεν αναλαμβάνει την ευθύνη, επί του παρόντος, να το κάνει.
Κυρίως ο Ποροσένκο και οι ολιγάρχες, που έχουν συμφέροντα στο σύνολο της χώρας.
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7870