Στις ευρωεκλογές η ΔΗΜΑΡ ήταν ασφαλώς η μεγάλη ηττημένη. Παραδόξως όχι ο αρχηγός της κ. Φώτης Κουβέλης. Ο οποίος, για λίγους μήνες ακόμα, θα είναι σε θέση να διαπραγματεύεται από θέση ισχύος τις (εικαζόμενες) ψήφους του κόμματός του για την προεδρική εκλογή - πιθανότατα με τον ίδιο ως υποψήφιο. Μπορεί να ψηφίσει πολιτική σταθερότητα ελπίζοντας σε 180 ψήφους από τη σημερινή Βουλή ή να επιλέξει αλλαγή με «προοδευτικό πρόσημο» ελπίζοντας σε 151 ψήφους μετά από εκλογές - αν φυσικά βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα και αν προκύψει τέτοια πλειοψηφία.
Το πρόβλημα βέβαια του κ. Κουβέλη είναι ότι θα έχει απώλειες όποια απόφαση και αν πάρει. Αν για παράδειγμα πάει με την κυβέρνηση, τότε μοιραία στις εκλογές θα κατέβει με κεντροαριστερό σχήμα, σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και την Ελιά. Κι αν μεν η συνεργασία αποκτήσει δυναμική -βλέπε διψήφιο ποσοστό- έχει καλώς. Αν απλώς αθροίσει τα σημερινά ποσοστά των κομμάτων, τότε η πλειονότητα των βουλευτών της ΔΗΜΑΡ θα βρεθεί εκτός της επόμενης Βουλής. Γιατί βέβαια οι περισσότερες θέσεις είναι ήδη καπαρωμένες από τους «βαρόνους» του χώρου, με τους οποίους δύσκολα θα ανταγωνιστούν τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ. (Σε πιο αριστερή φρασεολογία, σε μια τέτοια περίπτωση θα κυριαρχήσουν οι κομματικοί μηχανισμοί, εμποδίζοντας την επιδιωκόμενη ανανέωση. Αυτά σκέφτηκαν αρκετοί στη ΔΗΜΑΡ κι έφυγαν ήδη για το Ποτάμι. Το οποίο παρά τις εκσυγχρονιστικές του προθέσεις απολαμβάνει ένα εξαιρετικά παλαιοκομματικό πλεονέκτημα: μπορεί πολύ πιο εύκολα να οδηγήσει στη Βουλή. Μεταξύ αγνώστων, βλέπετε, επικρατούν οι μονόφθαλμοι).
Εναλλακτικά ο κ. Κουβέλης μπορεί να επιλέξει ΣΥΡΙΖΑ. Και εδώ όμως θα έχει πρόβλημα. Πρώτον, μπορεί να μη βγει πρώτο κόμμα ή να μη σχηματίζει «προοδευτική» πλειοψηφία, οπότε πάει η εκλογή, πάει και η προεδρία. Δεύτερον παραμένει ερώτημα με ποιο σχήμα θα κατέβει η ΔΗΜΑΡ. Διότι το επιχείρημα αποστολή εξετελέσθη, η χώρα σώθηκε, στρίβουμε επʼ αριστερά, δοκιμάστηκε και αποδοκιμάστηκε. Μόνη της η ΔΗΜΑΡ θα θυμίζει θερμόμετρο καταψύκτη. Η ενσωμάτωσή της πάλι στους συνδυασμούς του ΣΥΡΙΖΑ, και δεν διασφαλίζει τους βουλευτές της -πλην ορισμένων εξαιρέσεων- και αποτελεί ταπεινωτική παραδοχή αποτυχίας. Διότι πρέπει να το πούμε κι αυτό. Μέσα στον κυκεώνα προσωπικών στρατηγικών που αναπτύσσονται υπάρχει ένας ικανός αριθμός στελεχών που πιστεύει πράγματι στην Κεντροαριστερά και δεν πρόκειται να κάνει το χατίρι του κ. Κουβέλη. Με δυο λόγια η υπόθεση ΣΥΡΙΖΑ δεν τον αφορά. Με τούτα και με κείνα ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ θα νιώθει υποχρεωμένος να μαδάει τη μαργαρίτα έως ότου μπορέσει να μυριστεί το «πολιτικό κλίμα». Το οποίο, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, θα κρίνει και το αν η σημερινή Βουλή θα εκλέξει Πρόεδρο. Οι κακές γλώσσες θα το ονόμαζαν και οπορτουνισμό.
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7932