Αυτοί δεν είναι οι δρόμοι που γνωρίσαμε.

Βασίλης, Τραϊφόρος

2014-07-25

Αυτοί δεν είναι οι δρόμοι που γνωρίσαμε

Αλλότριο πλήθος έρπει τώρα στις λεωφόρους

Μ.Αναγνωστάκης

______________________

Τι συμβαίνει στη ΔΗΜΑΡ; Ο απόηχος των Αθηνών φτάνει καθυστερημένα στην επαρχία, και ίσως αλλοιωμένος, όμως και αυτός ο ήχος είναι αρκετός για να διαπιστώσει κανείς ότι κάτι “κακό συμβαίνει στη χώρα της Δανιμαρκίας”. Ομάδες, ομαδούλες, αρχηγοί, αρχηγίσκοι, εκτελεστάριοι, βουλευτές, στρατηγοί χωρίς στρατό, κείμενα, δηλώσεις, θαρρείς και διαμοιράζουν τα ιμάτια ενός νεκρού σώματος.

Φυσικά όλοι οι εμπλεκόμενοι σ΄ αυτήν την δαιδαλώδη διαδικασία και την αδιέξοδο πρακτική -γιατί σαφώς πολιτική δεν γίνεται- ισχυρίζονται πως επιθυμούν την διατήρηση της ΔΗΜΑΡ στην πολιτική σκηνή της χώρας μας. Σχήμα οξύμωρο, διότι αντικειμενικά με τέτοιου είδους διαδικασίες ουσιαστικά την υποθάλπουν και την κατακερματίζουν. Και αν αυτό γινόταν από καλή πρόθεση, χωρίς ιδιοτέλεια, θα ήταν και έντιμο και θεμιτό. Όμως ο γράφων είναι πεπεισμένος ότι και ιδιοτέλεια υπάρχει και υποκειμενικός στόχος. Το μοίρασμα των ιματίων της ΔΗΜΑΡ νομίζουν ότι θα τους αποφέρει προσωπικό όφελος, είτε με την έννοια του πολιτικού σωσιβίου, είτε με την κατάληψη ηγετικών θέσεων στον κομματικό μηχανισμό, είτε μα την ηθική επιβεβαίωση της άποψής τους. Οι φιλοδοξίες ατόμων συμμετεχόντων σε συλλογικότητες είναι θεμιτές, όταν υπάρχουν κανόνες λειτουργίας, αποδοχή της πλειοψηφίας, σεβασμός της διαφορετικότητας, μείωση του υπερτροφικού μας εγώ.

Αυτό που συμβαίνει στη ΔΗΜΑΡ είναι πρωτόγνωρο για την αριστερά. Κάθε μεγαλόβαθμο στέλεχος νομίζει πως είναι ο στρατηγός Κουτούζωφ και δίδει την μάχη της Μόσχας. Και γι αυτό σε όλες τις δημόσιες εμφανίσεις η μεγάλη πλειοψηφία των συμμετεχόντων, έχει την προσωπική άποψη ,την προσωπική γνώμη, και όχι τις συλλογικές αποφάσεις. Μερικά ζητήματα μπαίνουν στη σφαίρα του ανεξήγητου. Πως να αιτιολογήσεις συμπεριφορές καθόλα αγαπητών συντρόφων, που ενώ επιζητούν το διάλογο με άλλα κόμματα ,οι ίδιοι επιλέγουν την αποχή από το εσωκομματικό διάλογο; Και άλλοι αμετροεπείς που το μεγάλωμα της σκιάς το πέρασαν για μπόι;

Μετά την εκλογική συντριβή, μετά από σύντομο διάστημα αυτοκριτικής και περισυλλογής, η ηγεσία του κόμματος ο πρόεδρος, γραμματέας, βουλευτές, εκτελεστική επιτροπή, κεντρική επιτροπή, μέσα στο καλοκαίρι, ναι μέσα στο καλοκαίρι, θα έπρεπε να δώσουν το μήνυμα του μέγιστου κινδύνου της διάλυσης του κόμματος, ερχόμενη σε άμεση επικοινωνία με τις οργανώσεις βάσεις, αυτούς δηλαδή που μοχθούν καθημερινά και με υψηλό κόστος, για την πολιτική του κόμματος, για το αν είμαστε η όχι χρήσιμοι στην κοινωνία. Γιατί ούτε τους εαυτούς μας δεν πείθουμε για το απαραίτητο υπαρξιακό ζητούμενο.

Οι λογολάγνοι θα πουν ότι αυτά είναι εύκολα, οργανωτίστικα. Ίσως δεν γνωρίζουν πως τα μέλη και τα στελέχη μας έχουν ανάγκη από αυτό που ονομάζουμε “συναισθηματική ανάταση”. Χωρίς υπερβολές, σκύβοντας στα προβλήματα, με λογική και πάθος να δώσουμε την προοπτική του απαραίτητου της ύπαρξής μας. Γιατί το αμείλικτο ερώτημα είναι, αν έχει λόγο ύπαρξης η ΔΗΜΑΡ. Εμείς που υπηρετούμε το κόμμα, απαντούμε καταφατικά χωρίς όμως να είμαστε και αντικειμενικοί. Και οδεύουμε σε ένα συνέδριο με κακές προϋποθέσεις, με πιθανές αποχωρήσεις η αδρανοποιήσεις στελεχών μας, και με φυσιολογικές πικρίες. Και μετά το συνέδριο οι τραγικοί εναπομείναντες θα μπορέσουν να οδηγήσουν το κόμμα σε μία ανοδική πορεία; Και η κοινωνία που εξ ονόματός γίνονται όλα αυτά τι στάση κρατά; Μάλλον μειδιά με ειρωνικό και αινιγματικό χαμόγελο….

* Ο Β. Τραϊφόρος είναι μέλος της Κ.Ε της ΔΗΜΑΡ

Εκτύπωση στις: 2024-04-18
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7935