Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Πολιτική, Αριστερά, Δημόσιος Χώρος!

Δημήτρης, Οικονομίδης

www.badiera.gr, 2014-09-05


«Να είσαι αλλοτριωμένος, σημαίνει να έχεις τις ιδέες του

αντιπάλου σου στο κεφάλι σου» Αντόνιο Γκράμσι

Τα τελευταία χρόνια, παρακολουθούμε μια σταδιακή αλλά συνεχή ιδεολογική υποχώρηση της Αριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας, έναντι των νεοφιλελεύθερων αξιώσεων. Η ιδεολογική αυτή υποχώρηση, αναδεικνύει το νεοφιλελεύθερο μοντέλο, σαν το μοναδικό που μπορεί να δώσει λύσεις. Η υπέρμετρη διόγκωση του χρηματοπιστωτικού τομέα και ο άμετρος ανταγωνισμός με τα αρνητικά αποτελέσματα που δημιούργησαν, οδήγησαν παγκόσμια σε μια κρίση, κρίση πρώτα και κύρια του ιδιωτικού χρέους. Αυτήν ακριβώς την κρίση, παρενέβη ο νεοφιλελευθερισμός, την μετέβαλε, την εμφάνισε και προσπάθησε να την επιβάλλει και σαν κρίση του δημόσιου χρέους. Αναπόφευκτα οι λύσεις που προτείνει, δεν στοχεύουν στον εξορθολογισμό των δημόσιων δαπανών, αλλά στην κατά το δυνατόν κατάργησή τους. Αποσκοπούν στην πλήρη απαξίωση του δημόσιου χώρου και του κοινωνικού κράτους, και στοχεύουν στην εξάλειψή του. Για τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού οικοδομήματος, άρχισε να διαβρώνει όλο το τείχος της κοινωνικής προστασίας, την υγεία – την παιδεία – την εργασία. Με την ηγεμονία και τον έλεγχο που επέβαλε, αποψίλωσε την πραγματική οικονομία, αποδιάρθρωσε την κοινωνία και παραγκώνισε την πολιτική που την οδήγησε σε παρακμή.

Η πολιτική, τόσο η δεξιά (περισσότερο), όσο και η σοσιαλδημοκρατική – αριστερή (λιγότερο), κατελήφθη από την ανάγκη για την με κάθε θυσία αποτελεσματικότητα και παραγωγικότητα που έντεχνα ο νεοφιλελεύθερος λόγος την οδηγούσε, την ανάγκη να παρακολουθήσει ένα εκτεταμένο management.

Η τεχνοκρατική αντίληψη, άρχισε να κυριαρχεί και να καταχράται κάθε έννοια πολιτικής. Nα επιβάλλει αφηρημένα συνθήματα που τα παρουσιάζει σαν επιτακτικά και απολύτως αναγκαία, «το ζητούν οι αγορές – η ανάπτυξη – ο ανταγωνισμός». Επιδόθηκε σε επικοινωνιακές πολιτικές και όρους που προσπάθησε να τους επιβάλλει επί των ιδεολογικών αναζητήσεων και στοχεύσεων.

Η αποστασιοποίησή της (της πολιτικής) από την πραγματική κοινωνία και η συνεχής προσαρμογή της στη μιντιακή άποψη της κοινωνίας, την οδήγησε στην απομάκρυνσή της από το κοινωνικό περιεχόμενο που οφείλει να έχει.

Υπηρετώντας αυτό το νεοφιλελεύθερο – κυρίαρχο πια σχέδιο, μετατοπίζει όλο και περισσότερο τις δημοκρατικές διαδικασίες από την κοινοβουλευτική στην εκτελεστική εξουσία. Η κοινωνία αρχίζει διάχυτα να καταλαμβάνεται από μια αίσθηση δημοκρατικού ελλείμματος και αποδυνάμωσης της δημοκρατίας.

Το γεγονός της απομάκρυνσης και τελικά της απουσίας των κοινωνικών προβλημάτων από το επίκεντρο της πολιτικής ζωής, επιβεβαιώνει αυτή την αίσθηση αποδυνάμωσης. Η αύξηση των ανισοτήτων, η μείωση των δημόσιων υπηρεσιών, αναπόφευκτα οδηγούν σε μείωση των κοινωνικών δικαιωμάτων, και μπορεί να σηματοδοτήσουν μια πορεία που θα έχει σαν κατάληξη τη συρρίκνωση της δημοκρατίας. Η υποκρισία στη διαχείρισή της, δοκιμάζει και κλονίζει τη δημοκρατία και όχι μόνο σε τοπικό-εθνικό επίπεδο, αλλά και στην παγκοσμιοποιημένη μορφή της. Τμήμα αυτής της παγκοσμιοποίησης είναι και η ΕΕ. Ο γραφειοκρατικός της χαρακτήρας και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που έχουν επικρατήσει, εμποδίζουν τον εκδημοκρατισμό σε ένα ανώτερο και υπερεθνικό επίπεδο. Εγκλωβίζουν τις προσπάθειες και τις απαιτήσεις για ανάληψη υπερεθνικών πρωτοβουλιών και ελέγχων που θα είναι ορατές στο δημόσιο χώρο.

Απέφυγε τελικά η πολιτική, αυτή η πολιτική, να δημιουργήσει θεσμούς και νόμους τόσο σε εθνικό, όσο και υπερεθνικό επίπεδο, για τον έλεγχο των αγορών και της ανάπτυξης αυτού του τύπου. Απέφυγε να αντιδράσει στις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» των πολιτικών λιτότητας και τον νεοφιλελεύθερο μετασχηματισμό της κοινωνίας.

Απέναντι σ’ αυτήν την κυριαρχία, η πολιτική, η Αριστερά, οφείλει να επανατοποθετήσει τους θεσμούς και τις έννοιες της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας, μέσα από την μείωση των ανισοτήτων και την διεύρυνση των ατομικών ελευθεριών. Να διεκδικήσει ένα κράτος πρόνοιας, με ορθολογική δομή, με μηχανισμούς που θα μπορούν να αναδιανέμουν τα εισοδήματα από τα ψηλότερα στα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα.

Απέναντι στην ηγεμονία του δεξιού φιλελευθερισμού, η απάντηση δεν μπορεί βέβαια να είναι μια λαϊκίστικη αντιπολίτευση στήριξης κάθε αιτήματος και διεκδίκησης. Η σύγκρουση με κατεστημένα συμφέροντα, τον κρατισμό και τον λαϊκισμό, όπως και η αντίθεση με την έννοια του κράτους βιομηχάνου και την βιομηχανία επιδομάτων και την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, οφείλει να είναι βασικός στόχος και επιδίωξη. Με βήματα προσεκτικά, γιατί πίσω από αυτή την αναγκαία μεταρρύθμιση του κράτους, παραμονεύει ο κίνδυνος της εκτόξευσης στη λατρεία του ιδιωτικού, που θέλει να καταλάβει όλο τον χώρο.

Η Αριστερά οφείλει να σταθεί εμπόδιο στην ιδεολογική και πολιτική υποχώρηση έναντι αυτών που στηρίζουν και ευαγγελίζονται την κατάργηση του κράτους πρόνοιας. Σε μια περίοδο φτωχοποίησης μεγάλων κοινωνικών ομάδων, είναι πολύ πιο σοβαρό να μένουν άνθρωποι χωρίς δουλειά, υγεία και ασφάλιση, από την με κάθε θυσία κατάργηση «μη αναγκαίων» θέσεων εργασίας.

Είναι ανάγκη για μια διανοητική και ηθική μεταρρύθμιση, επειδή ο νεοφιλελευθερισμός έχει εσωτερικευτεί στις συνειδήσεις.


Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=7973