Η Μαρία και οι πληγές της Αριστεράς
Βασίλης, Πάικος
Αυγή, 2003-10-12
Βρίσκονται σίγουρα εκτός πραγματικότητας όσοι (εξ ημών) επιχαίρουν με τις τελευταίες εξελίξεις στον ΣΥΝ. Με την αποχώρηση της Μαρίας Δαμανάκη. Βλέπουν τα πράγματα από μια εντελώς δική τους, "κλειστή" οπτική. Μίζερη, κοντόφθαλμη και σίγουρα μικρόψυχη οπτική.
Αμφιβάλλω πολύ δε για το αν διατηρούν επαφή με τον κόσμο της Αριστεράς. Με τις ανάγκες του, με τις ευαισθησίες του. Αν πονούν για τις πληγές του...
Έχω συμφωνήσει με πολλές από τις απόψεις της Μαρίας. Έχω διαφωνήσει με αρκετές από τις "πρακτικές" της. Ήμουν φίλος της Μαρίας. Δεν είμαι πια εδώ και αρκετό καιρό.
Δεν θα πρέπει ωστόσο να υπάρχει η παραμικρή αντίρρηση ή αμφιβολία πως η Μαρία Δαμανάκη είναι μια προσωπικότητα με καλή ιστορία, με κύρος και, ως εκ τούτου, με απήχηση στην Αριστερά. Πολύ περισσότερο αφού η πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ χειρίστηκε με αξιοπρέπεια κάποιες κορυφαίες στιγμές κρίσης.
Δεν θα πρέπει επίσης να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως η τελευταία εξέλιξη είναι πλήγμα για τον ΣΥΝ. Και για την εμβέλειά του. Πλήγμα σοβαρότατο. Περισσότερο επειδή αμφισβητείται στην πράξη η ικανότητά του να "συστεγάσει" κορυφαία στελέχη με διαφορετικές απόψεις. Ακόμη και στα θέματα των συνεργασιών. Ποιος; Ο Συνασπισμός. Το κόμμα των τάσεων. Το κόμμα της πολυφωνίας. Το κόμμα εν τέλει με τον υψηλότερο δείκτη πολιτικού πολιτισμού...
Βαρύ το πλήγμα. Βαθύ το τραύμα. Η ηγεσία του ΣΥΝ χρωστάει να βρει τους τρόπους να το επουλώσει. Ίσως έχει τους τρόπους. Ίσως έχει και τον καιρό...
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=8