Σοσιαλδημοκρατία και ανανεωτική Αριστερά

Γιώργος, Σιακαντάρης

Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2014-10-09

Μερικά ρεπορτάζ αναφερόμενα στο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ μιλούσαν «για κλίμα αποσύνθεσης και έντονης αμφισβήτησης του Φώτη Κουβέλη». Τελικά ο αμφισβητούμενος Κουβέλης έλαβε 68,3%, ένα ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό, και η δεύτερη υποψηφιότητα του Δημήτρη Λουκά, ενός στελέχους υπόδειγμα ήθους και υψηλής επιστημονικής κατάρτισης, ξεπέρασε το 21%. Το ήθος τους το έδειξαν και οι δύο υποψήφιοι στις μετεκλογικές τους δηλώσεις. Σ’ αυτή την «αποσύνθεση» δεν υπήρξαν (εκτός ελαχίστων απόλυτα καταδικαστέων εξαιρέσεων) αντιπαραθέσεις προσβλητικές του πολιτικού πολιτισμού. Ενώ επίσης το Κείμενο Θέσεων, μέσα από τη σύνθεση των διαφορετικών πολιτικών απόψεων (εδώ συνέβαλαν ισότιμα όλες οι ιδεολογικές τάσεις του κόμματος) υπερψηφίστηκε σχεδόν από το σύνολο των συνέδρων.

Ολα ιδανικά; Καθόλου. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα εκ πρώτης όψεως ζήτησε την παραίτηση Κουβέλη, αλλά στην ουσία, περιφρονώντας ένα σώμα που εκλέγει τον πρόεδρο του κόμματος, απαίτησε από ένα μέλος του σώματος να μην έχει το δικαίωμα υποψηφιότητας. Δεν το λες και αμβροσία της δημοκρατίας κάτι τέτοιο. Την ίδια στιγμή υπήρχαν ελαχιστότατες συμπεριφορές που δαιμονοποίησαν τη δεύτερη υποψηφιότητα. Συμπεριφορές που δεν συνάδουν με το ύφος αυτού του χώρου. Ενός χώρου που σ’ όλη του την ιστορική διαδρομή τίμησε τις αξίες του πολιτικού πολιτισμού και διαλόγου. Πόσο μάλλον που η συγκεκριμένη υποψηφιότητα με το ατομικό της ήθος αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να «εφευρεθεί». Ορισμένοι όμως βουλευτές με την επακόλουθη άρνησή τους να είναι υποψήφιοι στην Κ.Ε. συνέχισαν την υποτίμησή τους προς τους ανθρώπους που τους εξέλεξαν.

Ανεξάρτητα όμως απ’ αυτά στη ΔΗΜΑΡ «προσάπτεται» η κατηγορία ότι μιλά ακόμα για τις αγορές, τον νεοφιλελευθερισμό, ψάχνοντας για αριστερή ορολογία. Βεβαίως στο συνέδριο μίλησαν για το τι είναι αριστερό, τι είναι σοσιαλδημοκρατία, τι σημαίνει κράτος πρόνοιας στις μέρες μας. Οι περισσότεροι όμως μίλησαν με έναν τρόπο που βασίζεται στον ορθό λόγο, ο οποίος βεβαίως δικαιούται να κάνει και λάθη και μπορεί να υπόκειται στην κριτική, όχι όμως στην ειρωνεία και πολύ περισσότερο στη διαστρέβλωση.

Είναι άδικο να κατηγορείται η ΔΗΜΑΡ ότι γι’ αυτήν προοδευτικό είναι τα ελλείμματα και τα δανεικά, η άρνηση της αξιολόγησης, η βούληση διάλυσης των πανεπιστημίων. Θα ήθελα να πιστεύω ότι είναι παρανόηση ή άγνοια το να αποδίδει κανείς στη ΔΗΜΑΡ την άποψη ότι είναι κατά του ιδιωτικού κέρδους, όταν στα προγραμματικά της σημεία τάσσεται υπέρ της «εξωστρεφούς και καινοτόμου επιχειρηματικότητας» και τονίζει την ανάγκη «ισορροπίας κράτους και αγοράς».

Είναι άδικο να απαξιώνεται αυτός ο χώρος και μάλιστα από ανθρώπους που με τα γραπτά τους τονίζουν ότι επιδιώκουν την επικράτηση του ορθολογισμού στο πολιτικό μας σύστημα. Βεβαίως αδικεί και τη ΔΗΜΑΡ, αν στα αρνητικά δημοσιεύματα αυτή αντιπαρατεθεί με θεωρίες συνωμοσίας των ΜΜΕ. Στις απόψεις αντιπαρατίθεσαι με άλλα επιχειρήματα και απόψεις, εφόσον βεβαίως είσαι ΔΗΜΑΡ και όχι ΑΝ.ΕΛΛ. Και βεβαίως όταν έχεις δημόσιο λόγο και παρουσία, πρέπει να είσαι έτοιμος να δεχτείς και την όποια δημόσια κριτική. Κριτική όμως.

Αυτή η επίθεση απαξίωσης ενός χώρου που στην Ελλάδα με το ήθος των Κύρκου, Δρακόπουλου και Παπαγιαννάκη έχει διδάξει όχι μόνο πολιτικό πολιτισμό, αλλά και πρώτος υποστήριξε τις αρχές της ανοχής προς τον διαφορετικά σκεπτόμενο, του διαλόγου, των συμβιβασμών, του αντιλαϊκισμού και του αντιεθνικισμού, ενός χώρου ο οποίος στη χώρα μας αντιπροσωπεύει τον πολιτικό Διαφωτισμό, βλάπτει πρωτίστως το αίτημα του πολιτικού εξορθολογισμού και εκσυγχρονισμού.

Σπεύδω να δεχτώ ότι κριτικές για τον τρόπο που αντιμετώπισε η ΔΗΜΑΡ τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση ή για τη στάση της στην προεδρική εκλογή είναι θεμιτές και ευκταίες. Συμμετείχα σ’ αυτές τις κριτικές. Αλλά κριτικές που υποσκάπτουν τον αξιακό κόσμο αυτού του χώρου βλάπτουν πρώτα τον πολιτικό πολιτισμό και εξορθολογισμό και μετά την ανανεωτική Αριστερά, την αριστερή σοσιαλδημοκρατία

Ο όρος «αριστερή σοσιαλδημοκρατία» αποτελεί πλέον τμήμα των προγραμματικών αρχών της ΔΗΜΑΡ. Βεβαίως ακριβέστερο –κατά την άποψή μου– είναι να αναφέρεται κανείς στη σοσιαλδημοκρατική Αριστερά. Είναι καιρός να παραδεχτούμε και σ’ αυτή τη χώρα ότι η σοσιαλδημοκρατία είναι Αριστερά. Δεν είναι ενδιάμεσος πόλος ή «δεκανίκι του καπιταλισμού».

Ετσι κι αλλιώς η αναφορά στις Θέσεις του κόμματος στην αριστερή σοσιαλδημοκρατία θα αποτελέσει τη βάση ευρύτερων συνθέσεων. Και σ’ αυτές τις συνθέσεις κύριο ρόλο θα παίξει η συνδιαμόρφωση ενός προοδευτικού προγραμματικού πλαισίου διακυβέρνησης. Αν αυτό γίνει προτεραιότητα της ΔΗΜΑΡ, τότε θα διαψευστούν μέσα στην απλοϊκότητά τους όσες αναλύσεις αντιμετωπίζουν τη συζήτηση που έχει εκεί αναπτυχθεί ως κίνηση συριζοποίησης ή «κεντροαριστεροποίησης».

Γιατί αν προοδευτική διακυβέρνηση σημαίνει συμπόρευση με συντεχνιακά συμφέροντα ή με λογικές καμένων ή αν ο όρος Κεντροαριστερά εκφράζει μια ασπόνδυλη ταξικά πρόταση, έναν ενδιάμεσο πόλο μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς και όχι μια σοσιαλδημοκρατική Αριστερά, τότε και οι δύο προοπτικές (συνεργασία με ΣΥΡΙΖΑ ή με παντός καιρού ενδιάμεσες δημοκρατικές παρατάξεις) πρέπει να αφήνουν παγερά αδιάφορο, που θα έλεγε και ο αείμνηστος Αγγελος Ελεφάντης, τον ευρύτερο χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας.

Εκτύπωση στις: 2024-04-24
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=8017