Η επανάληψη ως φάρσα
Νίκος, Μπίστης
Έθνος, 2014-11-17
Σαν σήμερα πριν από 41 χρόνια έγινε η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Οσοι πήραμε μέρος σε αυτήν και στην κατάληψη της Νομικής, δικαιολογημένα τις θεωρούμε κορυφαίες στιγμές της ζωής μας και συμβολή μας όχι μόνο στην πτώση της Δικτατορίας αλλά και στην εγκαθίδρυση της καλύτερης ποιοτικά και μακροβιότερης Δημοκρατίας που γνώρισε το ελληνικό κράτος. Ο,τι και να λένε οι απόντες, οι ακροδεξιοί και οι ανιστόρητοι, η γενιά του Πολυτεχνείου έγραψε τη δική της Ιστορία.Κάθε γενιά έχει δικαίωμα και υποχρέωση να γράψει Ιστορία, να φτιάξει «τα δικά της Πολυτεχνεία», όπως λέει και το γνωστό σύνθημα. Μόνο που το «Πολυτεχνείο κάθε γενιάς» έχει τα χαρακτηριστικά της εποχής της, δεν μπορεί να είναι μια κακόγουστη απόπειρα επανάληψης των εξωτερικών στοιχείων μιας δράσης επιβεβλημένης στις τότε συνθήκες, αλλά απολύτως παράλογης σήμερα. Γιατί υπάρχει μια τεράστια διαφορά που καμιά κρίση, καμιά δυσκολία δεν μπορεί να παρακάμψει. Τότε είχαμε δικτατορία, τώρα έχουμε Δημοκρατία, και όποιος δεν κατανοεί τη διαφορά και μιλάει για χούντες και κατοχή δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Στη δικτατορία η κατάληψη πανεπιστημιακών χώρων ήταν κραυγή ελευθερίας, γι’ αυτό και είχε τη συμπαράσταση του λαού. Η σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής ήταν άμυνα, δεν ήταν επιδίωξη. Και πάνω απ’ όλα -και αυτή είναι η κορυφαία διαφορά- είχε κόστος προσωπικό, μπορούσες να βρεθείς στη φυλακή, να χάσεις τις σπουδές σου, πολλοί να υποστούν ανήκεστο βλάβη στην υγεία τους, μερικοί να χάσουν και τη ζωή τους.
Σε μια Δημοκρατία προφανώς και διαμαρτυρίες και απεργίες και εντάσεις και συγκρούσεις θα υπάρχουν. Αλλα όλα αυτά, και στην πιο ακραία τους μορφή, αυτοπεριορίζονται στο πλαίσιο της δημοκρατικής νομιμότητας. Η μονότονη εδώ και χρόνια προσπάθεια να συνδυαστεί ο εορτασμός της επετείου με καταλήψεις και μόνιμη επωδό τις φωτιές και τις συγκρούσεις αναρχικών και ακροαριστερών με την αστυνομία, δεν έχει την παραμικρή σχέση με το γεγονός που υποτίθεται ότι θέλουμε να τιμήσουμε. Εδώ και χρόνια πολλά δεν παίρνω μέρος σε αυτό που κατ’ ευφημισμόν αποκαλείται εορτασμός του Πολυτεχνείου. Δεν βρίσκω κάποιο λόγο να το κάνω. Η προσπάθεια σχεδόν όλων των πολιτικών δυνάμεων να κόψουν και να ράψουν το Πολυτεχνείο στα μέτρα τους και στις σημερινές τους ανάγκες με απωθεί. Εξάλλου, όπως εύστοχα ελέχθη, «εμείς το κάναμε, δεν το γιορτάζουμε».
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=8077