Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜ.ΑΡ «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ & ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ»11/12/14.

Παρέμβαση του Γιάννη Μπαλάφα

2014-12-10


«Από τον τίτλο της σημερινής εκδήλωσης εκδήλωσης προκύπτει μια ανάγκη να συζητήσουμε αυτά τα δύο ζητήματα μαζί και ταυτόχρονα, παρόλο που το καθένα θα μπορούσε να αποτελεί χωριστό θέμα διαλόγου για ώρες.

Είναι ανάγκη που έρχεται με μεγάλη κοινωνική ορμή οι έντονες πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών που κάνουν το ενδεχόμενο των εκλογών ορατό να οδηγήσουν σε μια αλλαγή σελίδας, σε μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας και ανακοπής της κατρακύλας σε μια προοδευτική διακυβέρνηση όπως λέει και ο τίτλος της εκδήλωσης.

Δεν είναι μόνο το πεδίο της οικονομικής πολιτικής που απατούνται προοδευτικές ρήξεις και τομές. Όλες οι πτυχές της κοινωνικής και πολιτικής καθημερινότητας έχουν διαβρωθεί από έναν νεοσυντηρητισμό ως αποτέλεσμα και της οικονομικής κρίσης αλλά όχι μόνο της οικονομικής κρίσης, της κρίσης πλαισίου αρχών και αξιών που είχε εκδηλωθεί και πριν την κρίση και μας οδήγησε εκεί.

Εμείς το λέμε καθαρά στόχος μας δεν είναι απλά η κατάργηση των μνημονίων αλλά η αντικατάστασή τους με ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανόρθωσης της κοινωνίας, αναγέννησης της δημοκρατίας, μετασχηματισμού του κράτους και της οικονομίας, στην κατεύθυνση ενός κοινωνικά δίκαιου και οικολογικά βιώσιμου υποδείγματος.

Η επιστροφή στην πριν την κρίση κατάσταση δεν είναι ούτε επιθυμητή σε εμάς ούτε και εφικτή άλλωστε. Ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά όχι μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ, μιλούσε για τις παθογένειες του συστήματος πολύ πριν ξεσπάσει η κρίση και εφαρμοστούν τα μνημόνια. Πράγματι, η κρίση που ζούμε έχει βαθιές ρίζες και αιτίες εσωτερικές και εξωτερικές. Τα μνημόνια όμως μετέτρεψαν την κρίση σε καταστροφή. Το πρόγραμμάμας, οι λύσεις και οι τομές που προτείνουμε και φέρνουμε σε δημόσιο διάλογο είναι στον αντίποδα των πολιτικών λιτότητας και αποσκοπεί στη διαμόρφωση ενός νέου τρόπου ανάπτυξης και

Έρχομαι τώρα στο θέμα των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων.

Βιασμένη και κακοποιημένη λέξη, όπως και πολλές άλλες που έχουν ταλαιπωρηθεί από τσιτάτα συνθηματολογία και μιντιακή προπαγάνδα.

Η αποθέωση της απορρύθμισης, της κατεδάφισης κοινωνικών και εργασιακών κεκτημένων βαφτίστηκε και στην χώρα μας και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες ως μεταρρύθμιση και μάλιστα αναγκαία

Ποιες μεταρρυθμίσεις και για ποιο σκοπό;

Διαβάζουμε στον ελληνικό και τον ευρωπαϊκό τύπο δηλώσεις διάφορων παραγόντων που είτε δίνουν συμβουλές στον ελληνικό λαό να κάνει υπομονή μερικά χρόνια ακόμη είτε κάνουν υποδείξεις, που μερικές φορές απευθύνονται και στον ΣΥΡΙΖΑ, να «συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις».Αλλά ποιες «μεταρρυθμίσεις»; Ποια ήταν τα αποτελέσματα όσων έγιναν ως τώρα; Ποια είναι η κατάσταση στη λεγόμενη αγορά εργασίας, που στην ουσία έχει διαλυθεί; Ποια η κατάσταση στο κράτος και στο φορολογικό σύστημα; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα των μνημονίων στο πεδίο της κοινωνικής δικαιοσύνης και των ανισοτήτων;

Θυμίζω ότι από φορείς στους οποίους ανήκαν πολλοί από τους σημερινέςσυνομιλητές, διατύπωνανδημόσια προτάσεις του τύπου «και να μην μας είχανεπιβληθεί τα μνημόνια έπρεπε να τα εφεύρουμε». Θεωρώ θετικό ότι στη ροή του χρόνου όλο και περισσότεροι εγκατέλειψαν αυτή την λανθασμένη αρχική εκτίμηση.

Κατά τη γνώμη μου η συζήτηση πρέπει να ξανανοίξει από την αρχή: τι εννοούμε με τη λέξη «μεταρρυθμίσεις»; Πολιτικές ανασυγκρότησης ή περαιτέρω διάλυσης της κοινωνίας; Πολιτικές καταπολέμησης ή διεύρυνσης των ανισοτήτων; Ποιες μεταρρυθμίσεις πράγματι έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία και πώς θα τις υλοποιήσουμε;

Αιτίες της αποτυχίας:

Ο πρώτος λόγος αποτυχίας των ως τώρα μεταρρυθμίσεων βρίσκεται στη λανθασμένη ανάλυση της κρίσης και των αιτιών της, δηλαδή στο ίδιο το περιεχόμενό τους. Ας πάρω για παράδειγμα το κράτος.

Το κεντρικό πρόβλημα με το ελληνικό κράτος δεν είναι το μέγεθός του,ή έστω δεν είναι βασικά το μέγεθος του, όπως υποστηρίζει η κυρίαρχη «αφήγηση», αλλά η αναξιοπιστία του, η χαμηλή κοινωνική αποτελεσματικότητά του, οι πελατειακές σχέσεις, αλλά όχι μόνον αυτές. Για παράδειγμα το ινστιτούτοBrookingks και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ στις αρχές του μνημονίου είχε υπολογίσει το κόστος της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και των αρτηριοσκληρωτικώνμηχανισμών στα 20 δις ευρώ ετησίως . Βασικό πρόβλημα είναι η άνιση κατανομή βαρών, η χαμηλή ανταποδοτικότητα των φόρων, η μεροληπτική υπέρ των ημετέρων χρήση των κρατικών πόρων και της κρατικής εξουσίας, η ανοχή και η νομιμοποίηση πρακτικών υφαρπαγής του δημόσιου πλούτου και καταλήστευσης της δημόσιας περιουσίας, η διαφθορά. Είναι επίσης η από τα έξω επίθεση και η από τα μέσα διάβρωση της έννοιας του δημόσιου αγαθού και του δημόσιου συμφέροντος.

Θέτω το ρητορικό ερώτημα: υπήρξε πράγματι βελτίωση σε όλους αυτούς τους κρίσιμους τομείς; Όχι βέβαια. Στόχος των μνημονίων ήταν η μείωση των μισθών και των κοινωνικών δαπανών, και όχι η αντιμετώπιση των παθογενειών ή η βελτίωση του κράτους από τη σκοπιά των πολιτών. Το κράτος έγινε πιο αναποτελεσματικό, πιο μεροληπτικό, πιο ταξικό, πιο διάτρητο και ανοχύρωτο σε ιδιοτελή συμφέροντα, πιο χαοτικό και ανορθολογικό με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο όχι μόνο οικονομικής αλλά και θεσμικής ανασυγκρότησης της κοινωνίας, με ριζικές μεταρρυθμίσεις αλλά και με τη δημιουργία νέων θεσμών που καλύπτουν το κράτος, το πολιτικό σύστημα, όλη την κοινωνία. Τέτοιες μεταρρυθμίσεις θα αρχίσουν με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και θα είναι καταιγιστικές. Και θα στοχεύουν στην καταπολέμηση της διαφθοράς και των ανισοτήτων, στο μετασχηματισμό του κράτους, στη φορολογική δικαιοσύνη και στην αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας

Ένας δεύτερος λόγος αποτυχίας των μεταρρυθμίσεων ήταν η λανθασμένη ιεράρχησή τους καθώς και το γεγονός ότι επιβλήθηκαν από τα έξω και από τα πάνω.

Αυτό πρέπει να γίνει ένα μάθημα για το μέλλον. Ακόμη και μεταρρυθμίσεις με άμεσα φιλολαϊκό περιεχόμενο πρέπει να είναι προϊόν διαλόγου, και ευρύτατων συναινέσεων, η δε υλοποίησή τους πρέπει να γίνει με τρόπο που να εμπνέει και να εμπλέκει τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους.

Στη βάση αυτή, είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε και με άλλες πολιτικές δυνάμεις, με κοινωνικούς ή επιστημονικούς φορείς, και να υιοθετήσουμε κάθε πρόταση, κάθε διεθνή εμπειρία ή καλή πρακτική που συμβάλει στην επίτευξη των αναγκαίων στόχων. Και τα πεδία που αυτό είναι αναγκαίο αλλά και δυνατό είναι πολλά. Για ορισμένα μάλιστα από αυτά, αν και συζητούνται χρόνια τώρα, δεν λαμβάνονται ουσιαστικά μέτρα.

Πεδία παρέμβασης

Θεσμική αναδιοργάνωση του κράτους και του πολιτικού συστήματος. Χειραφέτηση του κράτους και του πολιτικού συστήματος από μηχανισμούς συμφερόντων. Τέρμα η ασυλία και η ατιμωρησία ενόχων, όσο ψηλά και αν βρίσκονται, όσο ισχυροί και αν είναι. Η ευρωπαϊκή και η διεθνής εμπειρία μπορεί να μας διδάξει πολλά, δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε ξανά την Αμερική

Καταπολέμηση της διαφθοράς και της διαπλοκής. Διαμόρφωση νέων σχέσεων πολιτικής και οικονομίας. Τέρμα στα προνόμια και τις σκοτεινές διαδρομές του χρήματος. Νέο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.

Αναδιοργάνωση και αναβάθμιση της δημόσιας διοίκησης. Υιοθέτηση μεθόδων προγραμματισμού, αξιοκρατίας και ελέγχου, με στόχο τη βελτίωση της κοινωνικής αποτελεσματικότητας των δημόσιων πόρων. Τέρμα οι πελατειακές σχέσεις και η «παραδιοίκηση». Διαφάνεια, αξιοκρατία, δημόσια λογοδοσία παντού.

Δημιουργία ενός νέου σταθερού σε ορίζοντα 4ετίαςφορολογικού συστήματος, απλού, δίκαιου, στη βάση ενός καθολικού περιουσιολογίου χωρίς εξαιρέσεις.

Τράπεζες – ιδιοκτησία – κοινωνικός έλεγχος:

- Άσκηση προς όφελος της κοινωνίας των δικαιωμάτων του κράτους με βάση τη μετοχική του συμμετοχή στις υφιστάμενες τράπεζες.

- Καθιέρωση συστήματος δημόσιου κοινωνικού ελέγχου σε όλες τις τράπεζες, ανεξάρτητα από το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς.

- Δημόσια Αναπτυξιακή τράπεζα και δίκτυο τραπεζών ειδικού σκοπού. Γαλλία και Γερμανία που έχουν τέτοιες τράπεζες γιατί το εφαρμόζουν;

- Δημιουργία και ενθάρρυνση εναλλακτικών χρηματοδοτικών εργαλείων και θεσμών εκτός του τραπεζικού συστήματος.

Ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους, της δημόσιας εκπαίδευσης και της κοινωνικής ασφάλισης σε νέες βάσεις.

Αποκατάσταση εργασιακών δικαιωμάτων και κοινωνικά αποτελεσματικών πολιτικών απασχόλησης.

Το θέμα είναι κρίσιμο διότι αν, όπως είναι και ο τίτλος της συζήτησής μας, «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ» είναι αυτή που στηρίζεται στη σταθερή απασχόληση, τότε πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι απέχουμε πολύ από το στόχο αυτό. Όχι μόνο απέχουμε, αλλά η πολιτική της διαρκούς και γενικευμένης λιτότητας μας απομακρύνει από αυτόν. Αλλά και οι δήθεν μεταρρυθμίσεις που σήμερα γίνονται, οι απορρυθμίσεις δηλαδή, δεν βοηθούν καθόλου, αν αυτές έχουν ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση των δικαιωμάτων, την ακόμα μεγαλύτερη ανισότητα στην κατανομή εισοδημάτων και ισχύος. Και οι δυο αυτές διαπιστώσεις θεμελιώνονται πλήρως από τις εξελίξεις που είχαμε στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες.

Υπάρχει λοιπόν ανάγκη να δημιουργήσουμε χώρο για τη συζήτηση και νέων πολιτικών πέρα από τη λιτότητα και τα νεοφιλελεύθερα δόγματα του παρελθόντος. Υπάρχει ανάγκη να συζητήσουμε για νέου τύπου μεταρρυθμίσεις – ρυθμίσεις – αλλαγές που αναδιανέμουν βάρη, αποκαθιστούν δικαιώματα, απελευθερώνουν αδρανείς δυνάμεις των κοινωνιών μας και προωθούν την δημοκρατία, την αλληλεγγύη και τη συνεργασία ως τα βάθρα ενός νέου υποδείγματος ανάπτυξης.

Το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από την ικανότητά μας να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της ανεργίας, του συσσωρευμένου χρέους, της συρρίκνωσης και σε ορισμένες χώρες της κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους.

Ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις και δημόσιες πολιτικές που αναβαθμίζουν την παραγωγική βάση, ενισχύουν την οικονομική καινοτομία, προωθούν τον χωρικό σχεδιασμό και την κοινωνική και περιφερειακή συνοχή της ανάπτυξης.

Αλλαγές που προωθούν τον οικολογικό μετασχηματισμό και την εδραίωση νέων, βιώσιμων καταναλωτικών προτύπων και συμπεριφορών. Θεσμοί κοινωνικού διαλόγου και λαϊκής συμμετοχής σε θέματα τοπικής και περιφερειακής ανάπτυξης.

Θεσμικό πλαίσιο για την ανάπτυξη της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, για την ατομική και συλλογική αυτενέργεια, την αυτοδιαχείριση και τον κοινωνικό πειραματισμό, για την ανάπτυξη των κοινών και δημόσιων αγαθών, για την ελεύθερη πρόσβαση στη συλλογική κοινωνική γνώση.

Εννοείται πως στο καθένα από τα πεδία αυτά απαιτούνται: εμβάθυνση των επεξεργασιών, ανταλλαγή διεθνών εμπειριών, συγκεκριμένα σχέδια υλοποίησης, οργανωμένος διάλογος, συντονισμένη λαϊκή κινητοποίηση για να καμφθούν οι αντιστάσεις.

Η προοδευτική διακυβέρνηση έρχεται!

Ενάντια στις κοινωνίες βαρβαρότητας και πειθάρχησης που θέλουν να μας επιβάλλουν, με άνοιγμα του δρόμου για μια κοινωνία με δημοκρατία και ελευθερία.

Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα απο την υλοποίηση ενός συνεκτικού, κυβερνητικού προγράμματος μεταρρυθμίσεων. Η υλοποίηση του οποίου δεν είναι υπόθεση ενός μόνο κόμματος, είναι υπόθεση μιας συμμαχίας πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων για την ανόρθωση και ανασυγκρότηση της χώρας και της κοινωνίας».


Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=8147