Τσιμπήματα σε ένα τυφλό τέρας
Κώστας, Αργυρός
www.News247.gr, 2015-02-21
Στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αποδειχτεί ότι οι «καλύτερες» συμφωνίες ή μάλλον αυτές που έχουν κάποια ελπίδα να περάσουν από το χαρτί του ανακοινωθέντος στην πραγματική ζωή είναι εκείνες που αφήνουν όλες τις πλευρές ελαφρώς …δυσαρεστημένες. Και αυτό συνέβη με βεβαιότητα την Παρασκευή το βράδι στις Βρυξέλλες. Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να καταλάβεις ότι η ελληνική πλευρά θα ήθελε αρκετά πράγματα παραπάνω.
Το είχαν …μαρτυρήσει τα 4/5 του δρόμου που επικαλέστηκε ο κ. Βαρουφάκης. Αλλά και η αναφορά του κυρίου Ντάισελμπλουμ στην «ευθύνη της Ευρώπης» και το «ξινό» ύφος του κυρίου Σόιμπλε, που ευχήθηκε στους δημοσιογράφους να μην τον ξαναδούν τόσο σύντομα μπροστά τους, εξαιτίας μιας νέας έκτακτης συνάντησης, δείχνουν ότι και η απόλυτη ταπείνωση της Ελλάδας, που ζητούσαν κάποιοι και διανθιζόταν όλη την ημέρα στο γερμανικό Τύπο με σενάρια «Αρμαγεδώνα» για την Ελλάδα τελικά δεν πέρασε.
Αν η ελληνική κυβέρνηση κέρδισε κάτι είναι το δικαίωμα να παρουσιάσει ένα δικό της σχέδιο. Κατ’ αρχήν για να επιβιώσει αυτό το τετράμηνο και στη συνέχεια – και υπό την προϋπόθεση ότι θα τα καταφέρει – και για την τετραετία. Ο χρόνος είναι εξαιρετικά λίγος. Αλλά αυτό θα πρέπει να το γνώριζαν όλοι οι υπεύθυνοι αυτού του δύσκολου έργου από την αρχή. Η μάχη δεν τελείωσε. Πρόκειται όπως εύστοχα (αυτή τη φορά) έγραψε το «Spiegel» για « ανακωχή αλλά όχι για ειρήνη». Αλλά για πρώτη φορά οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι αναγνώρισαν το δικαίωμα στην νέα κυβέρνηση να παρουσιάσει κάποιες δικές της ιδέες και να μην φυλακιστεί στην 100% συνέχιση των προηγούμενων «made in Germany».
Ο «έλεγχος από τους θεσμούς» είναι έτσι κι αλλιώς κάτι που προβλέπεται από την συμμετοχή μας σε ένα υπερεθνικό όργανο με ισχύουσες για όλους συνθήκες. Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας ο «έλεγχος» ήταν εξ΄αρχής δεδομένος, με βάση και την καχυποψία, που εδραίωσαν με τις «ελληνικές τους πατέντες» οι κυβερνήσεις περασμένων δεκαετιών. Δεν υπήρξαμε απαραίτητα και οι πιο αξιόπιστοι εταίροι στο παρελθόν.
Η ανάγκη για την παρουσίαση ενός ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδίου, που θα αντιμετωπίζει παράλληλα και το ζήτημα διαχείρισης του χρέους είναι δεδομένα μια υποχρέωση, που επιτέλους κάποια κυβέρνηση οφείλει να τολμήσει να αναλάβει. Ειδικά αν μπορέσει να εκμεταλλευτεί και το πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης», που έχει εξαγγείλει ο Μάριο Ντράγκι.
Δεν γίναμε ακόμα «συν-συγγραφείς» της μοίρας μας, όπως είπε ο κ. Βαρουφάκης. Εχουμε μια ευκαιρία, έστω και υπό πίεση χρόνου έστω και σε ένα όχι απαραίτητα φιλικό περιβάλλον να το προσπαθήσουμε. Και αυτό μπορεί να αποδειχθεί ευλογία αλλά και κατάρα, αν η κυβέρνηση δείξει ότι δεν έχει τα κότσια για κάτι τέτοιο.
Τέλος, είτε θέλουν να το παραδεχτούν το Βερολίνο και οι παρατρεχάμενοί του είτε όχι, το τέρας της τυφλής λιτότητας μπορεί να μην δέχτηκε θανάσιμες μαχαιριές, αλλά ένοιωσε αρκετά ενοχλητικά τσιμπήματα. Από το πολιτικό θάρρος και άλλων στην Ευρώπη θα εξαρτηθεί αν η συζήτηση αμφισβήτησης του μέχρι τώρα ασφυκτικού πλαισίου θα μπορέσει να συνεχιστεί και να επεκταθεί μέχρι σημείου αντικατάστασής της με μια άλλη πολιτική. Βέβαιο δεν είναι. Αλλά είναι μια ελπίδα.
ΥΓ 1. Είναι μάλλον φαιδρό εκείνοι, που κατηγορούσαν την κυβέρνηση ότι πάει σε «ρήξη» και «οδηγεί τη χώρα στα βράχια» να την επικρίνουν τώρα γιατί δεν απαίτησε περισσότερα, ρισκάροντας δηλαδή μια σύγκρουση. Τελικά μήπως ονειρεύονταν αυτοί το Κούγκι;
ΥΓ 2. Η έλλειψη αναφοράς στην «ανθρωπιστική κρίση», που υπήρχε σε κάποια πρότερα σχέδια είναι σίγουρα ένα σημείο, όπου η κυβέρνηση θα καταγράψει στα μείον της. Αλλά και εδώ έβαλαν το χεράκι τους, όλοι εκείνοι, εντός και εκτός συνόρων που με τις πολιτικές τους έφεραν την κοινωνία σε αυτό το σημείο. Και ως γνωστόν οι «φωστήρες» αυτοί δεν φημίζονται για την αυτοκριτική τους διάθεση.
-Ο Κώστας Αργυρός είναι δημοσιογράφος
- See more at: http://www.badiera.gr/?p=35991#sthash.Dm3A5HhI.dpuf
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=8269