Σύρριζα άουτ...
Γιάννης, Παρασκευόπουλος
Ελευθεροτυπία, 2005-10-15
Απορίπτει, κατά τα φαινόμενα, ο ΣΥΝ την υποψηφιότητα Παπαγιαννάκη για το Δήμο της Αθήνας και μάλιστα ο πρόεδρός του προέκρινε κάποιον «σύντροφο» νέο και άφθαρτο, που δεν τον ξέρει η μαμά του. Κομματικό στέλεχος και πρώην γραμματέας της νεολαίας του κόμματος το πρόσωπο που θα διεκδικήσει την ψήφο μας για τη θέση του δημάρχου. Και όμως, είναι τόσο αστείο όσο ακριβώς ακούγεται.
Και για να μην παρεξηγούμαστε, το ότι ο νέος πολιτικός είναι παντελώς άγνωστος δεν σημαίνει πως δεν είναι σοβαρός, ικανός και ευφάνταστος. Το θέμα είναι πως κανείς δεν μας διαβεβαιώνει πως δεν συμβαίνει το αντίθετο, πλην του προέδρου του ΣΥΝ που τον επέλεξε και όσων εκ των κομματικών συνεργατών του υποψηφίου γνωρίζουν τα προσόντα του και την κομματική σταδιοδρομία του. Οταν όμως διεκδικείς τον πρώτο δήμο της χώρας δεν απευθύνεσαι στα κομματικά μέλη και στελέχη, αλλά στους πολίτες της πρωτεύουσας. Εκτός και αν δεν διεκδικείς τίποτα πέρα από τις ενδοκομματικές ισορροπίες. Εκτός και αν δεν διεκδικείς πολιτική νίκη, αλλά νίκη στον εσωκομματικό ανταγωνισμό. Διότι είναι ακατανόητο σε μια πολιτική αναμέτρηση να φιλοδοξείς να προσελκύσεις αποκλειστικά τους κομματικούς ψηφοφόρους σου, που έτσι και αλλιώς τους έχεις, και μάλιστα ούτε καν όλους, αλλά εκείνο το κομμάτι που γουστάρει την εν λόγω υποψηφιότητα. Αποτελεί πρωτοτυπία ακόμη και για την Αριστερά: σε δημοτικές εκλογές, αντί μέσω κάποιας προβεβλημένης προσωπικότητας να αναζητά τη διεύρυνση της πολιτικής επιρροής της, να απεργάζεται, διά μίας αυστηρά κομματικής επιλογής, τη συρρίκνωση της εκλογικής βάσης της!
Θα μου πείτε, να μην αναδεικνύονται νέα πρόσωπα; Βεβαιότατα, σε κομματικά όργανα, σε κομματικές θέσεις, στην κομματική ηγεσία. Ή σε υπουργικές και διοικητικές θέσεις, αν διαθέτεις την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Μακάρι κιόλας. Οταν όμως διεξάγεις πολιτικό αγώνα, και μάλιστα εκκινούμενος από μάλλον ζόρικη και μειονεκτική θέση, τότε δύο τινά μπορεί να επιλέξεις: αν διαθέτεις καταξιωμένη και ελκυστική πολιτική, τότε μέσω αυτής μπορείς να επιβάλεις νέους πρωταγωνιστές στους εκλογικούς αγώνες. Τότε όμως ούτε ζόρικη ούτε ασφυκτική θα ήταν η θέση σου! Οταν λοιπόν σου λείπει η ελκυστική και ευπρόσωπη πολιτική, μόνο μέσω μιας ελκυστικής προσωπικότητας θα καταφέρεις να παραγάγεις και να αναδείξεις την πολιτική σου πρόταση. Και τέλος τέλος να διεκδικήσεις κάποτε και μια εκλογική επιτυχία! (Δεν είναι κακό, ξέρετε, ούτε αυτό.)
Ο κ. Παπαγιαννάκης και πολιτικό νου διαθέτει και γοητευτικό προφίλ και χαίρει της αναγκαίας προβολής. Λόγω ιδιοσυγκρασίας, σταδιοδρομίας και πεποιθήσεων θα ήταν ταμάμ για πρώτος δήμαρχος της χώρας. Ακόμη και αν δεν είσαι αριστερός, το βλέπεις αυτό και το διαισθάνεσαι. Ή, μήπως θα έπρεπε να πω, αρκεί να μην είσαι αριστερός για να το δεις αυτό και να το εκτιμήσεις;
Αντέδρασαν λέει τα υπόλοιπα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ στην επιλογή Παπαγιαννάκη!!! Αν αυτό είναι το άλλοθι του κ. Αλαβάνου, τότε έχω να πω τα εξής: η ίδια η αναζήτηση άλλοθι ηθικά ελέγχεται. Επιπλέον, η αναζήτηση τέτοιων άλλοθι ελέγχεται και διανοητικά. Αν, τέλος, δεν πρόκειται για άλλοθι αλλά περί πραγματικών πιέσεων που ευοδώθηκαν, τότε η όλη κατάσταση ελέγχεται πολιτικά και τα συμπεράσματα είναι τραγικά.
Εχετε ποτέ επιχειρήσει να σώσετε άνθρωπο που πνίγεται; Αν δεν του τραβήξεις μπουκέτο να τον αφήσεις αναίσθητο, θα πνιγείτε και οι δύο. Αν ο ΣΥΝ, επίδοξος ναυαγοσώστης της Αριστεράς, δεν μοιράσει μπούφλες δεξιά - αριστερά στους εταίρους του, που αγωνίζεται (γιατί άραγε;) να σώσει από τον πολιτικό πνιγμό, ώστε να βγει επιτέλους αυτό το θαλασσοδαρμένο συνονθύλευμα στην ξηρά της πολιτικής αξιοπιστίας, τότε θα πάνε όλοι μαζί «συγκούδουνοι» στον πάτο. Και μία ακόμη πολιτική ευκαιρία θα έχει περάσει «σύρριζα».
jparaske@enet.gr
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=830