Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Ολική Επαναφορά

Γιώργος, Λακόπουλος

THE TOC, 2015-03-23


Ας κάνουμε έναν σύντομο λογαριασμό: δεν υπάρχουν λεφτά για τους μισθούς τις συντάξεις και τα δάνεια, το εμπορικό ισοζύγιο επιδεινώθηκε, η βιομηχανική παραγωγή καταποντίζεται, το πρωτογενές πλεόνασμα δεν βγαίνει, το χρέος μεγαλώνει… Στοπ, αυτά αρκούν.

Δεν υπάρχει χρεία άλλων στοιχείων για να ερμηνευθεί η κυβερνητική στροφή προς το ρεαλισμό .Ούτε είναι δύσκολη η πρόβλεψη για την πορεία εφεξής. Η κατάσταση των πραγμάτων υποχρεώνει την κυβέρνηση σε ολική επαναφορά. Το θέμα είναι να το κάνει σωστά αυτή τη φορά.

Ήδη η μόνη δυνατή πολιτική στην Ευρώπη για μια χώρα με τα σημερινή χαρακτηριστικά της Ελλάδας επιβεβαιώθηκε στο ανώτατο δυνατό επίπεδο. Άλλο πεδίο αντιμετώπισης κρίσεων δεν υπάρχει στην κοινοτική Ευρώπη. Το καλό είναι ότι ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ότι το αποδέχθηκε – έστω εκών άκων.

Το κακό είναι ότι η κυβέρνησή του έχασε δυο μήνες και πολύτιμα αποθέματα αξιοπιστίας μέχρι να καταλάβει Το χειρότερο θα είναι να συνεχίσουν το χαβά του οι αντιευρωπαϊκοί τελάληδες που απέκτησαν καρέκλα στο οβάλ γραφείο το υπουργικού συμβούλιου – κατά παράβαση του κανόνα ότι δεν μπορεί υπουργός να έχει διαφορετική πολιτική αντίληψη από τον Πρωθυπουργό.

Σε κάθε περίπτωση πάντως και να θέλε η κυβέρνηση Τσίπρα να παρεκκλίνει από τον μονόδρομο που έχει να βαδίσει η χώρα , αν θέλει να βγει από την κρίση δεν υπάρχουν περιθώρια. Όσες συνεντεύξεις έδωσε ο Βαρουφάκης, έδωσε. Και όσες φορές ξήλωσε τους νόμους που βρήκε ο Στρατούλης τους ξήλωσε και όσες φορές τσαμπουκαλεύθηκε τους Γερμανούς ο Καμένος το έκανε…

Από εδώ και πέρα ή παίρνει τη θέση της στην κοινοτική αμαξοστοιχία , ή ανοίγει την πόρτα και πέφτει στο κενό- η κυβέρνηση . Ας παρακολουθήσει κάποιος την οπτική γωνία από την οποία βλέπει ο Αλέξης Τσίπρας τα πράγματα τα τελευταία 24ωρα , για να καταλάβει τι θα επιλέξει.

Το θέατρο του παραλόγου τελειώνει – για να μην τελειώσουν οι πρωταγωνιστές του. Η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη και για λόγους δικής της επιβίωσης , να εγκαταλείψει τη θεωρία της λαϊκής εντολής για πράγματα που κάνεις δεν της έδωσε και να αναλάβει το έργο για το οποίο έχει εντολή: την προσπάθεια να αντιμετωπίσει την ταυτόχρονη οικονομική και κοινωνική κρίση στην οποία περιήλθε με δική της υπαιτιότητα η χώρα, την παρατεταμένη ύφεση στην οποία την έβαλε αφ ενός η κακή συνταγή του Μνημονίου και αφετέρου η κάκιστη εφαρμογή του από τους ΠαπανδρεοΣαμαράδες και επιπλέον τους περιορισμούς που επιβάλει ο διεθνής οικονομικός έλεγχος.

Από όποια πλευρά και αν μετρηθεί το αποτέλεσμα δεν αλλάζει: τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Και οι συριζαίικες μπαρούφες ότι μπορείς να βγεις από τέτοια δυσκολία με άλλη σύνταξη εκτός από λιτότητα και με άλλο εργαλείο εκτός από επενδύσεις φέρνουν ανάπτυξη τελείωσαν – γύρω από μια ροτόντα για εφτά στις Βρυξέλλες. Από εκείνη τη στιγμή είναι ολοφάνερο ότι το παιχνίδι πλέον παίζεται το εσωτερικό – όπως παιζόταν εξ αρχής άλλωστε και κακώς άνοιξε το ευρωπαϊκό μέτωπο.

Παρά τη δυσμενή κατάσταση ,αν υπάρχει μια ελπίδα να πάνε τα πράγματα καλύτερα αυτή είναι ότι η διακυβέρνηση της χώτας έχει αριστερό πρόσημο- έστω και με υπουργούς χωρίς σοβαρό πρόσωπο.

Αν μπορούν να αλλάξουν κάποια πράγματα ώστε να μπει η Ελλάδα στον κύκλο της συνολικής εξυγίανσης μόνο από μια κυβέρνηση της Αριστεράς μπορούν να αλλάξουν.

Θεωρητικά τουλάχιστον και για τον λόγο που η ίδια η κυβέρνηση προβάλει: δεν έχει εξαρτήσεις από τα συμφέροντα που απομυζούν το κράτος.

Αν πράγματι δεν έχει και ούτε σκοπεύει να αποκτήσει, αναμετράται πλέον με την Ιστορία – κρίνεται από την βούλησή της να κινήσει τα πράγματα στη σωστή κατεύθυνση. Αν θέλει μπορεί να το κάνει. Απλώς θα χρειαστεί μια νέα αφετηρία σε τρία μέτωπα. .

-Πρώτον να κλείσει οριστικά τις εκκρεμότητες με την Ευρώπη ασπαζόμενη την πολιτική που θα καθορίζει από κοινού με τα κοινοτικά όργανα και ταυτόχρονα εκκαθαρίζοντας από τις γραμμές της τους αντιευρωπαϊκούς και τους <χαρταετούς με τις πλουμιστές ουρές>, που έλεγε ένα παλαιό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Αυτό το κυβερνητικό σχήμα ήδη εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπές.

-Δεύτερον να απαλλάξει αμέσως το κράτος από τους μηχανισμούς που διοχετεύουν τα έσοδά του σε πάσης φύσεως συμφέροντα και παράγοντες που αντιμετωπίζουν το δημόσιο ως πρυτανείο. Ονόματα και διευθύνσεις υπάρχουν. Η κυβέρνηση δεν έχει λόγο να είναι εχθρική απέναντι στον ιδιωτικό τομέα – το αντίθετο από εκεί μπορεί να αρχίσει η ανάπτυξη. Έχει λόγο – υποχρέωση μάλλον -να είναι αποφασιστική προς τους ιδιώτες που παρασιτούν σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Άλλο οι υγιείς επιχειρηματίες και άλλοι οι κρατικοδίαιτοι καταφερτζήδες.

-Τρίτο να προσανατολιστεί σε ιδιωτικές επενδύσεις από το διεθνή χώρο – εγκαταλείποντας τους ερασιτεχνισμούς με τα καθεστώτα κάποιων χωρών- προσφέροντας στους ενδιαφερόμενους επενδυτές απλώς τα έξης: πάγιο φορολογικό σύστημα, διοικητική αποτελεσματικότητα, διαφάνεια και υποδομές που θα λειτουργούν. Για τα υπόλοιπα αρκούν τα πλεονεκτήματα της χώρας.

Αυτές είναι προτεραιότητες για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, όχι η διάλυση των πάντων και οι παρακμιακές αερολογίες. Και τα τρία είναι στο χέρι της. Για την ακρίβεια ανήκει στην ευχέρεια του Αλέξη Τσίπρα να ξεκινήσουν χωρίς άλλη χρονοτριβή. Αλλιώς δεν είναι μακριά η ώρα που η κυβέρνηση του θα καταστεί χλεύη των ηττημένων – αν δεν άρχισε ήδη.


Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=8336