Η επέτειος της λήθης!
Γιάννης, Μεϊμάρογλου
Μεταρρύθμιση, 2015-04-24
Σε μια χώρα βυθισμένη στην κρίση, όπου η απονομή της δικαιοσύνης γίνεται ολοένα και πιο επείγουσα, εκείνη συνεχίζει να λειτουργεί με το πάσο της, οδηγώντας συχνά στη νόμιμη αποφυλάκιση επικίνδυνων εγκληματιών, αδίστακτων τρομοκρατών και πατενταρισμένων φασιστών. Η μεταρρύθμιση στον χώρο της δικαιοσύνης μοιάζει να είναι ακατόρθωτη!
Η περίπτωση της Χρυσής Αυγής δεν θα μπορούσε ν” αποτελέσει εξαίρεση. Ο ηγετικός πυρήνας της -φερόμενης κατά το κατηγορητήριο ως- εγκληματικής οργάνωσης βγήκε από τη φυλακή πριν να ξεκινήσει η δίκη και δεν καταδέχτηκε φυσικά ούτε καν να παρευρεθεί στην έναρξή της. Ψιλά γράμματα…
Συμπτωματικά βέβαια, η καθυστερημένη έναρξη της δίκης συνέπεσε με τις μέρες της μαύρης επετείου του ’67. Παρουσιάστηκε έτσι μια θαυμάσια ευκαιρία για να ξυπνήσουν ακόμα πιο έντονα οι μνήμες, για να σκεφτούμε πώς φτάσαμε σήμερα να αναδεικνύονται οι νεοναζιστές σε τρίτη «πολιτική» δύναμη της χώρας, για να αναλογιστούμε τις δικές μας ευθύνες, για να βγούμε στους δρόμους -όπως τότε- βροντοφωνάζοντας ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΞΑΝΑ!
Τίποτε απ” όλα αυτά.
Μερικές εκπομπές ρουτίνας στα κανάλια, κάποιες -αναμνηστικού κυρίως χαρακτήρα- αναρτήσεις στο Διαδίκτυο και δυο περιθωριακές ομάδες έξω από το δικαστήριο. Η μία έδερνε τους «ύποπτους» ως μάρτυρες κατηγορίας και η άλλη δεχόταν μόνο αντιμνημονιακούς αγωνιστές!
Η οικονομική κρίση που συνεχίζουμε να βιώνουμε είναι αποτέλεσμα της βαθιάς ιδεολογικής, πολιτικής και πολιτιστικής κρίσης που προηγήθηκε. Τα συλλογικά οράματα -μαζί και οι αυταπάτες- έδωσαν τη θέση τους στο ατομικό και συντεχνιακό βόλεμα. Μπορεί να καταδικάζουμε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και να ζητάμε ν” αλλάξουν όλα, αλλά ψηφίζουμε αυτούς που θα μας «εξυπηρετήσουν», που δεν θα θίξουν σε τίποτα τα όποια «κεκτημένα» μας.
Μπορεί να φωνάζουμε για τα σκουπίδια, αλλά ούτε συζήτηση για ΧΥΤΑ στην περιοχή μας, μπορεί να ζούμε από κοντά το δράμα των ξένων μεταναστών, αλλά ούτε ν” ακούσουμε για χώρους υποδοχής στη γειτονιά μας. Ανατριχιάζω όταν σκέφτομαι ότι τα περισσότερα παιδιά θα θυμούνται τη 17 Νοέμβρη σαν την «επαναστατική» οργάνωση του Ξηρού και του Κουφοντίνα μάλλον, παρά σαν την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ισως μάλιστα η επόμενη πορεία του Πολυτεχνείου να καταλήξει στο σπίτι του Ξηρού προς απόδοση τιμών…
Η φετινή 21η Απριλίου ήταν μια ακόμα επέτειος λήθης. Και η λήθη είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της μεταπολιτευτικής μας Δημοκρατίας!
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=8401