Οι πρώην
Αγγελική, Σπανού
Μεταρρύθμιση, 2015-05-19
Μπορεί να αποτύχει η κυβέρνηση και παρόλα αυτά να κυριαρχεί πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι το πλέον ανυπόφορο σενάριο για τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης που έχουν επενδύσει στην “αριστερή παρένθεση” μόνο και μόνο για να μην αλλάξει τίποτα στον δικό τους μικρόκοσμο εξουσίας. Η αναμονή ραγδαίων -αρνητικών- εξελίξεων συντηρεί τις ηγεσίες στη θέση τους και την κομματική ιεραρχία ως έχει. Αυτό που θέλουν στην πραγματικότητα είναι η ακινησία, να καρπωθούν πολιτικά κέρδη από την κυβερνητική φθορά, να έρθουν στην όχθη τους οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι των κομμάτων που συγκυβερνούν και να επιστρέψουν στην εξουσία σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ομως έχει περάσει μια αιωνιότητα.
Βασική αιτία της γοητείας που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία είναι η αποστροφή για ό,τι προηγήθηκε. Οι πρώην δεν έχουν απάντηση γιατί δεν αξιοποιήθηκε η λίστα Λαγκάρντ, γιατί δεν μιλούσαν για το πρόβλημα της φτώχειας αλλά για success story, γιατί δεν διανοήθηκαν να ασχοληθούν με τις δωρεάν συχνότητες, γιατί ούτε μεγάλες μεταρρυθμίσεις έκαναν ενώ αυτή υποτίθεται πως ήταν η ατζέντα τους, γιατί τόση φορολογική αδικία, γιατί τέτοιες ανισότητες, γιατί δεν είχαν κανένα σχέδιο που να υπερβαίνει τα μνημόνια από τα οποία μας άφησαν χιλιάδες εκκρεμότητες που αφορούν κυρίως διαρθρωτικές αλλαγές. Επειδή δεν έχουν απάντηση, ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει πολιτικό χρόνο και χώρο, ενώ η οικονομία βυθίζεται και η χώρα παραπαίει.
Κάποτε, αργότερα ή γρηγορότερα, θα έρθει η στιγμή που ο 40χρονος πρωθυπουργός Α. Τσίπρας θα κληθεί να δώσει τις δικές του δύσκολες απαντήσεις, αλλά όσο οι πρωταγωνιστές της προηγούμενης περιόδου παραμένουν στο προσκήνιο τόσο λιγότερη πίεση θα ασκείται στον ίδιο. Είναι αυτή μια εξήγηση για την πρωτοφανή ανοχή με την οποία αντιμετωπίζονται φοβερά πράγματα (ανενδοίαστη ταύτιση κόμματος-κράτους κοκ) αλλά και το ίδιο το πρόβλημα της ρευστότητας τις επιτπώσεις του οποίου βιώνουν πρώτα απ όλους όσοι χρειάζονται νοσηλεία και εξετάσεις που διαπιστώνουν ότι το ταμείο τους δυσκολεύεται να τους καλύψει τα ελάχιστα.
Είναι πολλά και βαριά όσα συνέβησαν από τότε που ξέσπασε η κρίση, είναι οδυνηρή η αποτυχία των ελίτ να τη διαχειριστούν με έναν τρόπο στοιχειωδώς αποτελεσματικό, είναι σωρευμένα τα συλλογικά απωθημένα και μεγάλη η κούραση, πέρα από τα όρια της εξάντλησης – πόσοι παρακολουθούν πια το θρίλερ της διαπραγμάτευσης, πόσοι πιστεύουν όσα ακούν, πόσοι φοβούνται περισσότερο από όσο ελπίζουν, πόσοι αντέχουν να μάθουν από την αρχή την ελληνική ιστορία της τελευταίας πενταετίας, ότι η χρεοκοπία έφερε τα μνημόνια και όχι τα μνημόνια τη χρεοκοπία κοκ.
Η κυβέρνηση υπάρχει χάρη στο παρελθόν των άλλων που η κριτική τους ακυρώνεται από τις δικές τους πράξεις και παραλείψεις, από το ίχνος που άφησαν στη δημόσια ζωή, από το ότι δεν πείθουν πως θέλουν πραγματικά να πάνε καλά τα πράγματα αλλά εκπέμπουν άγρια βιασύνη για την αποτυχία μήπως και πάρουν τα πάνω τους χωρίς να αλλάξουν.
Οι καλύτεροι σύμμαχοι του Α. Τσίπρα είναι οι πρώην. Οσο μένουν στο κάδρο, τόσο ενισχύουν τις δυνατότητες κυριαρχίας του πρωθυπουργού, τόσο πιο ρεαλιστική γίνεται η πιθανότητα να καθορίσουν τις αναπόφευκτες εξελίξεις πρωταγωνιστές που θα αναδειχθούν μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ και, το σημαντικότερο, τόσο μεγαλώνει το ρίσκο της διολίσθησης -από ανικανότητα ή ατύχημα- στο ευρωπαϊκό περιθώριο και μετά ποιος ξέρει πού.
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=8454