Οι μεγάλες προκλήσεις του 2015
Γιώργος, Καπόπουλος
Ημερησία, 2015-05-21
Η Γερμανία επείγεται όσο ουδείς άλλος εταίρος στην Ε.Ε. και στην Ευρωζώνη για μια συμβιβαστική λύση με την Αθήνα, αλλά και για μια προληπτική σκιαγράφηση του πλαισίου μιας διευθέτησης με το Λονδίνο που θα επιτρέπει στον Κάμερον να ταχθεί υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ε.Ε. στο δημοψήφισμα.
Το Βερολίνο έχει μπροστά του δύο μείζονος κλίμακας προκλήσεις που απαιτούν τα σενάρια έστω και με τη μορφή αναξιόπιστης κινδυνολογίας για Grexit- Brexit να αποσυρθούν για να μη συντηρούν αμφιβολίες για το μέλλον της Ε.Ε. - Ευρωζώνης.
Πρώτη πρόκληση είναι η Σύνοδος Κορυφής του Ιουνίου, όπου οι 28 θα συζητήσουν τη θεσμική μεταρρύθμιση της Ε.Ε. - Ευρωζώνης προς την κατεύθυνση της εμβάθυνσης με τη δημιουργία θεσμικών οργάνων για την Ευρωζώνη, όπως το Κοινοβούλιο του Ευρώ που θα προέρχεται από αντιπροσωπείες των εθνικών Κοινοβουλίων και θα είναι το νομοθετικό-ελεγκτικό αντίβαρο στη συγκρότηση Δημοσιονομικής - Οικονομικής Διακυβέρνησης. Η Μέρκελ επιθυμεί γρήγορα βήματα προς την παραπάνω κατεύθυνση πρώτον, γιατί γνωρίζει ότι οι ενδοευρωπαϊκοί συσχετισμοί δεν θα είναι στο μέλλον τόσο ευνοϊκοί για το Βερολίνο όσο και σήμερα και δεύτερον, γιατί μόνον με τη θεσμική κατοχύρωσή τους θα μπορεί η Γερμανία να διεκδικήσει θέση ισότιμου εταίρου με τις HΠΑ, στο πλαίσιο της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ, Transatlantic Trade and Investment Partnership), την τελική διατύπωση και έγκριση της οποίας θέλει η Ουάσιγκτον μέχρι τα τέλη του χρόνου.
Η Συμφωνία αυτή θα δημιουργήσει μια ενιαία Αγορά, ένα Οικονομικό-Εμπορικό ΝΑΤΟ ανάμεσα στη Βόρεια Αμερική και την Ε.Ε. και είναι πρώτα από όλα μια συσπείρωση της Δύσης απέναντι στον ανταγωνισμό των χωρών της Ομάδας BRICS. Παρά τον κοινό παρονομαστή ζωτικών συμφερόντων κυρίως ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και στο Βερολίνο, η κάθε πλευρά έχει διαφορετική προσέγγιση για το θεσμικό πλαίσιο άλλα και για το περιεχόμενο της ΤΤΙΡ.
Η Γερμανία θέλει άνοιγμα της Βορειοαμερικανικής Αγοράς (ΗΠΑ, Καναδάς και Μεξικό) και ταυτοχρόνως εγγυήσεις ότι η Ε.Ε. θα διατηρήσει ελευθερία κινήσεων στην παγκόσμια αγορά, αλλά και επί πλέον ότι η Ευρωζώνη δεν θα καταστεί ένα βαγόνι που θα ακολουθεί τις επιλογές της ατμομηχανής που θα λέγεται Fed.
Οι ΗΠΑ, με την πλειονότητα των εξαγωγών τους να απορροφώνται από τον Καναδά και το Μεξικό, θέλει με το Πλαίσιο της Ενιαίας Διατλαντικής Αγοράς να δώσει τον κοινό παρονομαστή Ατλαντικής Ενότητας που χάθηκε με το Τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, έναν ενοποιητικό κίνδυνο, που η ανάφλεξη στην Ουκρανία δεν στάθηκε επαρκής για να αναβιώσει.
Εξυπακούεται ότι η Ουάσιγκτον στη διαπραγμάτευση ΤΤΙΡ θα αξιοποιήσει όλες τις ενδοευρωπαϊκές συγκρούσεις και αποκλίσεις από τον φόβο της Ρωσίας που κυριαρχεί στην Πολωνία και στις Βαλτικές μέχρι την ακραία κοινωνική συμπίεση και πολιτική αποσταθεροποίηση στον Νότο της Ευρωζώνης, που προκαλεί η σκληρή δημοσιονομική λιτότητα την οποία έχει επιβάλει το Βερολίνο ως μονόδρομο για την αντιμετώπιση της κρίσης μετά την άνοιξη του 2010.
Τη διαπραγματευτική ισχύ του Βερολίνου τόσο στην ενδοευρωπαϊκή όσο και στη διατλαντική διαπραγμάτευση ευνοεί η σχετική αισιοδοξία από την επιστροφή στην ανάπτυξη στην Ευρωζώνη, που δείχνουν τα πρώτα στατιστικά στοιχεία για το 2015, ανεξαρτήτως από το αν πρόκειται για το πρώτο θετικό μέρισμα της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ που εξήγγειλε ο Ντράγκι στις 22 Ιανουαρίου, ή αν πρόκειται για αύξηση της ζήτησης λόγω της σημαντικής πτώσης στην τιμή του πετρελαίου.
Αν το Βερολίνο δεν αντέχει ατυχήματα στην Ευρωζώνη και απειλές αποχώρησης από την Ε.Ε. συμμετρικά, η Ουάσιγκτον δεν θέλει με κανένα τρόπο μια εσωστρεφή και βραχυκυκλωμένη από εσωτερικές αντιπαραθέσεις Ευρώπη, που θα καθυστερούσε τη συγκρότηση της Ενιαίας Αγοράς της Δύσης.
Κοινός παρονομαστής
Οι ΗΠΑ, με την πλειονότητα των εξαγωγών τους να απορροφώνται από τον Καναδά και το Μεξικό, θέλει με το Πλαίσιο της Ενιαίας Διατλαντικής Αγοράς να δώσει τον κοινό παρονομαστή Ατλαντικής Ενότητας που χάθηκε με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, έναν ενοποιητικό κίνδυνο, που η ανάφλεξη στην Ουκρανία δεν στάθηκε επαρκής για να αναβιώσει.
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=8460