Ο Σαμαράς ως παρένθεση

Μιχάλης, Σαμπατακάκης

2015-07-07

Η χρεοκοπία, το 61% και η αποχώρηση Σαμαρά (μετά την αποχώρηση Βενιζέλου), ξεκλείδωσαν τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας. Στο εξωτερικό μέχρι στιγμής είναι κλειδωμένες.

Η αντιπολίτευση μετά το 61%, δεν αμφισβητεί (σε αυτή τη φάση) την κυριαρχία του Αλ. Τσίπρα. Δεν είναι δηλ. με το «όπλο παρά πόδα» (όπως ήταν ο Αντ. Σαμαράς και ο Β Βενιζέλος) για να τον αντικαταστήσει και άρα προσφέρει συναίνεση.

Ο Αλ. Τσίπρας ξέρει πως η χώρα είναι στη χρεοκοπία και πρέπει πάση θυσία να την αντιστρέψει, να μην σκάσει δηλ. η απασφαλισμένη χειροβομβίδα στα χέρια του. Με σαφήνεια θέλει να υπογράψει συμφωνία.

Ταυτοχρόνως ο Αλ. Τσίπρας νιώθει ισχυρός για να την περάσει στο κοινό του. Έχοντας «εξουδετερώσει» τους πολιτικούς αντιπάλους του (Αντ. Σαμαρά και Β. Βενιζέλο), χρησιμοποιεί το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών ως εκφωνητή της ελληνικής πρότασης, αντί της κυβέρνησης, για να αμβλύνει τις αντιδράσεις στο κόμμα του. Για να ξεπεράσει την ανελαστικότητα που δημιουργεί η συντριπτική υπερψήφιση του Όχι, θα λέει στο κόμμα του ότι, επειδή είναι αναγκαία η εθνική συναίνεση, η πρόταση της χώρας είναι αυτά που συμφωνήσαμε όλοι μαζί. Οι όποιοι ελιγμοί στις επόμενες μέρες θα χρεώνονται στο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών. Αντικαθιστά τον Βαρουφάκη, που του ήταν χρήσιμος στη φάση της μη υπογραφής, με τον Τσακαλώτο που του είναι χρήσιμος στη φάση της υπογραφής (Όχι όμως με τον Σταθάκη, που απ’ ότι φαίνεται είναι στην αντίληψη της συμφωνίας σε κάθε περίπτωση).

Όμως η επιδίωξη συμφωνίας δεν σημαίνει και επίτευξη συμφωνίας.

Η στάση των εταίρων θα είναι πολύ σκληρή. Το 61% παρά το κλείσιμο των Τραπεζών και τις ουρές στα ΑΤΜ, κατέστρεψε το υπερόπλο της χρηματοδοτικής ασφυξίας, που είχε λυγίσει τους Κυπρίους και τους Ιρλανδούς. Το σοκ των τεχνοκρατών είναι απόλυτο και θέλουν να απαντήσουν. Η σκληρή ελληνική στάση αλληλοτροφοδοτεί και τους σκληρούς στους δανειστές. Όμως η σκληρή τους στάση θα έχει κάποιες δυσκολίες. Η ανθεκτικότητα του ελληνικού λαού διεγείρει κάποια τμήματα της Ευρώπης: Η κανονική MONDE ήταν ένα ένθετο μέσα στην MONDE για την Ελλάδα.

Με το δημοψήφισμα ο Αλ. Τσίπρας έκανε μια κίνηση πολύ επικίνδυνη, αλλά του βγήκε. Αυτό αφορά και την αντιπαράθεση με τους δανειστές (που είχαν ταχθεί με σαφήνεια υπέρ του Ναι), αλλά και την αντιπαράθεση με τους πολιτικούς αντιπάλους του και κυρίως με τον Αντ. Σαμαρά. Αντί του στόχου του Σαμαρά «ο ΣΥΡΙΖΑ ως παρένθεση», έχουμε το αποτέλεσμα «ο Σαμαράς ως παρένθεση».

Ο Αλέξης Τσίπρας, βοηθούσης και της κρίσης, αποδεικνύεται εξαιρετικά ανθεκτικός προς τους αντιπάλους του. «Συνταξιοδότησε» όλο το «παλαιό πολιτικό σύστημα» κατά σειρά: τους Αλ. Αλαβάνο, Φ. Κουβέλη, Αλ. Παπαρήγα, Β. Βενιζέλο, Αντ. Σαμαρά. Αυτό που μένει σε εκκρεμότητα είναι η αντιπαράθεση με τους συμμάχους του, σε περίπτωση συμφωνίας: Γ.Βαρουφάκη και Ζ. Κωνσταντοπούλου, που έχουν υψηλή δημοφιλία στο κόμμα του, ενώ η σχέση με τον Π. Λαφαζάνη τίθεται σε άλλη βάση, αφού υπάρχουν διαφορετικά πολιτικά σχέδια, αλλά υπάρχουν και «δεσμοί αίματος».

Όμως ο πραγματικός αντίπαλος είναι η χρεοκοπία και όχι οι πολιτικοί της χώρας. Και εδώ δεν αρκούν οι ελιγμοί. Οι δύσκολες μέρες είναι μπροστά.

Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=8599