Πριν η υπόθεση της Ανανεωτικής Αριστεράς γίνει παρελθόν
Στέφανος, Μπαγεώργος
Αυγή της Κυριακής, 2005-10-30
Το μήνυμα που έστειλε η πλειοψηφία της Π.Γ. του ΣΥΝ με την πρότασή της για τον υποψήφιο του κόμματος στον δήμο της Αθήνας ήταν δυνατό, καθαρό και ταυτόχρονα επικίνδυνο. Διαβάζοντας "πίσω από τις γραμμές", αυτό που ουσιαστικά μας λέει είναι ότι οι φορείς των απόψεων της μειοψηφίας δεν μπορούν να εκπροσωπούν το κόμμα, διότι ο πολιτικός σχεδιασμός της πλειοψηφίας από το συνέδριο και μετά δεν τους περιλαμβάνει. Αποκλειστικό κριτήριο επομένως για τις επιλογές, είναι οι πολιτικές απόψεις και η συμβατότητά τους με αυτές της πλειοψηφίας. Αν αυτό ισχύει για τον υποψήφιο πρόεδρο του κόμματος που συγκέντρωσε το 35% του τελευταίου συνεδρίου, εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας τι σημαίνει για τα υπόλοιπα μέλη και στελέχη του ΣΥΝ που συμμερίζονται τις απόψεις του και τον στήριξαν με την ψήφο τους.Η δημόσια συζήτηση που αναπτύχθηκε στη συνέχεια είναι σε μεγάλο βαθμό προσχηματική. Όσοι υποστηρίζουν την πρόταση για τον Α. Τσίπρα προβάλλουν ως μοναδικό επιχείρημα την ηλικιακή ανανέωση-συπτωματικά, μόνο για την Αθήνα- και το άνοιγμα στην νεολαία, αποφεύγοντας να τοποθετηθούν σε οποιοδήποτε άλλο θέμα. Δύο παρατηρήσεις στο σημείο αυτό:
* Ο ριζοσπαστισμός, η φρεσκάδα των απόψεων και η τόλμη των προτάσεων δεν συμβαδίζει απαραίτητα με τη βιολογική ηλικία των φορέων τους. Η αριστερά βρίθει παραδειγμάτων νέων με "γερασμένες" απόψεις και μεγαλυτέρων σε ηλικία που παραμένουν "νέοι" στη σκέψη, τις απόψεις και το λόγο που εκφέρουν.
* Η νεολαία θα κερδηθεί από την Αριστερά όχι με επικοινωνιακά τρυκ, αλλά με σοβαρή, επίπονη και συνεχή προσπάθεια διαμόρφωσης πολιτικών και προτάσεων που θα απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες και τα προβλήματά της.
Επειδή όμως κανείς δεν μπορεί να αποφεύγει την πραγματικότητα, τα ερωτήματα για τα κριτήρια, επί της ουσίας, της επιλογής για τον Α. Τσίπρα και της παράλληλης απόρριψης του Μ. Παπαγιαννάκη παραμένουν. Αφορούν στην δυνατότητα των υποψηφίων να συμβάλλουν στην εκλογική επιτυχία του συνδυασμού μας, στην δυνατότητα διεμβολισμού των κομμάτων του δικομματισμού και στην διατύπωση πολιτικών για την πόλη που θα προωθούν ένα εναλλακτικό μοντέλο για την ανάπτυξή της με οικολογική ευαισθησία και με συμμετοχή των πολιτών.
Θα έχει ενδιαφέρον, επ’ αυτών, να διατυπωθούν οι ενστάσεις για την υποψηφιότητα του Μ. Παπαγιαννάκη.
Αυτή καθαυτή η συζήτηση για την υποψηφιότητα στην Αθήνα θα ήταν πραγματικά "τρικυμία σε ένα ποτήρι καφέ" εάν πραγματικά το μοναδικό πρόβλημα ήταν η επιλογή ενός προσώπου. Ουσιαστικά αυτό που έφερε στην επιφάνεια ήταν τα αξεπέραστα πολιτικά προβλήματα και τις διαφωνίες που υπάρχουν στο εσωτερικό του ΣΥΝ και αφορούν την προοπτική του κόμματος. Ένα σχεδόν χρόνο μετά το τελευταίο συνέδριο, με ευθύνη της πλειοψηφίας, όχι μόνο δεν έχουν αναζητηθεί συνθέσεις και ευρύτερες συναινέσεις αλλά αντίθετα δημιουργούνται καινούργια προβλήματα. Από το συνέδριο και μετά, είμαστε μάρτυρες μιας αργής αλλά σταθερής και μεθοδικής προσπάθειας μετατόπισης της πολιτικής του ΣΥΝ, από επιλογές που αποτελούν το "κεκτημένο" του κόμματος σχεδόν από την ίδρυση του (Τοπική Αυτοδιοίκηση, Ευρώπη, εθνικά θέματα είναι μερικοί τίτλοι). Επιλογές που συγκέντρωναν ευρύτερη συναίνεση ανεξάρτητα από τις πλειοψηφίες και μειοψηφίες των συνεδρίων και που η απεμπόληση τους έχει επιπτώσεις στην φυσιογνωμία του ΣΥΝ.
Ταυτόχρονα, η συνεχιζόμενη πολιτική της "μεγάλης αριστεράς" με τις μονότονα επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις για κοινή δράση με το ΚΚΕ δημιουργούν συγχύσεις ως προς τις προθέσεις της ηγεσίας, υπονομεύουν τον αυτόνομο ρόλο του κόμματος και σε κάθε περίπτωση δίνουν δημόσια την εικόνα ότι ο ΣΥΝ εγκαταλείπει την βασική ιδρυτική του αρχή που ήταν η συγκρότηση ενός κόμματος της σύγχρονης ανανεωτικής αριστεράς που θα υπερβαίνει τα μοντέλα τόσο της σοσιαλδημοκρατίας όσο και των δογματικών κομμουνιστικών κομμάτων.
Ειδικό κεφάλαιο στην πορεία του κόμματος αυτό τον χρόνο αποτελεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Η πλήρης αδιαφάνεια για τις λειτουργίες του, τον προβληματισμό που αναπτύσσεται και τις αποφάσεις που λαμβάνονται είναι τα μόνιμα χαρακτηριστικά που παρακολουθούν αυτή την πορεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ουδέποτε έχει ενημερωθεί η ΚΠΕ του ΣΥΝ για το τι ακριβώς αποφασίζεται στο ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια ώρα πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι δεν έχει εγκαταλειφθεί η προσπάθεια μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολιτικό σχήμα. Χαρακτηριστική είναι η πρόταση της ΚΕΔΑ για πανελλαδικό σώμα του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο 2006 και η σιωπή του ΣΥΝ για την πρόταση αυτή.
Όλα τα παραπάνω είναι ανοιχτά θέματα συζητήσεων και αντιπαραθέσεων στο εσωτερικό του ΣΥΝ και φαίνεται ότι δεν μπορούν να υπάρξουν σημεία σύμπτωσης. Όσο παρατείνεται αυτή η κατάσταση θα αναπτύσσονται έντονα φαινόμενα κρίσης στο εσωτερικό του κόμματος με επιπτώσεις στην παρουσία του στην πολιτική σκηνή.
Στην επόμενη περίοδο είναι αναγκαίο οι δυνάμεις εντός του κόμματος που από διαφορετικές αφετηρίες διατυπώνουν ενστάσεις και προβληματισμούς για την πολιτική του ΣΥΝ να αναζητήσουν τρόπους για συντονισμό και κοινές πρωτοβουλίες, πριν η υπόθεση του κόμματος της ανανεωτικής αριστεράς αποτελέσει παρελθόν.
Εκτύπωση στις: 2024-04-16
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=864