Ένας διάλογος για τηλεδίκες, διαφθορά, διαπλοκή
Διονύσης, Γουσέτης
Αυγή, 2005-11-05
- Τι λες για τις τηλεδίκες και τις κρυφές κάμερες;
- Συντάσσομαι με το 78,4% των Ελλήνων, που απαιτούν αποκαλύψεις των σκανδάλων, έστω και με αθέμιτα μέσα.
- Και πώς ξέρουμε ότι έτσι αποδίδεται δικαιοσύνη; Πώς ξέρουμε π.χ. αν οι αποκαλύψεις δεν γίνονται κατά παραγγελία ανταγωνιστών, που κάνουν τα ίδια ή χειρότερα σκάνδαλα;
- Αυτό δεν είναι λόγος να καλύπτονται τα σκάνδαλα που μπορεί να αποκαλυφτούν. Πιθανόν αργότερα να έρθει η σειρά και των άλλων. Κάποιες φορές έχει έρθει.
- Όμως, οι τηλεδίκες δεν είναι έγκυρος τρόπος απόδοσης δικαιοσύνης. Δεν αποκαλύπτουν. Διαπομπεύουν. Οι καταδίκες είναι προαποφασισμένες, οι διαδικασίες γκαιμπελικές, η πραγματικότητα διαστρεβλώνεται. Κανένας, είτε «ένοχος» είτε «αθώος», δεν στέκεται δυνατόν να απολογηθεί μπροστά στον ορυμαγδό των καταγγελιών του… πολυμελούς τηλεδικείου.
- Συμφωνώ. Λάβε όμως υπ’ όψη σου ότι οι «κατηγορούμενοι», ακόμα και οι αθώοι, είναι γνωστά πρόσωπα του δημόσιου βίου. Διαθέτουν, συνεπώς, όλα τα μέσα να υπερασπίσουν τον εαυτό τους απέναντι στη λάσπη. Είναι λοιπόν προτιμότερο έτσι, παρά να παραμένουν οι απατεώνες ατιμώρητοι επειδή οι θεσμοί της Πολιτείας, η δικαιοσύνη, αποδεικνύονται ανίκανοι να τους εξουδετερώσουν με άλλο τρόπο. Σημείωσε ακόμα ότι δυο κορυφαίοι πολιτικοί, οι Απόστολος Κακλαμάνης και Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ομοφώνησαν: δεν καταδίκασαν τις τηλεδίκες και τις κρυφές κάμερες. Συνέστησαν μόνο να χρησιμοποιούνται «με μέτρο».
- Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει «με μέτρο». Να αποκαλύπτουν «ολίγα» σκάνδαλα; Μήπως μόνον αυτά που είναι δημοσίου ενδιαφέροντος; Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι κατ’ ουσίαν δεν θεωρούν ηθικά σωστή τη χρήση τους, δέχονται όμως ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
- Ακόμα κι’ έτσι, ακολουθούμε μια διεθνή πρακτική. Οι κρυφές κάμερες δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, ούτε βέβαια η διαφθορά και τα σκάνδαλα.
- Ναι, μόνο που υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Στις προηγμένες χώρες, που αναφέρεσαι, τα σκάνδαλα γίνονται με μέτρο. Εδώ, η ποσοτική συσσώρευση των σκανδάλων έχει φέρει ποιοτική αλλαγή (Μαρξ). Πες μου: ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα πλημμυρίζει στα αυθαίρετα; Σε ποια άλλη χώρα οι καταπατητές δημοσίων εκτάσεων είναι τόσοι, ώστε να εκπονείται νομοσχέδιο για να τους πουλήσει τα… καταπατημένα, αφού αδυνατεί να τους εξώσει; Πες μου: γνωρίζεις ένα έστω κτίριο χωρίς υπερβάσεις στην άδεια οικοδομής;
- Σωστά. Το θέμα λοιπόν είναι πολιτικό. Απαιτείται να αποκατασταθεί το κράτος δικαίου. Αυτή η κυβέρνηση κέρδισε τις εκλογές καταγγέλλοντας τα σκάνδαλα της προηγούμενης και τώρα κινδυνεύει να πάθει τα ίδια. Χρειάζονται δραστικά μέτρα. Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος ζήτησε σύσκεψη πολιτικών αρχηγών.
- Και τι περισσότερα μέτρα απ’ όσα υπάρχουν μπορεί να παρθούν; Έχουμε το ρεκόρ μέτρων ελέγχου διαφθοράς, σε σημείο να μας υποχρεώσει η Ε.Ε. να πάρουμε μερικά πίσω, ως αντίθετα με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Κι’ όμως, η διαφθορά συνεχίζει να βασιλεύει, παρά τις καταδίκες και τις τηλεκαταδίκες. Η διαφθορά δεν ελέγχεται, διότι ποιος θα ελέγξει τους ελέγχοντες; Το δικαστικό κύκλωμα διαφθοράς είναι χαρακτηριστικό.
- Θέλεις να πεις ότι η διαφθορά είναι στο DNA μας και δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτήν;
- Όχι βέβαια. Είναι το εποικοδόμημα συγκεκριμένης υλικής βάσης.
- Ποιας υλικής βάσης;
- Σύμφωνα με διεθνείς στατιστικές, παράλληλα με τις πρωτιές στη διαπλοκή και στη διαφθορά, είμαστε πρώτοι στη φτώχεια, πρώτοι σε καταθέσεις στην Ελβετία και πρώτοι σε μέγεθος δημόσιου τομέα. Στο μυαλό μου αυτά δεν είναι άσχετα πράγματα. Πιστεύω ότι η διαφθορά έχει σχέση με τη διαπλοκή και η διαπλοκή με το εύρος του δημόσιου τομέα. Θυμήσου την άκρατη φτώχεια και την άκρατη διαφθορά των πρώην κομμουνιστικών χωρών, δηλαδή των χωρών του άκρατου κρατισμού. Η Ελλάδα ήταν πάντα και συνεχίζει να είναι η πιο κομμουνιστική από τις μη κομμουνιστικές χώρες. Είναι φυσικό να είναι πρωταθλητής στη φτώχεια και στη διαφθορά. Εδώ έχει ευθύνη και η αριστερά, που -πιστή στις τριτοδιεθνίτικες παραδόσεις της- ταυτίζει ακόμα και σήμερα τον σοσιαλισμό με τον κρατισμό. Κάθε ιδιωτικοποίηση δαιμονοποιείται ως επάρατος νεοφιλελευθερισμός. Με ευλάβεια υπεραμύνεται κάθε δημόσιας επιχείρησης, ακόμα και παθητικής. Κι’ ας προωθεί τη διαφθορά. Κι’ ας επιβαρύνει κυρίως εκείνα τα λαϊκά στρώματα που υποτίθεται ότι υπερασπίζει.
- Είμαστε λοιπόν υπέρ της πλήρως ελεύθερης αγοράς, ως αντίδοτο στη διαφθορά;
- Όχι βέβαια. Εδώ ισχύει το «παν μέτρον άριστον». Όπως οι άνθρωποι είμαστε ατελείς, έτσι είναι και η οικονομία μας. Λειτουργεί σαν εκκρεμές. Στον άκρατο φιλελευθερισμό, η κρατική παρέμβαση αποτελεί διορθωτική κίνηση. Στον άκρατο κρατισμό, η αγορά είναι διορθωτική κίνηση με τη σειρά της. Σ’ αυτή τη δεύτερη φάση του εκκρεμούς βρισκόταν πάντα και βρίσκεται και σήμερα η Ελλάδα. Ας το κατανοήσουμε κάποτε.
Εκτύπωση στις: 2024-04-18
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=870