Το Ποτάμι σε μελαγχολία
Αγγελική, Σπανού
Ελεύθερος Τύπος, 2015-10-06
Για το Ποτάμι το πρόβλημα δεν είναι απλώς ότι υποχώρησε από το 6% στο 4% και έχασε 150.000 ψηφοφόρους (από σχεδόν 374.000 ψήφους στις εκλογές του Γενάρη έπεσε στις 220.000 στις εκλογές του Σεπτέμβρη). Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει βαθιές κοινωνικές ρίζες λόγω της σύντομης ζωής του (από τον Φεβρουάριο του 2014) και επομένως η κάθοδος μπορεί να αντιμετωπιστεί ως συγκυριακή, αν κάποιος θέλει να δει το ποτήρι μισογεμάτο, μπορεί όμως και να ιδωθεί ως η αρχή μιας πορείας προς τα κάτω.
Το ερώτημα-ταμπού είναι αν και με ποιες προϋποθέσεις το κόμμα αυτό θα έχει τύχη στις επόμενες εκλογές. Λέγονται και γράφονται πολλά για την κάλυψη των οργανωτικών ελλειμμάτων και για τον αναγκαίο ιδεολογικό/πολιτικό επαναπροσδιορισμό και όλα αυτά έχουν κάποια αξία αλλά δεν αρκούν για να πείσουν ότι κάπως έτσι θα βρεθεί η άκρη.
“Ποια είναι η διαδικασία παραγωγής πολιτικής και διαμόρφωσης αποφάσεων;” αναρωτήθηκε σε μια από τις μετεκλογικές συναντήσεις ένας πολύ σοβαρός τεχνοκράτης που συμπορεύτηκε πρόσφατα και απάντηση δεν πήρε. Ακόμη, όμως, και αν έπαιρνε απάντηση, ακόμη και να άλλαζε δομικά ο τρόπος λειτουργίας του κόμματος και συγκροτούταν ένα επιτελείο με πολιτικά στελέχη που θα βρίσκονταν σε διαρκή διαβούλευση, και πάλι, πιθανότατα, δεν θα αρκούσε αυτό για να ξεπεραστεί το πρόβλημα.
Γιατί υπάρχει πιθανότητα η βασική αιτία της υποχώρησης να μην είναι τόσο η δουλειά που δεν έγινε στην περιφέρεια ή ο προσωποκεντρικός χαρακτήρας του κόμματος, αλλά πιο πολύ η ρετσινιά της διαπλοκής που κόλλησε στο Ποτάμι, χωρίς ποτέ να αποδειχθεί ο,τιδήποτε – αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε το νέο κόμμα, μια φήμη άρχισε να απλώνεται μέσα από το διαδίκτυο, την οποία υποστήριξαν με δημόσιες δηλώσεις τους στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και τελικά αυτή η σεναριολογία, ότι πρόκειται για παιδί της ολιγαρχίας, απέκτησε την ισχύ της βεβαιότητας σε μια συγκυρία στην οποία μόνο η αντισυστημικότητα δίνει πιθανότητες πολιτικής επιτυχίας.
Στο συνέδριο του Δεκεμβρίου θα πρέπει όσοι ενδιαφέρονται να υπάρξει συνέχεια να βρουν πρώτα τις σωστές ερωτήσεις για να τις απαντήσουν. Και όσοι ήδη αναζητούν ευκαιρίες πολιτικής καριέρας αλλού, καλό θα είναι να εξηγήσουν ποια ακριβώς είναι η δική τους πρόταση για την ανασυγκρότηση -τι ζητούν και δεν γίνεται; Για τον Σταύρο τώρα είναι η πιο δύσκολη στιγμή: Θα πρέπει να αποδείξει ότι δεν έχει καμία σχέση με το “παλιό” ούτε στις μεθόδους διαχείρισης μιας ήττας.
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=8854