Περί νεότητος και... άλλων δαιμονίων
Δημήτρης, Μπίρμπας
Αυγή, 2005-11-11
Όταν ο πρόεδρος του ΣΥΝ στην Πολιτική Γραμματεία πριν οκτώ μήνες "αιφνιδίαζε", τους περισσότερους ευχάριστα, με την πρόταση του Μιχ. Παπαγιαννάκη στη θέση του υποψήφιου δήμαρχου Αθήνας, κάποιους εντός και εκτός Συνασπισμού "στενοχωρούσε" . Όχι μόνο φίλους και συντρόφους από τους "στρατηγικούς συμμάχους" του ΣΥΡΙΖΑ και τους "ιδεολογικά ορθόδοξους" του κόμματος αλλά και τους επίσης φίλους και υπό την ευρεία έννοια, συντρόφους που παρακολουθούν ή παρακολούθησαν, αποστασιοποιήθηκαν ή αποστασιοποιούνται από τις επιλογές του ΠΑΣΟΚ. Γιατί τους ακύρωνε την εικόνα ενός Συνασπισμού μονοσήμαντα προσανατολισμένου προς τ’ "αριστερά" του, με εμφανή, όπως ισχυρίζονταν και ισχυρίζονται, κύριο στόχο την ανακατανομή των δυνάμεων στον περιορισμένο χώρο της παραδοσιακής αριστεράς, αντί ενός Συνασπισμού ανοικτού στην κοινωνία, δεκτικού στις διαφορές, ικανού σε συνθέσεις που η πρόταση πρόβαλε.Τα θαύματα όπως γνωρίζετε κρατάνε μόνο επτά ημέρες, στην Ελληνική Αριστερά ώρες, στην ανανεωτική εκδοχή της δευτερόλεπτα. Η θετική ανταπόκριση της υποψηφιότητας σε ένα ευρύτερο ακροατήριο, όχι βέβαια ότι θα κέρδιζε τον δήμο, με τη "μοιραία" , ενδεχομένως για κάποιους, σύγκριση, ανόδου – καθόδου – στασιμότητας, με τα αποτελέσματα των προηγούμενων νομαρχιακών και δημοτικών εκλογών, δημιουργούσε στους ταγούς και θεματοφύλακες της "αριστερής" στροφής, εντός και εκτός Συνασπισμού, αυξημένες ανησυχίες. Κάτι οι απειλές ξεχωριστών ψηφοδελτίων, κάτι οι απόψεις ότι θα ανακόψει την εκπληκτική πορεία ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι ο προβληματισμός από τα κύματα απογοήτευσης στους χιλιάδες πιστούς οπαδούς του, οδήγησαν τον πρόεδρο, αφού αφουγκράσθηκε πρώτα τα ρεύματα του κομματικού και συμμαχικού μικρόκοσμου, στην προσυμφωνημένη, για τον φόβο των Ιουδαίων, τομή. Της Ανανέωσης ala cart, με την ανθυποψηφιότητα Τσίπρα. Τώρα αν οκτώ μήνες διαβεβαίωνε δεξιά και αριστερά ότι θα επιμείνει, εντός των κομματικών πλαισίων στην υποψηφιότητα Παπαγιαννάκη, αν τα "ενημερωμένα" ρεπορτάζ έως και τρεις μέρες πριν το επιβεβαίωναν, νυν υπέρ πάντων ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί στο τέλος & ΣΥΜΠΑΡΙΖΑ και όποιον πάρει αμπάριζα βρε αδελφέ και ας είναι και το κύρος του. "Θυσιάστηκε" για την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ, τελεία και παύλα.
Ότι η υποψηφιότητα Παπαγιαννάκη αντιμετωπίσθηκε δυστυχώς μόνο με όρους εσωκομματικών ισορροπιών και Συριζικών φόβων και απειλών για την αμαύρωση της ιδεολογικής καθαρότητας και όχι με όρους διεμβολισμού, προγραμματικής υπεροχής και εκλογικής αποτελεσματικότητας, το γνωρίζουν όσοι μιλούν ελληνικά και εξακολουθούν να ασχολούνται με την αριστερά. Εκτός βέβαια από πολύ έως πάρα πολύ, αριστερούς συντρόφους, που η ιστορική τους διαδρομή βεβαιώνει για τη σταθερή σχέση τους με την κοινωνία, που υλοποιούν καθημερινά τομές και παρεμβάσεις, ανανεώσεις και υπερβάσεις, κτυπάνε "συνήθεις συμβατικές υποψηφιότητες" και συνομιλούν με τα κινήματα, ακόμη και ραδιοτηλεοπτικώς, αν χρειασθεί. Αφήστε δε που έχουν την εκπληκτική ικανότητα να ξεσκεπάζουν τα σχέδια της τρισκατάρατης "κεντροαριστεράς" , όσο και αν κρύβονται πίσω απ’ τον Βότση, τον Παρασκευόπουλο, την Ανδρεαδάκη, την Κόλλια και άλλους οικολόγους, τέτοια διορατικότητα.
Στο κόμμα των μελών, η διατύπωση γνώμης για την υποψηφιότητα από την καθ’ ύλην αρμόδια, καταστατικά, Νομαρχιακή Επιτροπή, πριν την τελική (;) απόφαση στην ΚΠΕ, εξασφαλίζεται με παρέμβαση προέδρου. Όχι γιατί απαγορεύεται, ελεύθερα είναι τα μέλη της, αλλά δεν είναι και προς θανάτου, αν γινόταν και μετά, μια που μπορεί να μην μας είναι αρεστή.
Επειδή ως γνωστόν, για όλα φταίει η μειοψηφία που ασεβεί και ασκεί κριτική και έλεγχο στις αποφάσεις του συνεδρίου, στους στρατηγικούς στόχους, στα πολιτικά σχέδια άνευ χάρτου, μιας πλειοψηφίας με αρχή, χωρίς μέση και απροσδιόριστο τέλος. Υπονομεύει άλλωστε τη δημόσια εικόνα του κόμματος, που τόσο διασφαλίζει η πλειοψηφία και όποτε χρειασθεί στο μέτρο των δυνάμεων τους και οι σύμμαχοι. Τα ξέρει αυτά η πλειοψηφία από τότε που ήτανε μειοψηφία, λες σου λέει να κάνουνε κάνα περιοδικό, τίποτε συνέδρια και ημερίδες, συναυλίες, αστικές μη κερδοσκοπικές, πολύ επιτυχημένες ομολογουμένως, εταιρείες τεκμηρίωσης; Να ’χουμε το νου μας.
Να ρίξουμε αν χρειαστεί κανένα "ενωτικό" ευρύτερο σώμα, να ’ρθουμε στα ίσα μας.
Ήθελα να πω περισσότερα για τη νεότητα αλλά με συμπαρέσυραν τα δαιμόνια, η αίσθηση ότι το έλλειμμα πολιτικής, γίνεται έλλειμμα λογικής. Είναι κρίμα κι άδικο να κάνεις εσωκομματικά ταχυδακτυλουργικά κόλπα με λαγούς, άλλοι μένουν στη μέση της διαδρομής, άλλοι βγαίνουν τελευταία στιγμή από το καπέλο. Θα ’πρεπε να ξέρεις ότι η ταχυδακτυλουργία στηρίζεται στη λογική της εξαπάτησης του φιλοθεάμονος κοινού και δεν μπορεί ως πολιτική μέθοδος να σε αφορά.
Μένω με την ελπίδα ότι όλοι (;) θέλουμε η τομή να μη γίνει διατομή, επί του κομματικού σώματος, ότι θα πρυτανεύσει μια νέα αντίληψη περί πλειοψηφίας και μειοψηφίας, πιο ευρύχωρη, ανοικτή και ταυτόχρονα συνθετική και τέλος ότι θα αναλογισθούν οι υπεύθυνοι του κόμματος τις ευθύνες τους σε επόμενα βήματα τους.
ΥΓ.:
- προς πρόεδρο: να δει ξανά "το τρένο της μεγάλης φυγής" και ας μην τραγουδήσει πάλι "μάνα μου δεν είναι ψέμα με παράσυρε το Ρέμα"
- προς Τσίπρα: Φίλε Αλέξη, ας πρόσεχες.
- προς αναγνώστες: συγχωρέστε το ύφος μου, για τα political correct επιχειρήματα, έχετε διαβάσει και θα διαβάσετε πολλά ακόμη.
- σε όλους μας: Περαστικά μας.
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=887