Αυξάνοντας τον φόρο στις μικρές ζυθοποιίες – δύο θα πληρώσουν από 1,5 εκατ. ευρώ – η κυβέρνηση ευνοεί τους δύο μεγάλους που ελέγχουν το 80% της ελληνικής αγοράς. Η ΒΕΡΓΙΝΑ και η ΕΖΑ που ακολουθούν, κατέχουν το 10% της αγοράς και το μέτρο θα τις εμποδίσει απλώς να μεγαλώσουν κερδίζοντας πρόσθετα μερίδια αγοράς από την Amstel και την Carlsberg. Εδώ υπάρχει βεβαίως μια σημαντική διαφορά: οι μεγάλες πολυεθνικές δεν πρόκειται να κάνουν εξαγωγές από τα ελληνικά εργοστάσια. Εξαγωγές θα κάνουν εκείνες που έχουν μεγαλώσει τόσο, ώστε να έχουν εξαγωγικές φιλοδοξίες.
Η μπύρα είναι ένα ζωντανό πράγμα και οι χώρες που σέβονται τον εαυτό τους σε αυτή την αγορά (Γερμανία, Βέλγιο, Τσεχία) κάνουν ό,τι μπορούν για να στηρίξουν τη δική τους παραγωγή.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι εξισώνει φορολογικά αυτές τις εταιρίες με τις μεγάλες ζυθοποιίες γιατί προβλέπεται από την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ. Επίσης οι μεγάλες εταιρίες ισχυρίζονται ότι πλέον βελτιώνεται ο ανταγωνισμός. Ποιος, όμως, ανταγωνισμός; Ως γνωστόν μια από τις μεγαλύτερες υποθέσεις που έχουν απασχολήσει την επιτροπή ανταγωνισμού είναι η υπόθεση «Βεργίνα εναντίον Αθηναϊκής Ζυθοποιίας». Υπόθεση χάρη στην οποία «άνοιξε» σε μεγάλο βαθμό η εγχώρια αγορά της μπύρας, όπως είχε ανοίξει η αγορά του γάλακτος στους μικρούς παραγωγούς μετά την υπόθεση του καρτέλ του 2006-2007. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταγγείλει ως αντιπολίτευση την απελευθέρωση του φρέσκου γάλακτος και την «απελευθέρωση» των ημερών μετά την παστερίωση όπου ο κάθε παραγωγός θα μπορούσε να παίρνει την ευθύνη τού τι είναι φρέσκο. Τώρα το κόμμα που ευαγγελίζεται την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας κάνει ένα μεγάλο δώρο στους μεγάλους παίκτες σε έναν από τους λίγους τομείς που δημιουργήθηκαν θέσεις εργασίας και τεχνογνωσία τα τελευταία χρόνια. Σε ποια παραγωγική λογική εντάσσεται ακριβώς η διάταξη; Το ερώτημα θα είχε νόημα αν κάποιος είχε ασχοληθεί νωρίτερα με την απάντησή του.
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=8908