Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Ο μονόδρομος

Το λάθος στη διαχείριση του χρόνου αύξησε θεαματικά τον συντελεστή δυσκολίας στην εφαρμογή της συμφωνίας με τους εταίρους

Παύλος, Τσίμας

Τα Νέα, 2016-02-06


Αυταπάτες δεν μπορεί να υπήρχαν. Η εφαρμογή του προγράμματος που συμφωνήθηκε το καλοκαίρι θα ήταν, έτσι κι αλλιώς, μια εξαιρετικά δύσκολη πολιτική εξίσωση με πολλούς παράγοντες αβεβαιότητας, παγίδες και κινδύνους. Γι’ αυτό άλλωστε και σχεδιάστηκε το πρόγραμμα να είναι τόσο «εμπροσθοβαρές». Για να καθησυχάσει τους καχύποπτους δανειστές. Αλλά και για να εξυπηρετήσει τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα.

Το σχέδιο ήταν απλό και σαφές: Προέβλεπε πως όλα τα δύσκολα του προγράμματος θα έχουν τελειώσει όσο γίνεται πιο γρήγορα, μέσα σε λίγους μήνες. Οσο διαρκεί η φόρα της εκλογικής νίκης και όσο η αντιπολίτευση παραμένει ναρκωμένη, αιχμάλωτη του στρατηγήματος «πρώτα εξασφαλίζουμε εθνική συναίνεση και αμέσως μετά επιβάλλουμε πολωμένες εκλογές». Κι έπειτα, από την άνοιξη του 2016 κι ύστερα, με τα δύσκολα του προγράμματος συντελεσμένα και με προίκα την υπόσχεση ελάφρυνσης του χρέους, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα είχε τα χέρια σχετικά ελεύθερα. Με έναν καθαρό πολιτικό χρόνο, χωρίς ενδιάμεσες εκλογικές δοκιμασίες και χωρίς δεσμεύσεις. Και με περιθώρια να αναπτυχθεί μια στρατηγική διαχείρισης της κοινωνικής ζημιάς, ανάταξης των πολιτικών συμμαχιών, πολιτικών και θεσμικών πρωτοβουλιών για την εξασφάλιση της επιθυμητής ηγεμονίας.

Δεν ήταν κακό σχέδιο. Αλλά, ως γνωστόν, η ζωή είναι αυτό που σου συμβαίνει ενόσω κάνεις σχέδια για το μέλλον. Κι ένα λάθος στη διαχείριση του χρόνου μπορεί να έχει αυξήσει κατά πολύ τον συντελεστή δυσκολίας και να έχει περιπλέξει τα πράγματα.

Το λάθος: Από επανάπαυση ή από εσφαλμένες εκτιμήσεις, αποφάσισαν να καθυστερήσουν λίγο τη διαδικασία. Το Ασφαλιστικό που θα έπρεπε, σύμφωνα με το σχέδιο, να έχει κλείσει πριν από τα Χριστούγεννα μετατέθηκε για μετά την Πρωτοχρονιά. Υποτίμησαν τις αντιδράσεις που θα προκαλούσε; Αιφνιδιάστηκαν από την ταχύτητα με την οποία εξατμίστηκε η μετεκλογική περίοδος χάριτος; Βασίστηκαν σε προβλέψεις για τις εξελίξεις στην αντιπολίτευση που διαψεύστηκαν; Το βέβαιο είναι ότι βρέθηκαν με τον χρόνο να τους κυνηγά αντί να τον κυνηγούν.

Καθώς λοιπόν οι αμφίπλευρες πιέσεις εντείνονται, από μέσα αλλά και απέξω, από «κάτω» αλλά κι από «πάνω», στα μυαλά και στις γλώσσες επιστρέφουν ιδέες, σχέδια και πειρασμοί για απονενοημένα διαβήματα. «Κι αν στήναμε έναν ακόμη γύρο σκληρής, συγκρουσιακής διαπραγμάτευσης που θα μας έβγαζε ξανά σε μια εκλογική αναμέτρηση ή ταν ή επί τας, ή εμείς ή αυτοί;» Ή «αν στήναμε ένα δόκανο στα ενδιάμεσα κόμματα με το δίλημμα: ή στηρίζετε (καταπίνοντας και τον αναπόφευκτο Καμμένο) ή αναλαμβάνετε την ευθύνη της κατάρρευσης της διαπραγμάτευσης και των εκλογών;».

Τα ακούω, τα ακούτε, συζητιούνται πάλι όλων των ειδών τα πιθανά και εντελώς απίθανα πολιτικά σενάρια. Αλλά έχουν πραγματικό αντίκρισμα; Νομίζω όχι. Ή, τουλάχιστον, όχι - αν αποκλείσουμε την πολιτική αυτοκτονία από τις επιλογές ενός ορθολογικού πολιτικού παίκτη.

Ο Αλέξης Τσίπρας μου δίνει, αντίθετα, την εντύπωση ότι έχει πλήρη συνείδηση πως είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει ως μονόδρομο την αρχική του στρατηγική - έστω και αν η εφαρμογή της έχει αποδειχθεί πολύ δυσκολότερη του αναμενομένου. Συμπίπτει να είναι η πιο σωστή στρατηγική για τη χώρα και η μόνη στρατηγική που μπορεί να αποδειχθεί και για τον ίδιο ωφέλιμη: Πίνει το πικρό ποτήρι, παίρνει τα μέτρα, επιδιώκει να τελειώσει την αξιολόγηση όσο γίνεται γρηγορότερα (και το γρηγορότερα, τώρα πια, είναι πολύ σχετικό). Κι έπειτα πασχίζει να διαχειριστεί τις αβαρίες όσο καλύτερα μπορεί.

Επιστροφή, λοιπόν, στο βασικό σχέδιο: Να επισπεύσει την αλλαγή, τον μετασχηματισμό του πολιτικού φορέα του οποίου ηγείται, ώστε να τον χρησιμοποιήσει ως εργαλείο για μια συνολική επαναχάραξη των συνόρων της πολιτικής γεωγραφίας.

Εγγυήσεις επιτυχίας το σχέδιο αυτό δεν έχει. Κάθε άλλο. Και κάθε μέρα που περνά γίνεται όλο και πιο επισφαλές, οι πιθανότητες επιτυχίας του φθίνουν. Αλλά, ειλικρινά, δεν βλέπω άλλο ρεαλιστικότερο σχέδιο στον ορίζοντα κάποιου που δεν μπορεί παρά να έχει, τώρα πια, δεύτερες σκέψεις για τις βασικές (και βιαστικές) επιλογές του της προηγούμενης χρονιάς.

Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=9138