Να βγούμε μπροστά με αυτοπεποίθηση και πυγμή.

Ρωμανός, Οικονομίδης

www.badiera.gr, 2016-03-04

Αυτή την περίοδο διανύουμε τη δεύτερη φάση διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπου μετά την υπογραφή της συμφωνίας, του αχρείαστου 3ου Μνημονίου και την οικονομική κατάρρευση, έχουμε μεταβεί πλέον στο στάδιο της σήψης της χώρας. Βιώνουμε από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου και έπειτα μια αργή αλλά μεθοδική αποσύνθεση των θεσμών – των πυλώνων δηλαδή της Δημοκρατίας- μέσω ωμών παρεμβάσεων της κυβέρνησης, τις οποίες σπεύδει να δικαιολογήσει με την επαναφορά στο δημόσιο λόγο των πιο αντιαισθητικών συνθημάτων της μεταπολίτευσης και ενός υπόκωφου ρεβανσισμού.

Από τις αυξημένες αρμοδιότητες της Προέδρου του Αρείου Πάγου, στις τηλεοπτικές άδειες και στο εγγύς μέλλον στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, η απαξίωση της οποίας ξεκίνησε επί υπουργίας Λαφαζάνη, αλλά επιταχύνεται σήμερα, φανερώνοντας ότι η λογική κατάληψης της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς για κατάληψη του κράτους και μετατροπή των θεσμών σε ακόλουθα όργανα της κυβέρνησης δεν αποβάλλεται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αντίστοιχα, με το πρώτο εξάμηνο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όπου ζήσαμε μια σταδιακή διολίσθηση εκτός ευρώ, έτσι σήμερα επιχειρείται μια θεσμική διολίσθηση.

Παράλληλα, το προσφυγικό και το ασφαλιστικό, αποτελούν δύσλυτους γρίφους έως και ανυπέρβλητα εμπόδια για οποιαδήποτε κυβέρνηση, πολύ δε περισσότερο με τα χαρακτηριστικά της παρούσας. Από τη μία το προσφυγικό, το οποίο συνιστά ευρωπαϊκό και εθνικό ζήτημα, βρίσκει την ελληνική κυβέρνηση με μηδενική αξιοπιστία και συνεπώς ανίκανη να διεκδικήσει τα δίκια της απέναντι στους συντηρητικούς κύκλους της Ευρώπης. Και από την άλλη, το ασφαλιστικό και ο τρόπος με τον οποίο υπεισέρχεται στο δημόσιο διάλογο, αποτελεί την ταπεινωτική παραδοχή ότι η χώρα θα συνεχίσει να «σέρνεται» για πολύ καιρό, χωρίς καμιά προοπτική ανόρθωσης.

Διαψεύδονται, λοιπόν, όσοι πίστευαν ότι το Μνημόνιο είναι το Α και το Ω για την πορεία της χώρας και όσοι με περισσή ελαφρότητα ενέδωσαν στο λαϊκισμό και το ισοπεδωτικό «ας τους δοκιμάσουμε, χειρότερα δε γίνεται, ας είναι μια από τα ίδια». Δυστυχώς, όμως, διαψεύδονται διαμέσου της πρακτικής εφαρμογής των παραπάνω, κάτι που συνεπάγεται τεράστιο κόστος και πιθανά μη ανατρέψιμη κατάσταση. Δεν έχει γίνει αντιληπτό το γεγονός ότι ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής –με τα λάθη και τις παραλείψεις του θα πω εγώ- είτε θα εφαρμοστεί πάνω σε έναν οδικό χάρτη 3-4 χρόνων, είτε μοιραία αποτυγχάνει. Αυτή τη στιγμή, βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού.

Όσοι, λοιπόν, αναγνωρίζουμε τα πραγματικά μεγέθη και τις προκλήσεις της εποχής, αλλά και μπορούμε να σταθούμε ειλικρινείς και απόλυτοι –χωρίς στρογγυλέματα- για το χθες, οφείλουμε να βγούμε μπροστά με αυτοπεποίθηση και πυγμή. Στη Γερμανία, τα οφέλη της Ατζέντας 2010 του Καγκελάριου Σρέντερ, με την οποία η χώρα του βρέθηκε οχυρωμένη κατά το ξέσπασμα της κρίσης, καρπώνεται σήμερα η Μέρκελ. Η συγκρότηση του χώρου της ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας που θα απευθύνεται και στο προοδευτικό-ριζοσπαστικό κέντρο, δεν είναι υπόθεση δικαίωσης, είναι εθνική υπόθεση που θα πρέπει να μαρτυρά την αυτογνωσία ενός λαού, για έναν κύκλο της Ελληνικής Δημοκρατίας που κλείνει, και τον τρόπο που θα θέλει να πορευτεί στο μέλλον.

Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=9214