Κεντροαριστερά: Τώρα η λύση – Αύριο θα είναι αργά

ΔΙΑΛΟΓΟΣ για την ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ

Κώστας, Σκανδαλίδης

Τα Νέα, 2016-03-21

Το σκηνικό που σκηνοθετούν οι δραματικές εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων είναι οφθαλμοφανές. Η χώρα πορεύεται χωρίς πυξίδα και σε κενό στρατηγικής σε ένα κόσμο τρικυμίας και σε μια περιοχή που έρχεται ξανά στο επίκεντρο διεθνών εξελίξεων με αβέβαιο και άδηλο μέλλον. Η Κυβέρνηση δείχνει ανίκανη έστω και να διαχειριστεί το μέγεθος των προβλημάτων που καθημερινά τη ξεπερνούν. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση στη βιασύνη της να μετατρέψει τον νέο της αρχηγό σε «Τσίπρα της Δεξιάς» αρνείται κάθε δυνατότητα αναζήτησης εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης την οποία επίσης εξορκίζει ο Πρωθυπουργός. Η εικόνα δυο μονομάχων του νέου και εξακολουθητικά μικρού δικομματισμού που μονομαχούν σε ολοένα και πιο άδεια αρένα διαλύει και τα λιγοστά ίχνη εθνικής συνεννόησης και επιτείνει το αδιέξοδο. Στο ερώτημα ποιο είναι το επόμενο βήμα δυστυχώς η απάντηση είναι : Αχρείαστες εκλογές αργά ή γρήγορα και πάντως μέσα στο χρόνο που διανύουμε. Και βεβαίως επανάληψη του ίδιου αδιέξοδου σκηνικού από την αντίπερα όχθη.

Είναι ανάγκη τώρα να μιλήσουμε πιο καθαρά από ποτέ γιατί ο πολιτικός χρόνος εκ των πραγμάτων καθίσταται αμείλικτος. Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό η τύχη των κομμάτων του ενδιάμεσου χώρου που συνεχίζει να είναι κατακερματισμένος έχει προδιαγραφεί. Στην καλύτερη περίπτωση μια μικρή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και μάλιστα όχι για όλα τα κόμματα που σήμερα εκπροσωπούνται στη Βουλή. Σε μια κρίσιμη καμπή όπου η ύπαρξη και ανάπτυξη ενός τρίτου ισχυρού πόλου που να ενώνει τα διεστώτα και να προτείνει εναλλακτικούς δρόμους είναι οδός επιβίωσης για τη χώρα, ισορροπίας και ανανέωσης του πολιτικού συστήματος και εγγύηση σταθερότητας και προοπτικής.

Η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αρχικά πήρε μια γενναία πρωτοβουλία, έκανε ένα σημαντικό βήμα μπροστά. Παρ’ ότι αντιμετωπίστηκε επιφυλακτικά άρχισαν να γίνονται προτάσεις. Για Κοινοβούλιο του Κέντρου μίλησε και επαναλαμβάνει ο Σ. Θεοδωράκης. Για κοινοβουλευτική συνεργασία και δράση ή και Κοινή Κοινοβουλευτική Ομάδα Δημοκρατικής Συμπαράταξης και Ποταμιού κάποιοι άλλοι. Κάποιοι συνεχίζουν να επιμένουν στην ανεδαφική πρόταση για αυτοδιάλυση κομμάτων που εκπροσωπούνται στη Βουλή λες και το νέο θα προκύψει από παρθενογένεση.

Η Φ. Γεννηματά επανήλθε προχθές με πιο προχωρημένη πρόταση για άμεση διαδικασία ομοσπονδοποίησης των υπαρχόντων δυνάμεων. Η απάντηση του Σ. Θεοδωράκη ενώ είναι θετική σε ότι αφορά τη συμφωνία σε πολιτικές και μεταρρυθμίσεις που είναι εύκολο να βρεθεί κοινός τόπος σε ελάχιστο χρόνο όπως έδειξε η κοινοβουλευτική μας εμπειρία, δείχνει να μην αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο και παραπέμπει τη πραγματική ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης στις καλένδες και το ωρίμασμα του χρόνου. Ο δε Γ. Παπανδρέου ζητά ως προϋπόθεση διάλογο με ένα χώρο που ως τώρα μας αντιμάχεται λυσσαλέα. Επίσης παραπέμπει στο χρόνο. Για πια προοδευτική λύση, με ποια στρατηγική και ποια εναλλακτική πρόταση απέναντι στη σημερινή πολιτική; Αυτήν πρέπει να αποφασίσουμε.

Δυστυχώς, η ουσία του προβλήματος βρίσκεται στη διαχείριση του πολιτικού χρόνου. Γιατί οταν περιμένεις να ωριμάσουν σιγά- σιγά οι συνθήκες και δεν παρεμβαίνεις στις δραματικές εξελίξεις με τρόπο δυναμικό και ανατρεπτικό για να προλάβεις τα γεγονότα, δεν ωριμάζεις μαζί μ’ αυτές, κατά κανόνα σαπίζεις.

Χρειάζεται μια γενναία απόφαση κατ’ αρχή. Η Προγραμματική Συνδιάσκεψη που εξάγγειλε για το Μάιο η Δημοκρατική Συμπαράταξη να γίνει με την ισότιμη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού, της ΔΗΜΑΡ, του ΚΙΔΗΣΟ, των κινήσεων και όποιου άλλου θα ήθελε. Με αποφασιστική αρμοδιότητα για την Προγραμματική Συμφωνία και την Ιδρυτική Διακήρυξη μιας νέας παράταξης που θα δώσει τη μάχη των επόμενων εκλογών όποτε και αν γίνουν. Και αποφασίζει επικεφαλής αυτής της μάχης να τεθεί ως πρώτος μεταξύ ίσων αυτός που θα εκλεγεί από τη λαϊκή βάση με ανοικτή, καθολική ψηφοφορία. Το σώμα των εκλογέων θα αποτελέσει τον κορμό των μελών της παράταξης που θα αυτοοργανωθούν κατά Δήμο αμέσως μετά την εκλογή.

Σε ότι αφορά στα πρόσωπα και εδώ απαιτείται μια δεύτερη γενναία και προσωπική αυτή τη φορά απόφαση. Αυτή που θα οδηγήσει τουλάχιστο 500.000 ανθρώπους στην κάλπη. Είναι φανερό ότι αφορά τους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού, και της ΔΗΜΑΡ κατ’ αρχή και ως μίνιμουμ προϋπόθεση. Η υποψηφιότητά τους θα έδινε κύρος και μαζικότητα στη διαδικασία και θα συσπείρωνε δυνάμεις πολύ ευρύτερες από το στενό πυρήνα του κόμματος τους. Η συμμετοχή τους στη διαδικασία της εκλογής, θα βγάλει τα σημερινά κόμματα από κάθε εσωτερική ίντριγκα. Η παρουσία τους ξεπερνά μηχανισμούς και μικροκομματικές συσπειρώσεις. Και, βέβαια, ακυρώνει όσους φιλοδοξούν στο όνομα της όποιας προσωπικής επιδίωξης και κατ’ επάγγελμα να σώσουν το χώρο και τη χώρα ως οι «από μηχανής θεοί». Γιατί αν κάτι μας δίδαξαν οι τελευταίοι καιροί είναι ότι τέτοιοι θεοί δεν υπάρχουν. Μας εγκατέλειψαν οριστικά. Και καιρός είναι να αναλάβουμε συλλογικά και συνολικά τις ευθύνες μας.

Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=9245