Τεφτέρια δοξασμένα, ερωτήματα… απατημένα.

Δημήτρης, Οικονομίδης

2016-06-16

Με μία χώρα σε μακρόχρονη και πολύμορφη κρίση, με μια κοινωνία που διχάζει πια και το άτομο, ένα πολιτικό σύστημα που αδυνατεί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, το λιγότερο ίσως που θα ζητούσες θα ήταν μια συζήτηση για τα απλά και τα αυτονόητα. Αυτά που παραβλέπουμε και απαξιούμε, αυτά της καθημερινότητας. Αυτά που γράφουν τις καθημερινές χιλιάδες ιστορίες των μικροεπιχειρήσεων και των εργαζομένων σε αυτές, τις δεκάδες χιλιάδες που αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τις οφειλές τους, τις εκατοντάδες χιλιάδες που ζουν την αβεβαιότητα του αύριο.

Είναι πολλά τα ερωτήματα και χρειάζονται απαντήσεις που να πείθουν και να ακούγονται, με γλώσσα καθαρή και όχι ξύλινη, γλώσσα κανονικού ανθρώπου. Χρειάζεται κάποια στιγμή η ενασχόληση και με αυτά, χρειάζεται να τα πούμε και λίγο «μπακάλικα» που έλεγε ο παππούς μου, γιατί οικονομία είναι τα πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά είναι και τα τεφτέρια.

Μήνας επίπονων φορολογικών υποχρεώσεων και ξανάρχονται ένα ένα ερωτήματα δοξασμένα Και χρονίως απατημένα ..

Γιατί αντί της προσπάθειας μείωσης της φοροδιαφυγής (εξακολουθεί να είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο) και της εισφοροδιαφυγής, επιλέγεται συνεχώς η υπέρμετρη, δυσβάστακτη και καταδικαστική για τον ιδιωτικό τομέα αύξηση της φορολογίας. Πως μέσα από αυτήν την επιλογή θα ανακάμψει η πραγματική οικονομία, θα κινηθεί η αγορά και θα βρεθούν θέσεις εργασίας;

Γιατί παραβλέπεται συνεχώς η στοιχειώδης (για μένα τουλάχιστον) αρχή, ότι κάθε τι που δεν παράγει εισόδημα δεν φορολογείται. Πως θα πείσεις το περί δικαίου αίσθημα του πολίτη, ότι ένα ακίνητο που έχει αποκτηθεί με φορολογημένο εισόδημα, είναι ανεπίτρεπτο ή όχι να φορολογείται πέραν της απόδοσής του, πολύ δε περισσότερο αν δεν έχει αποκτήσει υπεραξία αλλά αντίθετα από την στιγμή κτήσης μάλλον μειώθηκε η αξία του. Πως θα μπορούσες να του εξηγήσεις αν ήταν λογική η φορολόγηση, γιατί να μην φορολογείται ομοίως και το κεφάλαιο που αποταμιεύθηκε στην τράπεζα έναντι αγοράς ακινήτου; Και βέβαια πως συνδέονται όλα αυτά με ένα αυστηρό πόθεν έσχες;

Γιατί κάποια στιγμή που πίστεψε το κράτος (άλλο σύντομο ανέκδοτο η συνέχεια του) και βρέθηκες με ένα αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού και μάλιστα ανεξάρτητα πραγματικής αξίας ή ένα μεγαλύτερο σπίτι, να φορολογείται βάσει αυτών των τεκμηρίων διαβίωσης; Πολύ δε περισσότερο όταν η πραγματική τους αξία έχει υποπολλαπλασιαστεί και δεν μπορεί να τα «ξεφορτωθεί». Είναι και αυτό στη βάση της έντιμης αντιμετώπισης του πολίτη από το κράτος ή περιμένει να γίνει πρώτα έντιμος ο πολίτης και μετά αυτό;

Μήπως τέλος, η αδυναμία εξυπηρέτησης των υποχρεώσεων από τα έσοδα των επιχειρήσεων και η αναγκαστική πληρωμή των υπέρογκων φόρων από τα όποια αποταμιευμένα κεφάλαια έχουν απομείνει, κατ’ εξακολούθηση και επιδεινούμενα τα χρόνια της κρίσης, είναι έμμεση δήμευση ή στην καλύτερη κούρεμα καταθέσεων?

ΥΓ.1 .. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, προφανώς απαιτείται φορολόγηση και προφανώς οφείλει να είναι δίκαιη και αναλογική και να εξασφαλίζει τη δυνατότητα πρόσβασης στα δημόσια αγαθά των πολιτών και όχι την ανάγκη εξυπηρέτησης του υπέρογκου πελατειακού κράτους …

ΥΓ. 2 .. Η ακίνητη περιουσία παράγει κόστος στο κοινωνικό σύνολο αφού απαιτεί κόστος συντήρησης και διαμόρφωσης του περιβάλλοντος χώρου στο οποίον βρίσκεται κ.λ.π. όπως λέει και ο φίλος Δημήτρης Σαρδελιάνος Το κόστος αυτό με κάποιο τρόπο πρέπει να αποδοθεί σε αυτόν που το δημιουργεί. Γι αυτό μια φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας (ιδιαίτερα της μεγάλης) δίκαιη και ανταποδοτική, θα μπορούσε να πείσει τον πολίτη για την αναγκαιότητά της.

Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=9457