Αυτή η εθνική συνείδηση
Διονύσης, Γουσέτης
Αυγή, 2006-01-21
Ο αρμόδιος υφυπουργός κ. Νάκος αρνήθηκε την ιθαγένεια στην ελληνικής καταγωγής κ. Ναταλία Σέμπανιτς, η οποία ζει και είναι παντρεμένη στην Ελλάδα. Προς τούτο, ο υφυπουργός στηρίχτηκε στη γνωμοδότηση της Ειδικής Επιτροπής. Η Επιτροπή δέχεται μεν ότι η κ. Σέμπανιτς διαθέτει όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που αποδεικνύουν την ελληνική καταγωγή της, αλλά απέρριψε την αίτησή της διότι έκρινε πως "στερείται εθνικής συνειδήσεως". Προφανώς η Ειδική Επιτροπή έριξε πολλή δουλειά για να καταλήξει σ’ αυτό το πόρισμα, αφού το παράβολο που πλήρωσε η κ. Σέμπανιτς είναι 1.500 ευρώ. Δε γνωρίζω αν και πόσα ενεθυλάκωσε η Ειδική Επιτροπή για τον κόπο της. Γνωρίζω ότι για νεοφερμένους από φτωχές χώρες το ποσόν αυτό συμπυκνώνει πολύν ιδρώτα, πολλά όνειρα και πολλές προσδοκίες για μιαν οριστική εγκατάσταση και καλύτερη ζωή.
Η στήριξη του υφυπουργού στην Επιτροπή δεν ήταν τυπική. Διαθέτει ο ίδιος προσωπικό ελληνόμετρο, αφού μας αράδιασε (Αυγή, 18/1/05) τα "ενδεικτικά" στοιχεία που στοιχειοθετούν την "εθνική συνείδηση": συμμετοχή σε ελληνικούς συλλόγους, ενίσχυση του ελληνικού στοιχείου στις χώρες που διέμεναν, γνώση της ιστορικής διαδρομής του (ποντιακού για την περίπτωση) ελληνισμού, γνώση των τοπικών γλωσσικών ιδιωμάτων, γνώση της ελληνικής γλώσσας, επαφή με τα ελληνικά ήθη και έθιμα, εγγραφή στα προξενικά μητρώα κ.λπ. Προφανώς, η κ. Σέμπανιτς δεν ανταποκρινόταν σ’ αυτές τις προδιαγραφές. Προφανώς ο κ. Χουάν Ρότσα και οι λοιποί ποδοσφαιριστές που άνευ ετέρου έλαβαν ιθαγένεια, όχι μόνο γνώριζαν τη γλώσσα φαρσί, αλλά και ειδικεύονταν στην ιστορική διαδρομή του ελληνισμού, ήσαν εγγεγραμμένοι σε ελληνικούς συλλόγους και ζούσαν σύμφωνα προς τα ελληνικά ήθη και έθιμα.
Αντίθετα με τους ποδοσφαιριστές που δικαίως την απέκτησαν, η ιθαγένεια πρέπει -αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς- να αφαιρεθεί από άτομα αφελληνισμένα, σύμφωνα με το πόρισμα του άλλου ελληνομέτρη, του κ. Γιανναρά (μήπως από αυτόν δανείστηκε το ελληνόμετρο ο κ. Νάκος;) όπως ο Λεωνίδας Κύρκος και ο Ηλίας Βενέζης μετά θάνατον. Πολύ περισσότερο, πρέπει να αφαιρεθεί η ιθαγένεια από τα άτομα τα οποία, στα εμφυλιακά και μετεμφυλιακά χρόνια, στερούνταν πιστοποιητικό εθνικοφροσύνης. Από τα ζώντα και από τα τεθνεώτα. Ωστόσο, το μέγεθος της ξεφτίλας γίνεται ευκολότερα αντιληπτό αν κανείς σκεφτεί την απορία ή ίσως τα γέλια του Άγγλου πολίτη αν η κυβέρνησή του ανακοινώσει ότι δεν έδωσε σε κάποιον την ιθαγένεια διότι δεν διαθέτει… αγγλική συνείδηση. Ομοίως του Γάλλου, του Ιταλού, του Ισπανού κ.λπ. Για μια φορά ακόμη ο κύριος Σαρτζετάκης δικαιώνεται: είμεθα έθνος ανάδελφον.
Υπάρχει όμως και μια διάσταση του φαινομένου που αποκαλύπτει τη ρίζα του. Από τη μια απαιτούμε να διαθέτουν οι "Άλλοι" ελληνική συνείδηση, ώστε να τους χορηγούμε την τόσο πολύτιμη ιθαγένεια. Από την άλλη, όταν κανείς απ’ αυτούς διαθέτει την ικανότητα και διάθεση να αφομοιωθεί, δηλαδή να αποκτήσει ελληνική συνείδηση, αγανακτούμε και κραυγάζουμε: "δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ, Αλβανέ". Όταν κάποια αριστούχα αλλοδαπά παιδάκια κλήθηκαν να σηκώσουν την ελληνική σημαία, εμφανίστηκαν αγανακτισμένοι γονείς, έτοιμοι να τα λιντσάρουν.
Με άλλα λόγια, απαιτούμε από τους "Άλλους" να έχουν ελληνική συνείδηση για να τους δώσουμε ιθαγένεια και συγχρόνως τους απαγορεύουμε να αποκτήσουν ελληνική συνείδηση. Αγανακτούμε όταν οι "Άλλοι" στερούνται εθνικής συνειδήσεως, αγανακτούμε και όταν την αποκτούν.
Δεν είναι δύσκολο να ερμηνεύσει κανείς αυτή την αντιφατική συμπεριφορά. Και στις δυο περιπτώσεις προέρχεται από την ξενοφοβία μας που, με τη σειρά της, προέρχεται από την ανασφάλειά μας. Η ιθαγένεια μπορεί να απαλλάξει τον "Άλλον" από την εξαθλίωση και το φόβο της σύλληψης και της απέλασης. Να του δώσει δικαιώματα, αξιοπρέπεια. Να τον κάνει ίσο με μας. Ίσως και καλύτερο, αν το αξίζει. Αυτό δε γίνεται δεκτό. Ακόμα και πολλοί από αυτούς που συμπαραστέκονται στους εξαθλιωμένους "Άλλους", θα αντιδράσουν. Είναι εύκολο να συμπαραστέκεσαι στην εξαθλίωση, όταν έχεις εξασφαλίσει ότι εσύ θα παραμένεις ο προνομιούχος και ο "Άλλος" θα παραμένει ο εξαθλιωμένος. Είναι δύσκολο να τον ανεχτείς σαν ίσο σου, πιθανόν και σαν ανταγωνιστή σου.
Σε μια εκδήλωση για μετανάστες, ο κ. Πάγκαλος εντυπωσίασε με θέσεις που όμως υπαγορεύονται από την κοινή λογική: "πρέπει να δίδεται υπηκοότητα στα 5 χρόνια, και πρέπει τα παιδιά των μεταναστών να την λαμβάνουν αυτοδικαίως με τη γέννηση τους, όπως π.χ. στη Γαλλία". Αλίμονο. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που, ως υπουργός Εξωτερικών, αρνήθηκε να φέρει για κύρωση στη Βουλή τη "Σύμβαση - Πλαίσιο για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων" του Συμβουλίου της Ευρώπης. Μέχρι σήμερα κανένας ΥΠΕΞ δεν το έκανε. Η εθνική ανασφάλεια δημιουργεί την εθνική συνείδηση.
e-mail: diongous@central.ntua.gr
Εκτύπωση στις: 2024-04-24
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=953