Προστάτες
Μιχάλης, Τσιντσίνης
Τα Νέα, 2016-08-26
Αν ήταν κανείς σχολαστικός θα έλεγε ότι δεν ήταν θέμα της αρμοδιότητάς του. Η επιστολή των επιτρόπων για την ΕΛΣΤΑΤ απευθυνόταν στον υπουργό Οικονομικών - όχι στον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο. Απευθυνόταν στον υπουργό Οικονομικών επειδή το θέμα που απασχολεί την Κομισιόν, όπως δηλώνεται ρητά, δεν είναι η ποινική τύχη του Ανδρέα Γεωργίου. Είναι η ευκολία με την οποία τα στελέχη της κυβέρνησης αμφισβητούν τη γνησιότητα των στοιχείων πάνω στα οποία βασίζονται οι συμβατικές σχέσεις της Ελλάδας με τους εταίρους - και δανειστές - της.
Αν ήταν κανείς σχολαστικός με τις αρμοδιότητες δεν θα μπορούσε να εξηγήσει τη σπουδή του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης να καταλογίσει στους επιτρόπους ευθεία παραβίαση του Συντάγματος. Γιατί ο ρόλος του Παπαγγελόπουλου δεν εξαντλείται στο χαρτοφυλάκιό του.
Το ελατήριο που ώθησε τον Παπαγγελόπουλο να παρέμβει δημοσίως δεν είναι ένα. Η ειδική ευαισθησία του είναι πολυεπίπεδη. Είναι ευαίσθητος ως νεοκαραμανλικός - είναι εκείνος που έχει δημοσίως αναγνωρίσει τον πρώην πρωθυπουργό ως «χρυσή εφεδρεία» του έθνους. Αρα δεν μπορεί παρά να συνδέει τη δικαστική αναζωπύρωση της υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ με την αποκατάσταση του πολιτικού κεφαλαίου της «εφεδρείας».
Είναι ευαίσθητος και ως θεσμικός. Είναι εκείνος που έχει δημοσίως επισκεφθεί την προηγούμενη εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για να της απευθύνει συστάσεις. Εκείνος που δημοσίως έχει κατηγορήσει δικαστές για «πραξικοπήματα» κι έχει ομολογήσει ότι μοιραζόταν με εισαγγελείς τις δικονομικές του απόψεις. Αυτή η δράση δεν είναι ακριβώς τεκμήριο της θεσμικής ευαισθησίας του. Αλλά ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι είναι ευαίσθητος για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης - όπως θα μπορούσε να είναι φιλόζωος ένας εκδοροσφαγέας που μετά τη βάρδιά του στο σφαγείο ανεβάζει φωτογραφίες με κουτάβια και γατάκια στο facebook.
Αξίζει ωστόσο να αναρωτηθεί κανείς ποιος παρενέβη πρώτος στη Δικαιοσύνη για την ΕΛΣΤΑΤ. Δεν χρειάζεται να συνδυάσει την ανακίνηση μιας πολιτικά φορτισμένης υπόθεσης με την προαγωγή νέων προσώπων στην ιεραρχία του Σώματος. Αρκεί να αναρωτηθεί αν συνιστά «παρέμβαση» η άνεση με την οποία οι υπουργοί έστηναν και στήνουν λαϊκά δικαστήρια για τον Γεωργίου, προεξοφλώντας την ενοχή του - όπως έχουν κάνει και σε άλλες υποθέσεις, πριν ακόμη ωριμάσουν πέραν της προανάκρισης. Αρκεί να αναρωτηθεί πόσο «θεσμικό» είναι να χρησιμοποιείς μια υποτίθεται ποινική υπόθεση ως μέσο δολιοφθοράς εις βάρος του πολιτικού σου αντιπάλου.
Η άμυνα της κυβέρνησης θυμίζει την υπόθεση με τις υποκλοπές του ΔΝΤ. Η κυβέρνηση διατεινόταν ότι δεν είχε καμία σχέση με την υποκλοπή. Είχε όμως σπεύσει από την πρώτη στιγμή να την υιοθετήσει ως διαπραγματευτικό πυροτέχνημα.
Τώρα, όπως και τότε, αποδεικνύεται ότι τα κόλπα που μπορεί κανείς να δοκιμάσει στο εσωτερικό πολιτικό παίγνιο γυρίζουν μπούμερανγκ όταν εκτίθενται στο ευρωπαϊκό ξέφωτο. Προστατεύοντας το κύρος των στατιστικών δεδομένων που έχει συνυπογράψει, η Ευρώπη προστατεύει και την ελληνική Δικαιοσύνη από τους προστάτες της.
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=9583