ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Θόδωρος, Μαργαρίτης

Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2016-09-28

Ήταν το 2000 όταν στελέχη κυρίως από την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ υποστηρίζαμε δημόσια την επιλογή της κυβέρνησης Σημίτη για την κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες. Τότε πολλά κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ σίγησαν στο όνομα του πολιτικού κόστους. Οπως και τώρα που ισχυροί παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγουν να πάρουν θέση για την αλλαγή του μαθήματος των θρησκευτικών από Ομολογιακό σε μάθημα γνώσης των θρησκειών.Οι διαφαινόμενες μάλιστα υπαναχωρήσεις της σημερινής κυβέρνησης στη συγκεκριμένη περίπτωση και στο συνολικό θέμα του χωρισμού Εκκλησίας - Κράτους συνιστούν οπισθοδρόμηση. Στον τότε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ κυριαρχούσε η φοβία για τη στήριξη της κυβέρνησης Σημίτη στο θέμα των ταυτοτήτων βλέποντας «το δέντρο και χάνοντας το δάσος». Ακριβώς και γι αυτό σήμερα στην αντιπολίτευση δεν θα πρέπει να κυριαρχήσουν αντίστοιχες φοβίες.

Τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν τη νεωτερικότητα, τον εκσυγχρονισμό, δεν πρέπει να ευτελίζονται στην φτηνή κομματική αντιπαράθεση. Παρά τις υπερβολές του Υπουργού Παιδείας Ν. Φίλη στην κριτική του για το ρόλο της Εκκλησίας το ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών αποτελεί μια σοβαρή μεταρρύθμιση στην Εκπαίδευση. Πρόκειται για μια λογική εναρμόνιση με την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και μάλιστα σε μια εποχή που οι μεταναστευτικές ροές έχουν αλλάξει ριζικά την εικόνα των σχολείων. Οι αντιδράσεις που εκκινούν από το στερεότυπο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» δεν εγγράφονται σε ένα φιλελεύθερο ορίζοντα με αντιλήψεις ανοιχτής κοινωνίας. Πολύ περισσότερο όταν διαπιστώνουμε ότι το θρησκευτικό φαντασιακό και ο παρεπόμενος φανατισμός έχουν αποτελέσει πηγή μεγάλων συγκρούσεων στον κόσμο. Από τα Βαλκάνια έως τις Αραβικές χώρες.

Κατά συνέπεια η όποια προσπάθεια αμφισβητεί τις δογματικές πεποιθήσεις που καλλιεργούν μια μονοδιάστατη οπτική στη Θρησκευτική συνείδηση δεν μπορεί παρά να κινείται σε ορθή κατεύθυνση.

Πρέπει λοιπόν να συνεννοηθούμε σε εποχές ανησυχητικές και δύσκολες. Τα σχολεία δεν πρέπει να αποτελούν πεδίο αναμέτρησης θρησκευτικών συμβόλων. Ούτε η επικυριαρχία του Ορθόδοξου πληθυσμού μπορεί να αποτελεί στοιχείο που παράγει ανισότητες σε μαθητές με διαφορετική θρησκευτική παράδοση. Αντίθετα η γενική γνώση των θρησκειών ανοίγει μια ευρύτερη προβληματική της διάκρισης «καλό-κακό», «ηθικό-μη ηθικό» που αντικειμενικά αποτελούν κορυφαία συστατικά των θρησκευτικών πεποιθήσεων. Δίνει τη δυνατότητα μιας ανοιχτής μελέτης των μεταφυσικών αναζητήσεων, όλων εκείνων των προσεγγίσεων που απαντούν στις υπαρξιακές αγωνίες των ανθρώπων.

Και κάτι τελευταίο. Ας προσέξουμε όλοι γιατί πίσω από κατανοητές διαφωνίες για την αλλαγή του μαθήματος κρύβεται και μία σημαντική μερίδα της Ελληνικής κοινωνίας η οποία μέσα στις συνθήκες της κρίσης καλλιεργεί συστηματικά τις αντιλήψεις του σκοταδισμού, του «θρησκευτικού πολέμου», των ακραίων ιδεοληψιών.Είναι δηλαδή άλλο να βλέπεις τα σοβαρά λάθη στη μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης και άλλο να κάνεις ότι δεν βλέπεις τις συντηρητικές ιδεολογίες των διακρίσεων και του ρατσισμού.

Εκτύπωση στις: 2024-04-16
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=9641