Αν για κάτι μπορούμε να είμαστε βέβαιοι αυτό είναι η αβεβαιότητα, λένε όλοι οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί. Λογικό είναι κάθε χώρα να κάνει ό,τι μπορεί για να περιορίζει τους βαθμούς ανασφάλειας, να προσπαθεί να βρει πολιτικές αντισταθμιστικού χαρακτήρα, να αξιοποιεί κάθε χαραμάδα για να επιταχύνει την έξοδό της από τη ζώνη της μεγάλης αβεβαιότητας. Είναι αυτά που καθ’ ημάς δεν γίνονται. Η κυβέρνηση δρα υπό το άγχος των δημοσκοπήσεων, με τον φόβο απώλειας της αυτοδυναμίας και η ίδια καθίσταται πηγή διευρυμένης αναπαραγωγής αβεβαιότητας. Τείνει να μη λειτουργεί ως κυβέρνηση όλης της χώρας, αλλά μάλλον ως ένας κομματικός ψηφοθηρικός μηχανισμός.
Αυτό πρωτοφάνηκε στην 89η ΔΕΘ: μοιράστηκε δημόσιο χρήμα σε επιλεγμένες κοινωνικές ομάδες, από τις οποίες προσδοκά ψήφους. Κατάργησε τον ΦΠΑ ειδικά στις εκλογικές περιφέρειες Β. Αιγαίου και Δωδεκανήσων. Μείωσε τη φορολογία μόνο για τα ζευγάρια με ετήσιο εισόδημα 40.000-60.000. Μείωσε τον φόρο ειδικά σε όσους μισθώνουν ακριβά ή πολλά ακίνητα. Εδωσε 13ο και 14ο μισθό επιλεκτικά: Η μηνιαία αύξηση 70 ευρώ το 2024 στα σώματα ασφαλείας, μαζί με το ειδικό επίδομα των 100 ευρώ και τις αυξήσεις της ΔΕΘ, ξεπερνούν τα 300 ευρώ μηνιαίως. Δηλαδή, ξεπερνούν τα 3.600 ευρώ ετησίως. Να, λοιπόν, 13ος και 14ος μισθός ειδικά για τα σώματα ασφαλείας. Ψηφοθηρικά ήταν τα κίνητρά της και στο Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη. Αν το θέμα ήταν μια διαφορετική διαχείρισή του, θα κατέθετε μια πρόταση στη Βουλή, θα καλούνταν να πουν τη γνώμη τους στην επιτροπή της Βουλής όλοι οι εμπλεκόμενοι, θα φαινόταν αν χρειάζεται ειδική ρύθμιση και ποια, και δημοκρατικά θα προέκυπτε η ενδεδειγμένη λύση. Το θέμα, όμως, ήταν άλλο, να φύγει από τη δημοσιότητα η υπαναχώρηση στην υπόθεση Ρούτσι και η προφανής χειραγώγηση της Δικαιοσύνης.
Η λογική μιας κυβέρνησης εκτοπίζεται από τη λογική ενός ψηφοθηρικού μηχανισμού.
Κερδίζει ή χάνει η κυβέρνηση; Χάνει ως θεσμός, κερδίζει ως ψηφοθηρικός μηχανισμός. Χάνει ως θεσμός επειδή διχάζει την κοινή γνώμη, διχάζεται η ίδια. Πανηγυρίζει, όμως, ως ψηφοθηρικός μηχανισμός, καθώς το 74% όσων αυτοτοποθετούνται στον χώρο Δεξιάς και Κεντροδεξιάς εγκρίνουν τους χειρισμούς της στην υπόθεση του Αγνωστου Στρατιώτη. Χάνει ως θεσμός όταν η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών αμφισβητεί έντονα τον τρόπο και τη διαφάνεια με την οποία διαχειρίζεται το δημόσιο χρήμα, όταν μόνο ένας στους δέκα πιστεύει ότι τα μέτρα της ΔΕΘ θα έχουν θετικό αντίκτυπο στην οικονομία. Αλλά πανηγυρίζει ως ψηφοθηρικός μηχανισμός, αφού οι τέσσερις στους δέκα εκτιμούν ότι η ζωή τους θα επηρεαστεί θετικά από αυτά. Η λογική της κυβέρνησης εκτοπίζεται από τη λογική του ψηφοθηρικού μηχανισμού. Γιατί το πρώτο της ενδιαφέρον δεν είναι τι πιστεύει το πολυδιασπασμένο ιδεολογικά, πολιτικά και κομματικά 70% της κοινωνίας, το μείζον είναι να συσπειρώνει σταθερά το μεγάλο μέρος των υπολοίπων, με το (βάσιμο) σκεπτικό πως, αν συσπειρώνει σταθερά ένα 20% στο πλευρό της, με το σημερινό εκλογικό σύστημα και μια εύλογη αποχή, ίσως πετύχει να αγγίξει την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Η υποκατάσταση της κυβερνητικής λογικής (για όλους) απ’ τη λογική του ψηφοθηρικού μηχανισμού (για «τους ψηφοφόρους μας») αποδυναμώνει την ικανότητα προσαρμογής της χώρας και της οικονομίας της στις νέες, δύσκολες συνθήκες.
Εκτύπωση στις: 2025-11-14
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?export=html&tid=13796