Πριν από λίγους μήνες το κόμμα της Γερμανικής Αριστεράς Die Linke βυθιζόταν σε βαθιά κρίση μετά την αποχώρηση ενός ιστορικού στελέχους ιδρύοντας νέο κόμμα που συνδύαζε τον λαϊκισμό με τον σοσιαλισμό .Δεν κατόρθωσε βέβαια να μπει στη Βουλή , το Die Linke όμως αναγεννημένο άγγιξε το 9%.Τι συνέβη και έγινε αυτό το «θαύμα»?
1) Πολιτικά δεν φοβήθηκε να πάει κόντρα στο δεξιό (χριστιανοδημοκρατικό) και το νεοναζιστικό φιλορωσικό κόμμα.
2) Μίλησε την γλώσσα των προβλημάτων και όχι αυτήν των κομματικών επιτελείων ,δίνοντας φωνή στους ίδιους τους ανθρώπους που γνώριζαν από πρώτο χέρι τις δυσκολίες της καθημερινής τους μέρας όπως ενοίκια,ακρίβεια,μεταναστευτικό μη λογαριάζοντας το πολιτικό κόστος που θα πλήρωναν γι΄αυτές τους τις επιλογές.
3)Εκανε μία επιτυχημένη προεκλογική καμπάνια ενώνοντας το μοντέρνο με το παραδοσιακό,κτυπώντας 500.000 πόρτες.
«Φορολογείστε τους πλούσιους»έγραφαν οι τσάντες και επιχειρηματολογούσαν όχι με χλιαρό αλλά με επιθετικό λόγο.«Ολοι στα οδοφράγματα» είπαν για να αντιμετωπίσουμε την συμφωνία ναζιστών και χριστιανοδημοκρατών και ό κόσμος κατέβηκε κατά χιλιάδες στις διαδηλώσεις,κερδίζοντας τις καρδιές των νέων(πρώτη στις προτιμήσεις 17-24 ετών ) και την πρωτιά με 20% στο Βερολίνο.
Υπάρχουν στην Ελληνική πραγματικότητα αντίστοιχες πολιτικές συνθήκες?
Κατά την γνώμη μου ΝΑΙ αν και βρισκόμαστε ακόμη στο στάδιο του μέγιστου λαϊκισμού και όπου βεβαίως το επόμενο βήμα θα είναι ο συντονισμένος ακροδεξιός τραμπισμός.Τα «παραδοσιακά» κόμματα τα ανήκοντα στην δεξιά και στην αριστερά βυθίζονται δημοσκοπικά και γιγαντώνονται κόμματα όπως η «Πλέυση Ελευθερίας» της κ. Κωνσταντοπούλου της "αξέχαστης" προέδρου της Βουλής επί ΣΥΡΙΖΑ ,Χριστιανο-εθνικιστικά με πασπάλισμα λαϊκισμού και αντιεμβολιασμού κόμματα όπως η «Ελληνική Λύση» του επιδέξιου εμπόρου κηραλοιφών και επιστολών του Ιησού κ. Βελόπουλου ,κόμματα που είναι η επιτομή του άκρατου λαϊκισμού.
Το παιχνίδι το παίζουν έξυπνα βοηθούντος και των ανεπαρκειών της κυβέρνησης ,μιας κυβέρνησης που σχεδόν μετά το 41% δεν καταλαβαίνει που πάει και τι θέλει ,με τα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας συσσωρευμένα σε Υγεία και Παιδεία ,με μισθούς στον πάτο και με την ακρίβεια και τα ενοίκια στα ύψη, «ψαρεύοντας» από τις μεγάλες συγκεντρώσεις με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών ,όπου εκεί εκφράζονται όχι μόνο ό πόνος αλλά και τα προβλήματα και η αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος.
Και η ΑΡΙΣΤΕΡΆ? Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ? Και νέους ανθρώπους έχει και ικανούς και αποδεκτούς από το σύνολο των πολιτών,και οργανώσεις που ανασυντάσσονται και λειτουργούν και πρόεδρο όπως κ. Φάμελος που χαίρει γενικής αναγνώρισης για τις ικανότητες ,το ήθος,τον νηφάλιο και τεκμηριωμένο λόγο και επιπλέον στην φαρέτρα του ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βρίσκονται προγραμματικές προτάσεις ικανές να βοηθήσουν την χώρα να βγει από τα αδιέξοδα που την οδηγεί η Ν.Δ .Τι δεν κάνει λοιπόν καλά ? Γιατί δεν μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο ,τους νέους?Φυσικά οι τοπικές οργανώσεις δεν είναι στα καλύτερά τους μετά την απογοήτευση των πολλαπλών διασπάσεων. Το γνωρίζω ότι επί ενάμιση έτος ο κομματικός γολγοθάς της αναξιοπιστίας και χλεύης ήταν δυσβάστακτος, και μας άφησε βαθύ το αρνητικό αποτύπωμά του.Είναι όμως αρκετό αυτό για να δικαιολογεί τα πάντα? Γιατί δεν το κάνουμε όπως το Die Linke ?
1) Εμπεριστατωμένη κριτική όχι μόνο στην σημερινή κυβέρνηση του κ.Μητσοτάκη ,αλλά και στην ¨Πλεύση¨ της κ.Κωνσταντοπούλου η οποία εμφανίζεται ως «φωνή του λαού» ,που αντιμάχεται το «κατεστημένο» και τους «προδότες πολιτικούς» ποντάροντας στο θυμικό του Ελληνα με γενικόλογα συνθήματα όπως «δικαιοσύνη και λαϊκή κυριαρχία» χωρίς καμία ουσιαστική πολιτική η οικονομική πρόταση.
Να μην αφήνουμε στο απυρόβλητο και στη¨Ελληνική Λύση¨ του Βελόπουλου που με την συνωμοσιολογική ρητορική,τις ακροδεξιές εθνικιστικές θέσεις,και αντιεπιστημονικές της απόψεις ,να αυξάνει τα ποσοστά του και που με την τραμπική νοοτροπία καθίσταται επικίνδυνος δια το μέλλον .
2) Να επιλέξουμε θέματα που αφορούν την καθημερινότητα όπως η ακρίβεια,Υγεία ,Παιδεία, ενοίκια που να τα προβάλουμε όχι μόνο ευκαιριακά αλλά με μία διαχρονικότητα.Να μην διστάσουμε να πούμε «να πληρώσουν αναλογικά όλοι και πιο πολλά οι πλούσιοι» και όχι το γενικόλογο «με την φορομπηχτική πολιτική της κυβέρνησης».να απαιτήσουμε «Δημόσια Υγεία για όλους» με έλεγχο στις αμοιβές των μεγαλογιατρών και των μεγάλων ιατρικών κέντρων ,όπου τα κέρδη είναι απίστευτα.Να πούμε όχι στις τεράστιες αυξήσεις των ένστολων αν δεν δοθεί σε όλους ο 13ος και 14ος μισθός.
3)Τα κομματικά επιτελεία να βγουν έξω από τα γραφεία συνεργαζόμενοι όχι μόνο με συνδικαλιστικούς φορείς που δεν έχουν πάντα και την κοινωνική συναίνεση ,αλλά και με επιστημονικούς φορείς η οργανώσεις που λειτουργούν χωρίς κομματική προμετωπίδα.
Ναι η κριτική στην κυβέρνηση πρέπει να είναι οξεία και τεκμηριωμένη,όμως κατά την γνώμη μου πρέπει να ανοίξουμε και μέτωπο στον απίστευτο χυδαίο λαϊκισμό των παραπάνω αναφερθέντων κομμάτων ,διότι λαϊκισμός με την ακροδεξιά και τον ναζιζμό έχουν τον τρόπο τους να συγχρονίζονται και ενίοτε να κυριαρχούν της Δημοκρατίας .Και σήμερα με τον εξ Αμερικής καπάνταη που μπλέξαμε ,έχουμε πρόθυμους μιμητές της πολιτικής του καταναγκασμού, έτοιμους να στοιχηθούν στην γραμμή Τραμπ-Πούτιν με ότι αυτό σημαίνει για την Ευρώπη των αξιών, της κοινωνικής πολιτικής ,της Δημοκρατίας.
Εκτύπωση στις: 2025-05-01
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?export=print&tid=13714