Γιατί δεν αντιμετωπίζονται, χρόνια τώρα, τα οξυνόμενα σε ακραίο βαθμό πλέον διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, μολονότι «το τι πρέπει να γίνει είναι πια γνωστό και σ΄ αυτό υπάρχει απόλυτη σχεδόν σύμπνοια των οικονομολόγων και των τεχνοκρατών;»- ρώτησε προχθές ο πρόεδρος του ΙΟΒΕ Μιχαήλ Κορτέσης σε εκδήλωση για τις προκλήσεις της οικονομικής πολιτικής. Η απάντηση που έδωσε ο ίδιος ήταν ότι «τα πολιτικά κόμματα καθοδηγούνται από εκτιμήσεις για το βραχυχρόνιο πολιτικό κόστος των επιλογών τους, υποβαθμίζοντας το μακροχρόνιο κοινωνικό όφελος». Ακολουθούν έτσι «στείρες κομματικές αντιπαραθέσεις», η εφαρμογή των πολιτικών υπονομεύεται «ακόμα και όταν τα κόμματα που διαδέχονται το ένα το άλλο συμφωνούν κατά βάση στις πολιτικές αυτές». Την έως τώρα αποτυχία εξήγησε ακόμα ο κ. Κορτέσης με τη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης, «την αδυναμία και πολύ συχνά την αντίσταση των μηχανισμών που καλούνται να εφαρμόσουν τις πολιτικές αποφάσεις», προσθέτοντας «τη διάχυση της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα της της δημόσιας ζωής». Αλλά μια τέτοια διάγνωση, όσες φορές και αν επαναλαμβάνεται, δεν αρκεί για να δείξει τη διέξοδο. Αυτό που κατά κανόνα αποφεύγουν να κατονομάσουν ρητά και ολοκληρωμένα συμπνέοντες «οικονομολόγοι και τεχνοκράτες», οι κατά τα άλλα διεισδυτικές μελέτες του ΙΟΒΕ, προφανώς και τα κυβερνητικά κόμματα, είναι το κόστος που θα συνεπάγονταν οι πολιτικές για την επιβαλλόμενη δημοσιονομική προσαρμογή αλλά και για να περάσουμε σε ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο. Πόσω μάλλον να προτείνουν τρόπους καταμερισμού του συνολικού κόστους στις κοινωνικές/επαγγελματικές ομάδες με διαφορετικά κοινωνικά συμφέροντα, ή να σκεφτούν συγκεκριμένα ανταλλάγματα για όσους θα πληγούν περισσότερο. Διότι από τις αναγκαίες πολιτικές κάποιοι, πολλοί, έχουν άμεσα να χάσουν από τα όποια εισοδήματα, ή και βολή στη ρουτίνα τους, απολάμβαναν μέχρι χθες. Ανησυχούν, νιώθουν ατομικά ή ως επιμέρους κοινωνικές ομάδες ολοένα και μεγαλύτερη ανασφάλεια και λίγο πείθονται από προειδοποιήσεις εκ των άνω ότι χωρίς αλλαγές τώρα (όλοι) θα αναγκαστούμε να πληρώσουμε πολύ περισσότερα αύριο, ακόμα λιγότερο από επικλήσεις στο γενικό «μακροχρόνιο κοινωνικό όφελος». (Ας βάλουμε εδώ μια παρένθεση: Εφόσον μια τέτοια προβληματική αποδεικνύεται ξένη στους αξιόλογους οικονομικούς ερευνητές της χώρας, για να μην αχρηστευτούν πρακτικά τα κρίσιμα πορίσματά τους, η σχετική μελέτη θα πρέπει να ανατεθεί σε κοινωνικούς επιστήμονες: στο ΕΚΚΕ, αντί να απειλείται με διάλυση σήμερα εν ονόματι της εξοικονόμησης δαπανών. Ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, Γιώργος Προβόπουλος, φάνηκε να το αντιλαμβάνεται, όταν ενέταξε το- υπό κατάργηση- ΕΚΚΕ στην ομάδα που μελετά τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής στη χώρα μας και θα εισηγηθεί πολιτικές για την άμβλυνσή τους.)
Εκτύπωση στις: 2025-12-17
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?export=print&tid=3678