Βρέθηκα προχθές, για προσωπική μου υπόθεση, στο Κέντρο Εξυπηρέτησης Αλλοδαπών του Δήμου Αθηναίων, γωνία Ψαρρών και Μαιζώνος. Καθώς είχε μεσολαβήσει Σαββατοκύριακο και η γιορτή του Αγίου Διονυσίου, η 4η Οκτωβρίου ήταν ουσιαστικά η πρώτη μέρα της τρίμηνης προθεσμίας μέχρι τις 31.12.05 που έδωσε ο νέος νόμος 3386/05 σε μετανάστες που ζουν και δουλεύουν στη χώρα μας χωρίς νόμιμα χαρτιά, να ξεκινήσουν τη διαδικασία, εφόσον πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις, ώστε να αποκτήσουν άδεια διαμονής. Για τον αποκλεισμό πολλών δεκάδων χιλιάδων μεταναστών από τη δυνατότητα νομιμοποίησης, ακόμα και για τη σημαντική δαπάνη που συνεπάγεται ο νέος νόμος για όσους τυχερούς εμπίπτουν στις διατάξεις του, έχει ασκηθεί έντονη και ορθή κριτική από τις μεταναστευτικές οργανώσεις, από συνδικάτα και αριστερά κόμματα, και βέβαια και από την "Αυγή", και σ’ αυτήν θα επανέλθω. Προηγουμένως όμως θέλω να καταθέσω την ανέλπιστα θετική εντύπωση που αποκόμισα από την πρακτική εφαρμογή της διαδικασίας στη μισή ώρα που ήμουν παρούσα. Έξω από το Κέντρο ήσαν συγκεντρωμένοι προχθές το μεσημέρι καμιά διακοσαριά μετανάστες. Δέκα τουλάχιστον αστυνομικοί του δήμου, καλά ενημερωμένοι, με άψογη ευγένεια και απόλυτα ισότιμη συμπεριφορά, εξηγούσαν στον καθένα τι χρειαζόταν να κάνει, ώστε να μη στήνεται άσκοπα στην ουρά. Φρόντιζαν επίσης για την τήρηση της τάξης στο πεζοδρόμιο όπου ήταν η ουρά, ώστε να περνούν και τα αυτοκίνητα, χωρίς περιττές αυστηρότητες. (Μερικοί νεαροί ζωηροί Αφρικανοί, για παράδειγμα, που δεν μπορούσαν να στέκονται δέκα λεπτά ακίνητοι, μπαινόβγαιναν συνεχώς στην ουρά, και κανείς δεν στεναχωρήθηκε.) Η ουρά προχωρούσε γρήγορα, δέκα-δέκα οι ενδιαφερόμενοι έμπαιναν στα γραφεία όπου τους υποδέχονταν καταρτισμένοι νέοι υπάλληλοι που μιλούσαν όλες τις αναγκαίες γλώσσες, τους εφοδίαζαν με ενημερωτικά χαρτιά για τις προϋποθέσεις που πρέπει να συμπληρώσουν και με αιτήσεις, εξηγούσαν προφορικά, προσπαθούσαν να λύσουν κάθε απορία. Οπωσδήποτε κάποιοι έφευγαν απογοητευμένοι, γι’ αυτό όμως δεν ευθύνονταν οι υπηρεσίες του Κέντρου, που έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν, αλλά οι περιορισμοί του νόμου. Ζώντας σε μια κοινωνία όπου υπάρχει άφθονος ρατσισμός και πολλές φορές στυγνή εκμετάλλευση των ξένων, το να συναντούμε ένα οργανωμένο κομμάτι που λειτουργεί όπως πρέπει και δεν μας κάνει να ντρεπόμαστε, είναι ελπιδοφόρο. Διόλου δεν συνιστά, βέβαια, βάση για επανάπαυση. Σε πόσους δήμους της χώρας, και σε πόσους εμπλεκόμενους φορείς έχει καν φθάσει η εγκύκλιος του υπουργείου Εσωτερικών, πόσοι έχουν προετοιμασθεί για να εφαρμόσουν το νέο νόμο; Φοβούμαι ελάχιστοι – στο ΙΚΑ της Πλατείας Συντάγματος, για παράδειγμα, ακόμα δεν έχουν λάβει τίποτα – η προθεσμία τρέχει και κινδυνεύουμε να δούμε άθλιες καταστάσεις ταλαιπωρίας όσο θα πλησιάζει στο τέλος της. Γιατί άλλωστε η έναρξη μιας τόσο σημαντικής για τη χώρα μας διαδικασίας δεν προβλήθηκε στην ειδησεογραφία αυτών των ημερών, δίπλα στα ευρωτουρκικά και το προσχέδιο του προϋπολογισμού;
Εκτύπωση στις: 2025-11-05
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?export=print&tid=815