Στο μέτωπο της σύγκρουσης Ισραήλ-Παλαιστινίων συντρέχουν σήμερα και για το ορατό μέλλον όλες οι προϋποθέσεις ενός απόλυτου αδιεξόδου.
Σε παρατεταμένη πολιτική κρίση το Ισραήλ καθώς μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις δεν προκύπτει αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Το εκλογικό σύστημα , η απλή και άδολη αναλογική, αλλά και η πολυδιάσπαση του πολιτικού τοπίου δίνουν εκ των πραγμάτων ρυθμιστικό ρόλο στα μικρά ακραία θρησκευτικά κόμματα τα οποία εξ ορισμού εκμηδενίζουν ότι είχε απομείνει από την δυναμική αναζήτησης κοινά αποδεκτής με την παλαιστινιακή πλευρά λύσης.
Στα παραπάνω προστίθεται και το πολιτικό ψυχόδραμα του Νετανιάχου που δικάζεται με βαριές κατηγορίες για διαφθορά και έχει κάθε λόγο να γαντζωθεί στο πρωθυπουργικό αξίωμα ως ασπίδα προστασίας από μια πολύ πιθανή καταδίκη.
Η παλαιστινιακή πλευρά εξακολουθεί να είναι διασπασμένη από το 2006 με την Χαμάς να κυβερνά την Γάζα και την κυβέρνηση Αμπάς στη Ραμάλα να ελέγχει τμήμα της Δυτικής Όχθης.
Οι πρώτες μετά το 2006 Εκλογές αναβλήθηκαν καθώς ο Αμπάς και η ηγεσία της Φατάχ δεν αμφισβητούνται μόνον από την Χαμάς αλλά αντιμετωπίζουν ισχυρή εσωτερική αντιπολίτευση που τους κατηγορεί για παθητική στάση απέναντι στο Ισραήλ
Σε ότι αφορά την παρεμβατική εμβέλεια των ΗΠΑ η αξιοπιστία της οποίας τραυματίσθηκε βαριά από τους διπλωματικούς ερασιτεχνισμούς του Τραμπ από την μεταφορά της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ μέχρι το παιδαριώδες ειρηνευτικό σχέδιο του προεδρικού γαμπρού Κουσνέρ, η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν έχει διαμηνύσει ότι έχει ως προτεραιότητα την συνολική επίλυση του Μεσανατολικού.
Μέχρι την πρόσφατη ανάφλεξη στην Ιερουσαλήμ και στην Γάζα υπήρχε ένταση στις σχέσεις Μπάιντεν-Νετανίαχου καθώς ο Λευκός Οίκος προσπαθεί να αποτρέψει οποιαδήποτε μονομερή επιθετική ενέργεια του Ισραήλ που θα μπορούσε να βραχυκυκλώσει την δύσκολη διαπραγμάτευση της Ουάσιγκτον με την Τεχεράνη.
Μέσα στο παραπάνω σκηνικό μπορούν ο Νετανιάχου και η Χαμάς να διακινδυνεύουν μια καταστροφική ανεξέλεγκτη κλιμάκωση για να παρατείνουν και να ενισχύσουν την παραμονή τους στην εξουσία.
Το 1994 με την Συμφωνία του Λευκού Οίκου ανάμεσα στους Ράμπιν και Αραφάτ για σταδιακή μετάβαση στην λύση των δύο κρατών το Ισραήλ διχάσθηκε με δραματική κορύφωση την δολοφονία του Πρωθυπουργού τον Νοέμβριο του 1995 που πυροδότησε νέο κύκλο συγκρούσεων με τους παλαιστινίους με αποτέλεσμα ο Πέρες που είχε διαδεχθεί τον Ράμπιν να χάσεις τις εκλογές της Ανοιξης του 1996.
Σήμερα το Ισραήλ δεν έχει μεγάλο κόμμα εξουσίας που να προωθεί την λύση των δύο κρατών και διαχειρίζεται ένα Στάτους Κβο στην Δυτική Οχθη που γίνεται συνεχώς δυσμενέστερο για την παλαιστινιακή πλευρά με την ίδρυση νέων οικισμών.
Ο χρόνος δουλεύει σε βάρος του Ισραήλ που δεν αξιοποιεί την συντριπτική του πυρηνική και συμβατική υπεροπλία .
Οι Παλαιστίνιοι του Ισραήλ και της Δυτικής Οχθης εμφανίζουν μια δημογραφική δυναμική η οποία σε μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα θα τους καταστήσει πλειοψηφία.
Αν απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα με τους Εβραίους τότε το Ισραήλ η θα παύσει να είναι εβραϊκό κράτος η θα εγκαθιδρύσει ένα νέο καθεστώς Απαρτχάιντ.
Πριν από πολλά χρόνια στις αρχές της δεκαετίας του 70 ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης του Τζόνσον Τζορτζ Μπολ , γνωστός στην Ελλάδα από τον ρόλο του στο Κυπριακό, δημοσίευσε άρθρο στο Foreign Affairs με τίτλο «Πώς να σώσουμε το Ισραήλ παρά την Θέληση του» ( How to save Israel in spite of herself).
Ένας τίτλος που υποδεικνύει σήμερα την πιο ουσιαστική βοήθεια που θα μπορούσαν να προσφέρουν οι ΗΠΑ του Μπάιντεν στην πολιτική ηγεσία του Ισραήλ.
Εκτύπωση στις: 2024-04-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=11796