Για να υπάρξει πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα χρειάζεται μια κουλτούρα συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων. Με όρους αποτελεσματικότητας και ρεαλισμού, του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και του ΚΙΝ.ΑΛΛ. (ΠΑΣΟΚ). Αλλά η κουλτούρα συνεργασίας θέλει καλλιέργεια. Επίμονη, υπομονετική και πολυεπίπεδη.
Για να καλλιεργήσεις, πρέπει πρώτα απ’ όλα να ξεριζώσεις τα ζιζάνια και να αρδεύσεις τον αγρό. Ποια είναι τα ζιζάνια; Τα σχήματα που ορίζουν την πολιτική γεωγραφία με σκοπό να αιχμαλωτίσουν τον νου και να δεσμεύσουν τις συμπεριφορές. Ποια είναι αυτά; Το σχήμα μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί και το σχήμα των δυο άκρων, πριν από το 2015, και το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο έπειτα. Σχήματα απότοκα της εποχής της κρίσης. Σήμερα, μετά την κρίση της πανδημίας, με την ενεργειακή κρίση και την ακρίβεια μπαίνουμε σε έναν δεύτερο κύκλο οικονομικής κρίσης. Αλλά αλλάζουν και οι γενιές, οι ιδέες και η γλώσσα τους. Απαλλαγή από ζιζάνια είναι να αποφύγει το ΚΙΝ.ΑΛΛ. την επιστροφή, τώρα που ανεβαίνουν τα ποσοστά του, προσώπων που εξάντλησαν το πολιτικό τους κεφάλαιο στην κρίση και είναι υπεύθυνα για την κατάρρευση αυτού του κόμματος. Αν επιστρέψει η συνεργασία με τη Δεξιά της εποχής της κρίσης, το ΚΙΝ.ΑΛΛ. θα φτάσει πάλι σε μονοψήφιο αριθμό και θα καταλήξει πέμπτος τροχός της Ν.Δ.
Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και πρέπει να επιστρέψει στην τακτική και στη στρατηγική τού 2012-2015. Οσο και τραυματικό να ήταν το καλοκαίρι του χρόνου αυτού, πρέπει να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι δεν μπορείς να κυβερνήσεις στη σημερινή Ευρώπη με ρητορική ρήξεων και αντιπαράθεσης, αλλά με μια προσεκτικά σχεδιασμένη και με επαρκή τεκμηρίωση των δυνατοτήτων πολιτική. Ο απεγκλωβισμός από τα σχήματα της κρίσης είναι προϋπόθεση κάθε συνεργασίας.
Και πού πρέπει να διοχετευτεί το νερό; Στα συγκεκριμένα προβλήματα τα οποία προκύπτουν από τις αλλεπάλληλες κρίσεις που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία. Οι πολίτες δεν έχουν ανάγκη από φωνές που εκφράζουν και καλλιεργούν τον θυμό απέναντι στην κυβέρνηση. Αρκετά θυμωμένοι είναι με όσα βιώνουν και βλέπουν. Ούτε ικανοποιούνται με το να επικαλείσαι μόνο και αποκλειστικά, κάθε στιγμή, την πολιτική αλλαγή. Θέλουν να ξέρουν τι θα κάνεις εσύ, τι προτείνεις, κατά πόσο μπορείς να το πραγματοποιήσεις. Πρέπει να τους βεβαιώσεις ότι είσαι αξιόπιστος. Καλλιέργεια συνεργασίας σημαίνει να βρεις συγκλίσεις. Πού συμφωνείς και πού διαφωνείς στην οικονομική πολιτική, στην υγεία, στην παιδεία, στη μεταρρύθμιση του κράτους και της διοίκησης, στη Δικαιοσύνη, στην εξωτερική πολιτική, στη θωράκιση απέναντι στις καταστροφές, στη μείωση των ανισοτήτων. Να διερευνήσεις ποιο ποσοστό καλύπτει η συμφωνία και ποιο οι αποκλίσεις.
Είναι σαφές ότι και τα δύο κόμματα έχουν διαφορές. Διαφορές που προκύπτουν και από την ιστορία αλλά και από τη σύνθεσή τους. Περισσότερο λαϊκό κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, πιο ευαίσθητο απέναντι στη νεανική επισφάλεια και αιτήματα, αλλά και με μεγαλύτερη ετοιμότητα να αγκαλιάσει νέα αιτήματα που εμπλουτίζουν την πολιτική ατζέντα, όπως είναι άλλωστε η παράδοση της ριζοσπαστικής αριστεράς. Περισσότερο ευθυγραμμισμένο με τη σοσιαλδημοκρατία μετά την κρίση -που δείχνει αποστασιοποίηση από πολιτικές προσεγγίσεις τύπου Μπλερ και Σρέντερ- το ΚΙΝ.ΑΛΛ., και με έλξη σε ένα στρώμα με τεχνοκρατική επάρκεια. Και τα δύο κόμματα όμως έχουν βαρίδια και η εσωτερική διαμάχη μπορεί να λειτουργήσει δυστυχώς απρόβλεπτα.
Η συνεργασία δεν θα είναι εύκολη, αλλά είναι αναγκαία αν τα δύο κόμματα αντιληφθούν ότι τα οφέλη της θα είναι περισσότερα από τα κέρδη της διαμάχης. Αλλωστε κανένα από τα δύο δεν μπορεί να κυβερνήσει μόνο του. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση των 27 αλλά και στην ευρωπαϊκή ήπειρο οι κυβερνήσεις συνασπισμού είναι ο κανόνας. Οι μονοκομματικές, η εξαίρεση. Η συνεργασία είναι πλέον το ευρωπαϊκό μοντέλο διακυβέρνησης. Φυσικά υπάρχουν πάντα τα ενδεχόμενα να δελεαστεί το ΚΙΝ.ΑΛΛ. από μια συνεργασία με τη Ν.Δ., ο δε ΣΥΡΙΖΑ με πειραματισμούς στα αριστερότερα ή με μια ασαφή και αδιαμόρφωτη ακόμα λαϊκή Δεξιά. Θα είναι ατελέσφορες και αυτοκαταστροφικές επιλογές.
Εκτύπωση στις: 2024-04-27
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=12616