ΗΠΑ-Γερμανία, το ραγισμένο γυαλί
Γιώργος, Καπόπουλος
Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2023-01-21
Η απόκλιση ΗΠΑ –Γερμανίας κορυφώθηκε στο Ραμστάιν, με το Βερολίνο να συνδέει την προώθηση των Λέοπαρντ στην Ουκρανία με μια ανάλογη κίνηση από αμερικανικής πλευράς, αλλά και με ομόφωνη απόφαση του ΝΑΤΟ.
Το βαρομετρικό χαμηλό στις σχέσεις ΗΠΑ – Γερμανίας χρονολογείται από την δεκαετία του ‘90 όταν ο Κολ και στη συνέχεια ο Σρέντερ άφησαν αναπάντητη την προσφορά του Μπους πατρός και του Κλίντον να αναδειχθεί η Γερμανία σε «συνεταίρο στην ηγεμονία» ( partner in leadership), σε προνομιακό δηλαδή συνεταίρο των ΗΠΑ στην διεθνή σκηνή.
Τα κίνητρα της αμερικανικής πρότασης είναι προφανή, η διμερής σύμπλευση με την Γερμανία θα διασφάλιζε την παράταση της διατλαντικής σχέσης και μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Οι ΗΠΑ για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες δεκαετίες έπαιζαν το χαρτί της συνεργασίας με την Γερμανία
Με την ανασυγκρότηση και ανοικοδόμηση, και στο τέλος τον επανεξοπλισμό της Δυτικής Γερμανίας, οι ΗΠΑ μετά το 1949 ανέδειξαν την Βόννη ως βαρύνουσα εμπροσθοφυλακή στις παρυφές της Ανατολικής Ευρώπης και της ΕΣΣΔ.
Το τίμημα ήταν η πλήρης πρόσδεση στις αμερικανικές επιλογές με το μέλλον της διαιρεμένης Γερμανίας να συζητείται μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ ερήμην της Βόννης.
Μετά το 1969 η Οστπολιτίκ του Μπράντ επέτρεψε στην Δυτική Γερμανία να αποκτήσει εθνική στρατηγική απέναντι στο σοβιετικό μπλοκ.
Της προσφοράς των Μπους και Κλίντον για ανακήρυξη της Ενιαίας Γερμανίας ως συνεταίρου στην ηγεμονία, προηγήθηκε η συμφωνία Κολ-Γκορμπατσόφ στον Καύκασο τον Ιούλιο του ‘90 που άνοιξε το δρόμο για την γερμανική ενοποίηση υπό τον όρο ότι το Βερολίνο δεν θα απειλήσει με οποιοδήποτε τρόπο την ασφάλεια της ΕΣΣΔ.
Την τελευταία αυτή εγγύηση την αποκάλυψε η δίχως υπερβολή συρρίκνωση των Ενόπλων Δυνάμεων της Γερμανίας, μια επιλογή που ήταν σαφής ομολογία ότι δεν υπήρχε απειλή για την ασφάλεια της χώρας.
Όσο και αυτό να ηχεί περίεργα η συνεργασία με την Ρωσία ήταν και είναι μια παράδοση αιώνων στην Πρωσία και την Γερμάνια, με μια εξαίρεση αυτή των δύο παγκόσμιων πολέμων.
Στις αρχές του 20ου αιώνα ο πατέρας της Γεωπολιτικής στην Βρετανία, Χάρολντ Μακίντερ, έγραψε ότι μια στρατηγική συνεργασία Ρωσίας-Γερμανίας έχει την δυναμική ηγεμονικής επικυριαρχίας στην Ευρασία.
Τούτων λεχθέντων η απροθυμία προώθησης των Λέοπαρντ μαρτυρά την προσπάθεια του Βερολίνου να μην πληγούν οι γέφυρες με την Μόσχα.
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=13056