Το «Τσερνομπίλ» του Ερντογάν
Γιώργος, Καπόπουλος
KReport, 2023-02-12
Η πυρηνική καταστροφή του Τσερνομπίλ την Άνοιξη του 1986 και η διαχείριση της από τον κρατικό μηχανισμό φώτισε δύο παράλληλα σύμπαντα: Την βαθιά αποδιοργάνωση και από τελμάτωση στην ΕΣΣΔ μιας χώρας που ήταν πυρηνική και διαστημική δύναμη. Και την ανάγκη τερματισμού της εμπλοκής της χώρας από το Αφγανιστάν, την Κούβα μέχρι την Αγκόλα την Μοζαμβίκη και την Αιθιοπία , για να μπορέσουν να υλοποιηθούν αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και ανατροπές.
Παρά το μη συγκρίσιμο της ΕΣΣΔ του 1986 με την Τουρκία του 2023 υπάρχει ο κοινός παρονομαστής του ασύμβατου των ηγεμονικών αφηγημάτων των ηγεσιών με την σκληρή πραγματικότητα. Υπό την παραπάνω έννοια μπορεί να αναζητηθούν αναλογίες της καταστροφής του Τσερνομπίλ και τον καταστροφικό σεισμό της περασμένης Δευτέρας στην Νοτιοανατολική Τουρκία και την Βορειοδυτική Συρία.
Το αφήγημα του Ερντογάν για περιφερειακή αλλά και για παγκόσμια αναβάθμιση της Τουρκίας ακυρώνεται όχι από τις συνωμοσίες των Σταυροφόρων της Δύσης αλλά από την εύθραυστη σταθερότητα της χώρας στην οικονομία και την άναρχη, χωρίς προϋποθέσεις ασφαλείας και αναγκαίες υποδομές, ανάπτυξη.
Οι Γέφυρες στον Βόσπορο και τον Ελλήσποντο , το Παλάτι του Ερντογάν στην Άγκυρα, αλλά και οι επενδύσεις για την στήριξη της εγχώριας κατασκευής τεθωρακισμένων αρμάτων μάχης και μαχητικών αεροσκαφών είναι η πανηγυρική φαντασμαγορία μιας άγριας ανάπτυξης που όμως σκιάσθηκε πλήρως από την κατάρρευση των πολυωρόφων συγκροτημάτων κατοικίας.
Ο Κεμάλ μέχρι τον θάνατο του το 1938 και διάδοχος του Ινονού μέχρι την εκλογική του ήττα το 1950 επέβαλλαν έναν αυταρχικό και άκαμπτο κοσμικό εκσυγχρονισμό και εγκατέλειψαν τον αναθεωρητισμό αποδεχόμενοι τα σύνορα της Λοζάνης με το Ιράκ και κατά συνέπεια την απώλεια της Μοσούλης. Ειρήνη στην χώρα , ειρήνη στον κόσμο σε αυτή την φράση συμπύκνωσε ο Κεμάλ την εμπλοκή στις μεσανατολικές συγκρούσεις με την ανάγκη κοσμικού εκσυγχρονισμού της χώρας.
Το αφήγημα της Οθωμανικής Παλινόρθωσης του Ερντογάν δεν ήταν η πρώτη επιλογή του, δεν ήταν συνωμοσία για την απόκρυψη μιας κρυφής ισλαμικής ατζέντας. Εμφανίσθηκε στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του αιώνα όταν η ευρωπαική προοπτική της Τουρκίας που εγκρίθηκε στην Σύνοδο Κορυφής της Κοπεγχάγης των 15 της Ε.Ε τον Δεκέμβριο του 2002 κατέστη κλινικά νεκρή με ιστορική ευθύνη της Μέρκελ και του Σαρκοζί.
Οι διάδοχοι των Κεμάλ-Ινονού είχαν ως προτεραιότητα την συμβατότητα της οικονομικής ανάπτυξης με τον θεσμικό εκδημοκρατισμό.
Από το 1945 που τερματίσθηκε ο μονοκομματισμός, ένας αυταρχισμός είναι ο κοινός παρονομαστής των εναλλακτικών προτάσεων για την διαχείριση της εξουσίας. Ο Ερντογάν ενσωματώθηκε πλήρως στο μοντέλο της αυταρχικής διακυβέρνησης των προκατόχων του και μετά την κατάρρευση της ευρωπαϊκής προοπτικής επένδυσε σε μια Οθωμανική Παλινόρθωση με την χώρα να διεκδικεί ηγεμονικό ρόλο στην Μέση Ανατολή , την Βόρεια Αφρική και την Αραβική Χερσόνησο.
Τι να πεις στους επιζήσαντες του σεισμού στην Αντιόχεια μια αρχαία και ιστορική πόλη που σβήσθηκε από τον χάρτη; Το ερώτημα αυτό ήταν αποτυπωμένο στο πρόσωπο του Ερντογάν στην πρώτη περιοδεία του στις σεισμόπληκτες περιοχές.
Μια ρεαλπολιτίκ επιστροφής στην σταθερότητα της συνεχούς ανάπτυξης δεν μπορεί να συνυπάρξει με την αυτοκρατορική νοσταλγία που σφραγίζει τους διχαστικούς και συγκρουσιακούς τόνους της ρητορικής Ερντογάν.
Στην διάρκεια του Μεσοπόλεμου όταν εξαντλήθηκε η δυναμική της θεαματικής ανάπτυξης ο Μουσολίνι επέλεξε την νοσταλγία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την διάδοχο της Ιταλία να κατακτά την Αλβανία και την Αιθιοπία και να τις προσθέτει στην Λιβύη, την Ερυθραία, την Σομαλία και τα Δωδεκάνησα. Το αφήγημα του νέου Ιimperium Romano ήταν η αρχή του τέλους για τον Ντούτσε.
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=13109