Η αδύνατη επαναφορά
Γιώργος, Καπόπουλος
KReport, 2023-03-07
Γιατί οι Δήμαρχοι της Κωνσταντινούπολης και της Αγκύρας Ιμάμογλου και Γιαβάς είναι μακράν πιο επικίνδυνοι αντίπαλοι για τον Ερντογάν από ότι ο ηγέτης του CHP Κιλιτσντάρογλου?
Τι προκαλεί αυτή την διαφοροποίηση παρά το γεγονός ότι και οι τρείς ανήκουν στο Κεμαλικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα?
Ένα είναι βέβαιο:Το προβάδισμα των Δημάρχων δεν οφείλεται ούτε στην διαφορά ηλικίας ούτε στο μεγαλύτερο επικοινωνιακό τους ταλέντο.
Οφείλεται σε πολιτικούς λόγους με τον Κιλιτσντάρογλου να θυμίζει την ιστορία και το παρελθόν του CHP και τους δύο Δημάρχους να συμβολίζουν όχι απλά την ανανέωση αλλά την επανίδρυση του κόμματος που ίδρυσε ο Κεμάλ.
Το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ιδρύθηκε στα πρώτα βήματα του κοσμικού καθεστώτος από τον Κεμάλ τον Οκτώβριο του 1923 με την καθαίρεση του Σουλτάνου και την κατάργηση του Χαλιφάτου.
Μέχρι και το 1946 ήταν το μόνο κόμμα σε ένα αυταρχικό δικτατορικό μονοκομματικό καθεστώς, ένας μηχανισμός χειραγώγησης και έλεγχου των ψηφοφόρων, μια πολιτική βιτρίνα του Βαθέος Κράτους.
Το CHP λειτούργησε για δεκαετίες ως πολιτικό παρακλάδι των Ενόπλων Δυνάμεων με τα κομματικά στελέχη να διοικούν μια Κρατική Οικονομία όπου ο μεγαλύτερος επιχειρηματικός όμιλος ήταν το Μετοχικό Ταμείο Στρατού (ΟΥΑΚ).
Η απελευθέρωση της Οικονομίας στην περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον Οζάλ στην περίοδο 1983 -1989 περιόρισε την παντοδυναμία του CHP.
Είχε προηγηθεί στην περίοδο 1972-73 η εξέγερση υπό τον Ετζεβίτ της αριστερής πτέρυγας του κόμματος που φιλοδοξούσε να μεταμορφώσει το CHP σε σύγχρονο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, μια προσπάθεια που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ταυτίσθηκε με το πραξικόπημα του 1960 που ανέτρεψε τον Μεντερές αλλά στην συνέχεια κράτησε αποστάσεις ασφαλείας από το προνουντσιαμέντο του 1971 και το πραξικόπημα του 1980.
Όμως στην πρώτη δεκαετία της διακυβέρνησης Ερντογάν όταν η Στρατιωτική Ηγεσία ήθελε να εμποδίσει την εκλογή του Γκιούλ στην Προεδρία ή ακόμη και να διαλύσει το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ και να απαγορεύσει την συμμετοχή στην πολιτική του Ερντογάν και εβδομήντα άλλων κομματικών στελεχών, το CHP στην καλύτερη των περιπτώσεων σιωπούσε και στην χειρότερη υιοθετούσε την κινδυνολογία του Βαθέος Κράτους για κρυφή ισλαμική ατζέντα των κυβερνώντων.
Όποιες και αν είναι οι διαψεύσεις για τις προσδοκίες εκδημοκρατισμού από το ΑΚΡ που χάθηκαν το 2013 στις εξεγερσιακές διαδηλώσεις του Πάρκου Γκεζί η παλινόρθωση του άκαμπτου Κεμαλισμού δεν ενδιαφέρει μια ολοένα και αυξανόμενη μερίδα πολιτών που δεν δέχεται ότι η μόνη επιλογή της είναι ανάμεσα σε δύο αυταρχισμούς.
Εκτύπωση στις: 2024-05-08
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=13156