Τι ψηφίζουν ΗΠΑ και Ευρώπη στις τουρκικές εκλογές της 14ης Μαΐου; Η απάντηση δεν είναι τόσο αυτονόητη όσο φαίνεται, αν υιοθετήσουμε την παραδοχή ότι η προτεραιότητα της Δύσης απέναντι στην Τουρκία είναι η διασφάλιση της σταθερότητας.
Μια επανεκλογή του Ερντογάν οδηγεί σε μια προβλέψιμη επόμενη μέρα σε όλα τα μέτωπα της ευρύτερης περιοχής στα οποία έχει εμπλέξει την Τουρκία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ερντογάν έσπευσε να δηλώσει πρόθυμος να μεσολαβήσει μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων με τη δεδομένη μέχρι πριν από έναν χρόνο στήριξη στη Χαμάς να θυμίζει μακρινό παρελθόν.
Επανεκλογή Ερντογάν σημαίνει συνέχεια χωρίς εκπλήξεις στον κρατικό μηχανισμό και τις ένοπλες δυνάμεις με τη διατήρηση του στάτους κβο όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016.
Αντίθετα, όσο οι δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να δίνουν προβάδισμα στον Κιλιτσντάρογλου, ακόμη και στην περίπτωση κατά την οποία ο Ερντογάν παραδώσει ομαλά την εξουσία αρχίζει η αβεβαιότητα για τη μετεκλογική σταθερότητα.
Ακόμη και στην περίπτωση που ο Ερντογάν εξασφάλιζε εγγυήσεις για την ασφάλειά του, είναι αδύνατον να φανταστούμε μια αλλαγή φρουράς στην κυβέρνηση χωρίς θερμά επεισόδια.
Είναι γνωστό ότι το μέτωπο των έξι κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι ετερόκλητο και η ενότητα υπάρχει στο επίπεδο του ελάχιστου κοινού παρονομαστή, δηλαδή στην αποχώρηση του Ερντογάν από την εξουσία.
Υπάρχει βέβαια η δέσμευση των Εξι να καταργήσουν το προεδρικό σύστημα και να επαναφέρουν το κοινοβουλευτικό, που εκ των πραγμάτων είναι παράγοντας αβεβαιότητας.
Θα αντέξει η ενότητα των Εξι τη συνταγματική μεταρρύθμιση και το δημοψήφισμα για την έγκρισή της;
Ο Ερντογάν μπορεί με πιο αξιόπιστο τρόπο από ό,τι η αντιπολίτευση να προβάλλει ως παράγοντας σταθερότητας προς τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Το τελευταίο που θα ήθελε η Ουάσινγκτον αυτή τη στιγμή είναι μια ανεξέλεγκτη αποσταθεροποίηση της Τουρκίας.
Η Δύση και κυρίως οι ΗΠΑ προτιμούν από μια καθεστωτική ανατροπή στην Τουρκία μια δυναμική ήπιας διαδοχής του Ερντογάν.
Η Ρεαλπολιτίκ της αποκλιμάκωσης που ακολουθεί ο Ερντογάν στην εξωτερική πολιτική προβάλλει ως η εξέλιξη που διασφαλίζει τη μέγιστη δυνατή σταθερότητα.
Αργά αλλά σταθερά η νεο-οθωμανική ρητορική του Ερντογάν αυτοακυρώνεται, με τη σταθεροποίηση της οικονομίας να είναι η απόλυτη μετεκλογική προτεραιότητά του.
Ετσι η οργή του Ερντογάν για τη συνάντηση του πρέσβη των ΗΠΑ στην Αγκυρα με την ηγεσία της αντιπολίτευσης είναι προεκλογική επικοινωνιακή ρητορική και όχι φόβος για τις πραγματικές προθέσεις της Ουάσινγκτον.
Εκτύπωση στις: 2024-04-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=13206