Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να εξελιχθεί σε δυναμική που θα αναζωογονήσει το χώρο της Αριστεράς υπό κάποιες προϋποθέσεις.
Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να παραιτηθεί χαρακτηρίζεται γενναία. Και δικαίως. Μπορεί να υπέστη την τρίτη του εκλογική του ήττα απο τον ίδιο αντίπαλο και η παραίτηση να φάνταζε μονόδρομος, ωστόσο ο πρώην Πρωθυπουργός ήξερε καλά (και το επιβεβαίωσε και μετεκλογικά) ότι η δημοφιλία του στις τάξεις των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ παρέμενε εξαιρετικά μεγάλη.
Ηταν, έτσι, λογικό να το ζυγίσει το πράγμα καθώς υπήρχε το ρίσκο ότι τυχόν απόφασή του για αλλαγή σελίδας χωρίς τον ίδιο θα έδιωχνε από το κομμά πολλούς που δεν ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ αλλά Τσίπρα. Αυτό το ρίσκο όμως το ανέλαβε. Και το ανέλαβε γιατί ο Αλέξης Τσίπρας, γαλουχημένος στην ριζοσπαστική ανανεωτική αριστερά έμαθε ότι στην αριστερά δεν χωρά η προσωπολατρεία.
Οι εχθροί του βέβαια τον λοιδώρησαν και θα συνεχίσουν να το κάνουν για πολύ καιρό. Σε κάθε περίπτωση ο Τσίπρας θα καταγραφεί στην πολιτική ιστορία ως ο ηγέτης που έφαγε το περισσότερο επικοινωνιακό "ξύλο" από κάθε άλλον τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, οι haters δεν σταματούν μόνο στα σχόλια για τον Τσίπρα. Προβλέπουν αβασάνιστα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει, τάχιστα μάλιστα, στο 3% και ότι θα ξαναγίνει κομπάρσος από πρωταγωνιστής.
Οταν βέβαια τους εξηγείς που στηρίζουν αυτή τη διαπίστωση, τότε βουβαίνονται. Είναι όμως πράγματι έτσι τα πράγματα, δεν διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ τα στελέχη και τις προσωπικότητα να οδηγήσουν το κόμμα στη νέα εποχή; Αυτό το ισχυρίζονται μόνο άνθρωποι που δεν γνωρίζουν την ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ ή άνθρωποι τέλος πάντων που δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση 4,5 χρόνια, πέτυχε σημαντικά πράγματα (αφού πρώτα βέβαια διέψευσε προσδοκίες και ελπίδες), παρουσιάστηκε, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα αποτελεσματικός σε πολλά πεδία. Στην οικονομία, την εξωτερική πολιτική, στην εργασία, στην υγεία. Τα όσα έγιναν, δεν έγιναν φυσικά με τον αυτόματο πιλότο. Ανθρωποι "έτρεξαν" τις πολιτικές, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διοικούσαν τα υπουργεία και έπαιρναν τις συχνά δύσκολες αποφάσεις.
Δεν θα μπούμε εδώ σε ονοματολογία η οποία, έτσι και αλλιώς, δεν έχει ιδιαίτερο νόημα αφού πολύ σύντομα οι διεκδικητές θα εμφανιστούν ολοζώντανοι μπροστά μας. Ανθρώπινο δυναμικό πάντως υψηλού επιπέδου υπάρχει τόσο στα πρωτοκλασάτα στελέχη όσο και στα μη πρωτοκλασάτα.
Μιλώντας για τους δεύτερους, τους μη πρωτοκλασάτους δηλαδή, ο Αλέξης Τσίπρας άνοιξε ένα δρόμο. Αφού έφυγε αυτός, θα πρέπει και κάποια από τα στελέχη της παλιάς φρουράς να πάρουν τη μεγάλη απόφαση και να αποχωρήσουν αφήνοντας τη θέση τους σε νέα παιδιά που μέχρι στιγμής έχουν χύσει πολλά κιλά ιδρώτα στο στίβο του πολιτικού ανταγωνισμού αλλά παραμένουν άγνωστοι στο ευρύ κοινό. Μιλάμε για ανθρώπους με τεράστια μόρφωση, νέες αριστερές ιδέες και μεγάλη όρεξη για προσφορά.
Οι της παλιάς φρουράς ξέρουν ποιοι είναι, δεν χρειάζεται ούτε εδώ να μπούμε στην ονοματολογία. Ωστόσο, μετά από τρεις, τέσσερις, πέντε ή και περισσότερες κοινοβουλευτικές θητείες έφτασε η ώρα να περάσουν στην εφεδρεία όπως πρέπει άλλωστε να γίνεται σ’ ένα αριστερό κόμμα αρχών (του οποίου το καταστατικό προβλέπει συγκεκριμένο αριθμό θητείων για να μην ξεχνιόμαστε).
Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, σε τελική ανάλυση, δεν μπορεί να χτιστεί με τα υλικά της προηγούμενης εποχής. Οι παλιοί έχουν την ιστορική τους διαδρομή και με την παρακατήθηκη που θα αφήσουν μπορούν να βοηθήσουν πλέον από τα μετόπισθεν. Η πείρα τους θα είναι πολύτιμη σε κάθε περίπτωση.
Με βαθιά στελεχειακή ανανέωση αλλά και με περισσότερη ενσώματη παρουσία από τα χιλιάδες (πλέον) μέλη του, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γυρίσει σε βάθος χρόνου το παιχνίδι διατηρώντας τα χαρακτηριστικά ενός κόμματος εξουσίας που όμως "φρεσκαρίστηκε" την κατάλληλη στιγμή. Η Ελλάδα σίγουρα το χρειάζεται αυτό και η Δημοκρατία το ίδιο, για το πολιτικό σύστημα δεν το συζητάμε καν.
Οσοι, συμπερασματικά, έχουν την άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συρρικνωθεί δραματικά μετά τις εξελίξεις της Πέμπτης, καλό θα ήταν να περιμένουν. Οι βεβαιότητες σε τόσο πολύπλοκα ζητήματα συχνά δεν δικαιώνονται, αντιθέτως εκθέτουν τους φορείς τους που τώρα νομίζουν ότι απαλλάχθηκαν από ένα περιττό βάρος. Αλλωστε προσώρας αντίπαλο δέος δεν υπάρχει...
Εκτύπωση στις: 2024-05-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=13323