Όσοι παρακολουθούν τις πολιτικές εξελίξεις στην Ισπανία πιθανώς να έχουν εντυπωσιαστεί αρνητικά από το γεγονός ότι μια κυβέρνηση που τα πήγε καλά σε ζητήματα κοινωνικής πολιτικής, αντιμετώπισε αποτελεσματικά την πανδημία, ανέβασε τους μισθούς και έθεσε σε πρώτη μοίρα ζητήματα ισότητας των δύο φύλων είναι πολύ πιθανό να ηττηθεί στις εκλογές αυτής της Κυριακής. Ειδικά στο τελευταίο ζήτημα, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης Σοσιαλιστών και Podemos θεωρήθηκαν πρωτοποριακές και τράβηξαν την προσοχή και άλλων Ευρωπαίων.
Οι Ισπανίδες μπορούν να ζητήσουν άδεια πόνων περιόδου, η «παράδοση» να φωνάζεις σεξιστικά σχόλια στις γυναίκες στον δρόμο ποινικοποιήθηκε, ο νόμος περί σεξουαλικής ελευθερίας διεύρυνε το δικαίωμα στις αμβλώσεις, Οι διαφημίσεις που παρουσιάζουν απαξιωτικά γυναίκες απαγορεύτηκαν, τα κέντρα στήριξης για θύματα σεξουαλικής βίας πολλαπλασιάστηκαν. Η υπουργός Ίσων Ευκαιριών και σύντροφος του Πέδρο Ιγκλέσιας, Ιρένε Μοντέρο, από τους Podemos, διέθεσε 260 εκατομμύρια ευρώ σε μέτρα αντιμετώπισης της βίας κατά των γυναικών. Όλα έδειχναν να κινούνται σε σωστή κατεύθυνση, στην πατρίδα του Φράνκο, όπου ώς το 1978 ο χώρος δράσης της γυναίκας περιοριζόταν στο σπίτι, στην κουζίνα, στο κρεβάτι.
Τα αντανακλαστικά του συντηρητισμού
Αυτό που ακολούθησε ήταν η αντίδραση ενός συντηρητικού κομματιού της κοινωνίας, που, όπως αποδείχτηκε, δεν ήταν καθόλου αμελητέο και το οποίο ένιωσε ότι όλα αυτά ήταν «πάρα πολλά και πολύ γρήγορα». Θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για την εκδίκηση της πατριαρχίας, σε μια χώρα που η Εκκλησία παραμένει πανίσχυρη και τα κατάλοιπα του φρανκισμού έχουν πλέον μορφοποιηθεί και εκφραστεί με πολύ συμπαγή τρόπο από το κόμμα της Ακροδεξιάς, το Vox. Σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί και ένα «στραβοπάτημα» της Μοντέρο, τραγικής πρωταγωνίστριας αυτής της διαμάχης, που τελικά οδηγεί στην πολιτική της αποστράτευση. Εδώ ισχύει η φράση που λέει ότι καμιά φορά οι καλύτερες προθέσεις μπορούν, αν μπερδευτούν με την αφέλεια, να οδηγήσουν στην (πολιτική) κόλαση.
H υπόθεση του «Solo si es si»
Τι ακριβώς συνέβη; Το καλοκαίρι του 2016, μια ομάδα πέντε ανδρών που αυτοαποκαλούνταν «Η αγέλη» βίασαν μια 18χρονη σε είσοδο σπιτιού κατά τη διάρκεια ενός φεστιβάλ στην Παμπλόνα. Οι δράστες βιντεοσκόπησαν την πράξη τους, η κοπέλα ήταν πολύ μεθυσμένη, σχεδόν ημιλιπόθυμη, δεν έδειχνε να αντιστέκεται. Οι δικαστές έκριναν ότι δεν υπήρχε βία. Οι δράστες γλίτωσαν με ελαφριές ποινές. Στη δίκη ξεχώρισε ένας άνδρας, πρώην στρατιωτικός, που θεωρήθηκε αρχηγός της ομάδας, αυτός που τράβηξε το βίντεο. Εμφανίστηκε αλαζονικός, ειρωνευόμενος τους δημοσιογράφους, δίνοντας αφορμή για μια συζήτηση για τη μεταρρύθμιση του Ποινικού Δικαίου για πράξεις σεξουαλικής κακοποίησης. Το Ανώτατο Δικαστήριο τελικά ανέτρεψε την πρώτη ετυμηγορία και επιδίκασε ποινές φυλάκισης μεταξύ 9 και 15 ετών για βιασμό.
Το φθινόπωρο του 2022, μετά από τέσσερα χρόνια συζήτησης, η κυβέρνηση ψήφισε νέο νόμο, στη λογική «μόνο ναι σημαίνει ναι». Οι γυναίκες δεν χρειάζεται πλέον να αποδείξουν ότι υπήρξε βία ή εκφοβισμός. Είτε κοιμόντουσαν, είτε ήταν μεθυσμένες, είτε υπό την επήρεια ναρκωτικών, οποιαδήποτε σεξουαλική αλληλεπίδραση χωρίς συγκατάθεσή τους θεωρείται επίθεση. Αλλά ο νόμος, που σχεδιάστηκε για να ενισχύσει τα δικαιώματα των θυμάτων, είχε κενά και ασάφειες. Κλειστές υποθέσεις ετών μπορούσαν ξαφνικά να ξανανοίξουν και το ύψος της ποινής να αναθεωρηθεί προς τα πάνω ή προς τα κάτω. Πολλοί δικαστές εκμεταλλεύτηκαν αυτό το περιθώριο και πολλοί καταδικασμένοι απελευθερώθηκαν πρόωρα. Αυτό δεν σήμανε μόνο το πολιτικό τέλος της Μοντέρο, που καταψηφίστηκε στις προκαταρκτικές εκλογές για τις λίστες των Podemos. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε, τον περασμένο Απρίλιο, να αναθεωρήσει τον νόμο, ενάντια στην ψήφο των Podemos.
H υπόθεση του «Solo si es si» αποδείχτηκε βούτυρο στο ψωμί του ακροδεξιού Vox, που συνηθίζει να μιλά για «φεμιναζίστριες». Ο Πέδρο Σάντσεθ βρέθηκε να απολογείται στον δεξιό αντίπαλό του για το θέμα στο πρόσφατο ντιμπέιτ. Συντηρητικοί αρθρογράφοι εκθειάζουν τις χαμένες αξίες της καθολικής «ισπανικής οικογένειας» και ζητούν επιστροφή στις παραδόσεις. Οι εκκλήσεις τους βρίσκουν ανταπόκριση ακόμα και από γυναίκες που μοιάζουν λίγο μπερδεμένες από την όλη συζήτηση. Η κοινωνία εμφανίζεται ξαφνικά διχασμένη για ένα θέμα που κάποιοι νόμιζαν λυμένο. Σε πρόσφατη έρευνα μεταξύ νέων 14-17 ετών, το 46% δήλωσε ότι ταυτίζεται με το φεμινιστικό κίνημα. Αλλά υπήρχε επίσης ένα μεγάλο ποσοστό εκείνων που είπαν ότι ο φεμινισμός τούς επιβάλλει μια ενιαία σκέψη, ότι η σεξουαλική βία είναι θέμα που υπερπροβάλεται από τα ΜΜΕ, ότι τα θύματα συχνά «φταίνε», ότι οι άνδρες σε άλλες χώρες είναι χειρότεροι, ότι το τεκμήριο της αθωότητας έχει χαθεί και ότι η κοινωνία ρίχνει όλους τους άντρες «στο ίδιο δοχείο». Στο μεταξύ, στην Ισπανία έχουν καταγραφεί φέτος 29 γυναικοκτονίες. Γι’ αυτό δεν έφταιξε κάποιος «λάθος νόμος».
Εκτύπωση στις: 2024-05-09
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=13363