Αριστερά και εθνικισμός είναι ασυμβίβαστα
Σωτήρης, Βαλντέν
Εποχή, 2024-03-03
Με αφορμή το νέο ξεκίνημα με τη Νέα Αριστερά, αλλά και την κλαγγή των όπλων που αντηχεί διεθνώς, διατυπώνω εν συντομία και με κάποια απλούστευση τις κατευθύνσεις που, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να διέπουν την αμυντική πολιτική μας.
1. Η άμυνα της χώρας δεν είναι αποκλειστικά στρατιωτική. Περιλαμβάνει μια αποτελεσματική ειρηνόφιλη εξωτερική πολιτική, μια ισχυρή οικονομία και την κοινωνική συνοχή. Δεν είμαστε αφελώς πασιφιστές, ούτε όμως και βλέπουμε τα πάντα μονοδιάστατα στη λογική της στρατιωτικής αντιπαράθεσης. Η άμυνα είναι η δικλείδα ασφαλείας σε μια στρατηγική που πιστεύει και επιδιώκει ειλικρινά την ειρηνική επίλυση των διαφορών με την Τουρκία. Οι αμυντικές δαπάνες πρέπει να συνυπολογίζονται με τις αναγκαίες δαπάνες για παιδεία, υγεία και υποδομές, καθώς και με τους περιορισμούς μιας υγιούς οικονομίας.
2. Η ενεργός συμμετοχή στην ΕΕ και το ολόπλευρο βάθεμά της αποτελούν θεμελιώδες εθνικό συμφέρον. Δεν συναινούμε όμως ούτε πρωτοστατούμε σε βήματα ψυχροπολεμικής στρατιωτικοποίησης της ΕΕ, σε βάρος της αυτονομίας και της συνοχής της. Η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ αποτελεί για την Ελλάδα πράξη ρεαλισμού, όχι γιατί μας απειλεί σήμερα κάποιος από όσους στοχεύει η Συμμαχία, αλλά πρώτιστα επειδή η αποχώρηση από αυτό θα είχε σοβαρές συνέπειες για την ασφάλειά μας. Συμμετοχή σε ΕΕ και ΝΑΤΟ δεν σημαίνει ωστόσο συμμετοχή σε στρατιωτικούς τυχοδιωκτισμούς, που μάλιστα δεν αποτελούν μέρος των συμβατικών μας υποχρεώσεων και μας καθιστούν πιθανούς στόχους σε συγκρούσεις στις οποίες δεν είμαστε μέρος. Πολύ ορθά η Νέα Αριστερά εναντιώνεται στη συμμετοχή μας σε επιχειρήσεις στην Ερυθρά Θάλασσα.
3. Τα ανοικτά ζητήματα με την Τουρκία, ο αναθεωρητισμός και οι κατά καιρούς απειλές της, όπως και το μη προβλέψιμο του καθεστώτος της, επιβάλλουν μια ισχυρή ελληνική άμυνα. Στόχος πρέπει να είναι η «επαρκής άμυνα», δηλαδή ένα επίπεδο που καθιστά απαγορευτική την επίθεση εναντίον μας. Όχι όμως η υπεροπλία, με εξοπλισμούς που γονατίζουν την οικονομία και υπονομεύουν την οικοδόμηση κοινωνικού κράτους. Η πολιτική υπερεξοπλισμών που ακολουθείται σήμερα χωρίς διαφάνεια φαίνεται να εξυπηρετεί περισσότερο πιέσεις εγχώριων και ξένων λόμπι και των κυβερνήσεων που τα στηρίζουν, παρά αμυντικές ανάγκες της χώρας. Η αστάθεια στη γειτονιά μας επιβάλλει επιτάχυνση των προσπαθειών για επίλυση των διαφορών με την Τουρκία, όχι αδιέξοδη κούρσα εξοπλισμών. Η πομπώδης προβολή των εξοπλισμών υπονομεύει την οικοδόμηση κλίματος διαλόγου και συνεννόησης με τη γείτονα. Ορθά η Νέα Αριστερά καταψήφισε τις αμυντικές δαπάνες και διαφωνεί με την αγορά των πανάκριβων F-35.
4. Οι Ένοπλες Δυνάμεις πρέπει ασφαλώς να συμβουλεύουν την κυβέρνηση και τα κόμματα σε ζητήματα άμυνας της χώρας. Όμως δεν χαράσσουν αυτές την αμυντική πολιτική, που είναι πολύ ευρύτερη του πεδίου αρμοδιότητας των στρατιωτικών. Τα τεράστια ποσά που δαπανώνται στην άμυνα καθιστούν πανίσχυρα διεθνώς τα σχετικά λόμπι. Και στην Ελλάδα δεν πρέπει να επιτρέπουμε τη διείσδυση των εξοπλιστικών λόμπι στη λήψη αποφάσεων για την άμυνα.
5. Η Νέα Αριστερά πρέπει, πιστεύω, να αποστασιοποιηθεί αποφασιστικά και αυτοκριτικά από τις εθνικιστικές παρεκκλίσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κατά τα προηγούμενα χρόνια. Η προσφυγή σε στρατιωτικά μέτρα για την υπεράσπιση, πέραν των συνόρων μας, κυριαρχικών δικαιωμάτων που διεκδικούμε (π.χ. ΑΟΖ πέραν των χωρικών μας υδάτων), θέσεις που καθιστούν αδύνατο τον διάλογο ή και οδηγούν νομοτελειακά στη στρατιωτική αντιπαράθεση («μία και μοναδική η διαφορά», επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια), οι συμμαχίες με τον Νεντανιάχου και άλλα αντιδραστικά καθεστώτα, ο λαϊκιστικός εθνικισμός του ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να είναι δικές μας πολιτικές. Στην άμυνα, όπως παντού, ασκούμε κριτική στην κυβέρνηση από τα αριστερά, όχι από τα δεξιά. Ας εμείνουμε σταθερά στο πνεύμα της συμφωνίας των Πρεσπών.
Εκτύπωση στις: 2024-05-08
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=13522