Προβοκάτσια της Ρωσίας ή πρόβες πολέμου της Δύσης;
Σωτήρης, Βαλντέν
TVXS.gr, 2025-09-22
Τις τελευταίες μέρες, τα διεθνή ΜΜΕ έχουν γεμίσει πληροφορίες, ειδήσεις και σχόλια, σύμφωνα με τα οποία η Ρωσία έχει επιδοθεί σε σειρά προκλήσεων κατά χωρών και προσωπικοτήτων της Δύσης.
Το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και πολλές δυτικές κυβερνήσεις εντείνουν την πολεμική τους κατά της Μόσχας. Στόχος του Πούτιν, μας λένε, είναι να δοκιμάσει τη βούληση και την ικανότητα της Δύσης να αμυνθεί σε μια ρωσική επίθεση.
Γι’ αυτό και οι Δυτικοί επιταχύνουν τον επανεξοπλισμό και προωθούν όλο και περισσότερες ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις στα σύνορα της Ρωσίας.
Μπορεί βέβαια κανείς να διερωτηθεί τι συμφέρον έχει η Μόσχα από προκλήσεις που έχουν ως προφανές αποτέλεσμα οι πολίτες στη Δύση να συσπειρώνονται γύρω από την αντιρωσική υστερία των κυβερνήσεών τους και να αποδέχονται πιο εύκολα τις υπέρογκες πολεμικές δαπάνες, σε βάρος της δικής τους ευημερίας. Δεν υπάρχει λιγότερο αυτοκαταστροφικός τρόπος για τον Πούτιν να «δοκιμάσει» την άμυνα της Δύσης;
Ή μήπως είμαστε στα πρόθυρα μιας νέας εισβολής, αυτή τη φορά σε χώρα του ΝΑΤΟ; Σαν εξεζητημένη όμως φαίνεται μια τέτοια υπόθεση, την ώρα που τα ρωσικά στρατεύματα αγωνίζονται επί μήνες να προελάσουν μερικά χιλιόμετρα μέσα στην Ουκρανία.
Είναι, νομίζω, πολύ πιο πιθανό οι «προκλήσεις» αυτές να κατασκευάζονται ή να διογκώνονται από όσους επιδιώκουν την κλιμάκωση της σύγκρουσης με τη Ρωσία, ακριβώς για να συσπειρώσουν χώρες και πολίτες γύρω από μια τέτοια κλιμάκωση.
Δεν μπορεί επίσης να αποκλειστεί όλη αυτή η εκστρατεία να αποσκοπεί σε προετοιμασία του εδάφους για να δικαιολογηθεί μια ανοικτή σύγκρουση του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία.
Υπάρχουν βέβαια και όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι Δυτικοί και το ΝΑΤΟ δεν θα έφθαναν ποτέ να σκηνοθετήσουν τέτοιες προκλήσεις. Είναι αυτοί που πιστεύουν ακόμη πως η Δύση εκπροσωπεί τη δημοκρατία και ηθικές αξίες σε μια παγκόσμια σύγκρουση με τον αυταρχισμό.
Ακόμη και μετά τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν γύρω μας, στο Ιράκ, στην Παλαιστίνη, στο Ιράν, με τους πρόσφυγες όπου γης. Ακόμη και όταν στην περίπτωση του πολέμου στην Ουκρανία, οι «καλοί» επαιτούν τη στήριξη του «δημοκράτη» Τραμπ από τον οποίο και εξαρτώνται πλήρως.
Όμως τα επίσημα και κυρίαρχα αφηγήματα για τις τελευταίες ρωσικές προκλήσεις είναι φανερό πως «μπάζουν». Θα αναφέρω τρία παραδείγματα:
Προ ημερών η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάινεν, «πρώτο πιστόλι» των πολεμοχαρών, δήλωσε urbi et orbi πως το GPS του αεροσκάφους της υπέστη παρεμβολές με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να κάνει κύκλους επί μία ώρα πριν προσγειωθεί στη Βουλγαρία. Ο αυτουργός είναι βέβαια γνωστός, λέγεται Βλαντίμιρ Πούτιν. Πρωτοσέλιδα στον διεθνή Τύπο, σάλος από ανακοινώσεις του ΝΑΤΟ και πολλών κυβερνήσεων.
Ωστόσο, λίγο μετά τη δημοσίευση της είδησης, η σουηδική πλατφόρμα Flight Radar που καταγράφει τις πτήσεις ανά τον κόσμο (και που ουδέποτε αμφισβητήθηκε η εγκυρότητά της) ανακοίνωσε ότι το GPS του αεροσκάφους της φον ντερ Λάινεν είχε λειτουργήσει κανονικά «από την απογείωση ως την προσγείωση» και πως δεν υπήρξε καθυστέρηση της πτήσης κατά μία ώρα, αλλά κατά ελάχιστα λεπτά.
Επίσης, οι βουλγαρικές αρχές προέβησαν σε σειρά αντιφατικών ανακοινώσεων, τελικά όμως δήλωσαν πως δεν υπάρχει λόγος περαιτέρω έρευνας και την σταμάτησαν.
Η ανακοίνωση της Flight Radar και οι επιφυλάξεις των βουλγαρικών αρχών ελάχιστα αναφέρθηκαν στα δυτικά ΜΜΕ, που συνέχισαν ακάθεκτα την καταγγελία των Ρώσων και μετά τη γνωστοποίησή τους.
Χαρακτηριστικά, οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς (3.9) δημοσίευσαν πύρινο κύριο άρθρο περί «κραυγαλέας παρέμβασης των Ρώσων», μετά την ανακοίνωση της Flight Radar χωρίς καμία αναφορά σε αυτήν. Πρόκειται δηλαδή για καθαρή περίπτωση παραπληροφόρησης. Εντυπωσιάζει δε η συμπεριφορά της προέδρου ενός θεσμού που κόπτεται κατά των fake news.
Δεύτερη περίπτωση, τα ρωσικά drones που εισέβαλαν στην Πολωνία. Εδώ τα πράγματα δεν είναι μεν τόσο ξεκάθαρα, τίθενται όμως πολλά ερωτήματα:
Πρώτον, για την έκταση της «εισβολής»: «Τεράστιος αριθμός» drones, ανέφερε αρχικά ο πολωνός πρωθυπουργός, 6-10 ανακοίνωσε λίγο αργότερα το ΝΑΤΟ, περίπου 20 είναι ο αριθμός όπου τελικά καταστάλαξαν στη Δύση.
Δεύτερον, για την επικινδυνότητά της επιχείρησης. Το κλίμα που καλλιεργήθηκε ήταν πως επρόκειτο για μείζονα απειλή κατά της ασφάλειας των πολωνών και κατ’ επέκταση των ευρωπαίων πολιτών. Η είδηση συνοδευόταν συχνά από εικόνες από καταστροφές που προκαλούν (αλλού) τα drones. Τελικά προέκυψε ότι τα περισσότερα drones ήταν παραπλανητικά (decoys), χωρίς γόμωση.
Ένα μάλιστα πλήγμα που προκάλεσε ζημιές σε σπίτι φαίνεται πως δεν ήταν από drone, αλλά από πύραυλο πολωνικού καταδιωκτικού που ξεστράτισε. Κανένα ανθρώπινο θύμα. Ένα κλουβί με κουνέλια χτυπήθηκε, έγραφε η ανταπόκριση των New York Times, αλλά τα ζώα επέζησαν. Η απειλή αποδείχθηκε τελικά λιγότερο σοβαρή από ό,τι είχε φανεί στα ραντάρ, συμπληρώνει η ανταπόκριση (NYT 20.9).
Τέλος, τίθεται το ερώτημα αν τα drones στόχευαν την Πολωνία ή ξέφυγαν από τον προορισμό τους στην δυτική Ουκρανία, καθώς την ημέρα εκείνη οι Ρώσοι εξαπέλυσαν εκατοντάδες drones προς αυτή τη χώρα και ιδίως το δυτικό της τμήμα.
Οι ίδιοι οι Ρώσοι, εμμέσως πλην σαφώς, αναγνώρισαν την παραβίαση του εναερίου χώρου της Πολωνίας, αλλά υποστήριξαν πως δεν στόχευαν αυτή τη χώρα. «Δεν επρόκειτο περί λάθους, τα drones στόχευαν την Πολωνία», ήταν η κατηγορηματική θέση όλων των ΝΑΤΟϊκών και των πειθήνιων ΜΜΕ. Και πλήρης άρνηση των Πολωνών να διερευνήσουν το συμβάν από κοινού, όπως πρότειναν οι Ρώσοι.
Είναι και εδώ προφανές πως η Δύση διόγκωσε το επεισόδιο και πως το χαρακτήρισε αυθαίρετα σκόπιμη επιθετική ρωσική ενέργεια. Δεν είναι δύσκολο να υποθέσουμε τα κίνητρα μιας τέτοιας στάσης.
Ως γνωστόν, το επεισόδιο αποτέλεσε αφορμή για νέα κινητοποίηση και ενίσχυση του ΝΑΤΟ στα ανατολικά του σύνορα. Αντίθετα, είναι δύσκολο να φανταστούμε τη λογική μιας τέτοιας επιθετικής ενέργειας από πλευράς των Ρώσων, ενέργειας που εντελώς προβλέψιμα ενίσχυσε την υστερία και τις πολεμικές προετοιμασίες εναντίον τους.
Τελευταίο παράδειγμα η πρόσφατη παραβίαση (διαρκείας λέγεται 12’) του εναερίου χώρου της Εσθονίας από τρία ρωσικά μαχητικά που αναχαιτίστηκαν από ΝΑΤΟϊκά αεροσκάφη. Η Εσθονία την χαρακτήρισε σοβαρότατο επεισόδιο.
Προχώρησε σε διαβουλεύσεις στο ΝΑΤΟ (βάσει του άρθρου 4 του καταστατικού του) και ζήτησε τη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ηγέτες δυτικών χωρών, με πρώτο τον Μακρόν, κατήγγειλαν για μια ακόμη φορά ηχηρά τη Μόσχα. Τα δυτικά ΜΜΕ οργίασαν.
Συζητείται πλέον και το σενάριο κατάρριψης των ρωσικών αεροπλάνων (όπως είχαν κάνει προ δεκαετίας οι Τούρκοι).
Με βάση την πληροφόρηση και την αντίδραση που προκάλεσε το επεισόδιο, ο ευρωπαίος πολίτης έμεινε με την εντύπωση μιας πρωτοφανούς ρωσικής αεροπορικής διείσδυσης στο εσωτερικό της Εσθονίας (12’ λεπτά πτήσης μαχητικού αρκούν για να καλυφθεί το σύνολο της μικρής χώρας). Αν οι Ρώσοι άρχισαν να πετούν πάνω ή κοντά στο Ταλίν, γιατί όχι αύριο και πάνω από τη Βαρσοβία, το Ελσίνκι ή τη Στοκχόλμη.
Μόνο που τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Η υποτιθέμενη υπέρπτηση αφορούσε ένα μικρό ακατοίκητο νησάκι έκτασης 60 στρεμμάτων στο μέσο περίπου της Βαλτικής, 26 χιλιόμετρα από την εσθονική ακτή (Vaindloo).
Τα ρωσικά μαχητικά υποτίθεται ότι παραβίασαν το εναέριο χώρο εκεί, όχι εισβάλλοντας στην ενδοχώρα, αλλά καθ’ οδόν από την περιοχή της Αγίας Πετρούπολης προς τον ρωσικό θύλακα του Καλίνινγκραντ, παραβιάζοντας δηλαδή την εφαπτόμενη του εσθονικού εναέριου χώρου στη Βαλτική.
Οι Ρώσοι φυσικά αρνούνται την παραβίαση, οπότε το επίμαχο ζήτημα είναι πού ακριβώς σε σχέση με την εφαπτόμενη αυτή ήταν η διαδρομή των τριών ρωσικών αεροσκαφών. Το πιο εκπληκτικό είναι δε πως οι Εσθονοί ανακοίνωσαν πως η παραβίαση δεν ήταν η πρώτη, αλλά η τέταρτη ή πέμπτη το 2025, αλλά η πιο σοβαρή.
Δηλαδή, οι Ρώσοι είχαν παραβιάσει επανειλημμένα τον εναέριο χώρο τους για, ας πούμε 5-10’, χωρίς να υπάρξει η παραμικρή διαμαρτυρία, τώρα όμως με τα 12’ επιβάλλεται η κινητοποίηση του ΝΑΤΟ και οι πολεμικές ιαχές.
Με δεδομένη την έκταση του πολέμου προπαγάνδας που οργιάζει στο σύγχρονο γεωπολιτικό τοπίο, είναι δύσκολο για έναν απλό πολίτη, ακόμη και προσεκτικό αναγνώστη των ειδήσεων, να συμπεράνει τι είναι αλήθεια και τι παραπληροφόρηση από τα όσα διαβάζει. Αυτό ισχύει και όσον αφορά τη νέα σειρά των ρωσικών «προκλήσεων».
Δεν μπορούμε συνεπώς να αποκλείσουμε τα πρόσφατα επεισόδια να εντάσσονται σε κάποια σχέδια της Μόσχας, αν και είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσουμε γιατί θα πυροβολούσε καταφανώς τα πόδια της.
Αντίθετα, η υπόθεση μιας δυτικής προβοκάτσιας, με επινόηση ανύπαρκτων ή διόγκωση υπαρκτών γεγονότων (που πάντα υπάρχουν γύρω από πολεμικές ζώνες), έρχεται και δένει με τη στρατηγική της «παράταξης του πολέμου» που εξαρχής επιδιώκει την κλιμάκωση με στόχο τη συντριβή της Ρωσίας και που σήμερα αγωνίζεται επιπρόσθετα να παρασύρει τον Τραμπ σε αυτή την τροχιά.
Η αξιοπιστία των κύκλων αυτών είναι όση και του Πούτιν, δηλαδή μηδενική. Ένα είναι βέβαιο: κάθε μέρα που περνάει, βρισκόμαστε και ένα βήμα πλησιέστερα σε μια ανοικτή σύγκρουση ΝΑΤΟ-Ρωσίας. Θα βρεθούν κάποιοι να σταματήσουν αυτήν την τρελή πορεία προς την καταστροφή;
Εκτύπωση στις: 2025-10-02
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=13782