Αν δεν υπάρχει έγνοια…
Κώστας, Καλλίτσης
Η Καθημερινή της Κυριακής, 2025-12-07
Μέχρι χτες ήταν αόρατοι. Έγιναν ορατοί μόνο αφότου ανέβηκαν στα τρακτέρ και μπλόκαραν τους δρόμους.
Τα προβλήματα που τους εξώθησαν στα μπλόκα, όμως, δεν εμφανίστηκαν αιφνιδίως, ούτε οφείλονταν σε κάποιες αστοχίες της τελευταίας ώρας. Ήταν γνωστό ότι: (α) Οι τιμές βασικών αγροτικών προϊόντων είχαν μειωθεί ή είχαν καταρρεύσει. (β) Οι τιμές λιπασμάτων και άλλων αγροτικών εφοδίων αυξάνονταν –και δη ταχύτερα από την άλλη Ευρώπη. (γ) Η ευλογιά των προβάτων ρήμαζε την κτηνοτροφία -πάνω από 400.000 ζώα θανατώθηκαν. Και, το κερασάκι, (δ) μετά το πλιάτσικο των κομματικών οπλαρχηγών στον ΟΠΕΚΕΠΕ, η Κομισιόν απαιτούσε αυστηρούς ελέγχους για τις επιδοτήσεις. Όλα αυτά αποτελούσαν έναν εκρηκτικό συνδυασμό. Η κυβέρνηση το κατάλαβε μόνο μετά την έκρηξη -όταν τα μπλόκα της χάλασαν τη νιρβάνα.
Ίσως επέδρασε κι η συνήθεια, καθότι το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης καίει χρόνο εδώ κι έξι χρόνια.
Από το 2019 πέρασαν από αυτό έξι επισκέπτες υπουργοί. Ακόμα κι αν κάποιος ενδιαφερόταν να μάθει τη δουλειά και να κάνει έργο, δεν θα προλάβαινε στους λίγους μήνες (12 μέσο όρο) που είχε στη διάθεσή του. Το κακό θα μετριαζόταν αν υπήρχε μια επεξεργασμένη αγροτική πολιτική προς άσκηση. Δεν υπήρξε. Εν τοις πράγμασι, η μόνη δουλειά του υπουργείου ήταν να μοιράζει τις επιδοτήσεις. Κι αυτό το έπραξε με υπερβάλλοντα ζήλο, με τον Μ. Βορίδη να ανοίγει το δρόμο: Ως υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, το 2019 είχε βρει 352.000 στρέμματα επιδοτούμενα βοσκοτόπια, την πρώτη χρονιά τα «ανέπτυξε» σε 670.000 στρέμματα και τη δεύτερη, το 2020, τα εκτόξευσε στα 1.569.000 στρέμματα. Λίγο αργότερα έγινε δεκτός ως εσωτερικός στο Μέγαρο Μαξίμου.
Ωστόσο, ό,τι κι αν έγινε τα προηγούμενα χρόνια, παραξενεύει η απόλυτη αμεριμνησία τους προηγούμενους μήνες.
Ενώ τα πράγματα πήγαιναν με φόρα σε τοίχο, η κυβέρνηση αρκέστηκε σε business as usual. Άφησε ανεξέλεγκτες τις ανατιμήσεις στα εφόδια, άφησε τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες να παίζουν το κρυφτούλι με τα μέτρα για την ευλογιά των προβάτων, δεν έσπευσε (έγκαιρα, από πέρσι, όταν ενημερώθηκε ότι με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας θα βγει στον αέρα το σκάνδαλο) να επαναλειτουργήσει τον ΟΠΕΚΕΠΕ σε διαφορετική βάση, με διαφάνεια και αυστηρότητα. Ούτε, στο τέλος τέλος έτσι όπως εξελίσσονταν τα πράγματα, σκέφτηκε μήπως έπρεπε να πει μια κουβέντα στις τράπεζες για τις δόσεις των δανείων ή στις εφορίες και τα Ταμεία για τις οφειλές αγροτών που -όχι από δική τους ευθύνη- βρέθηκαν στο κόκκινο.
Υπάρχει και κάτι άλλο αξιοπερίεργο: Η επιλεκτική ακοή και όραση.
Η κυβέρνησή μας, αν και αφιερώνει άπειρα λεφτά και χρόνο σε συνεχείς έρευνες της κοινής γνώμης, δεν παίρνει έγκαιρα είδηση μεγάλα που κυοφορούνται, λες και ζει σε άλλη χώρα, σε άλλον πλανήτη και, πάντως, σε απόσπαση και απόσταση από τους κοινούς θνητούς. Μέχρι χτες, αδυνατούσε να δει τους αγρότες. Όπως μέχρι τις 28 του περασμένου Φεβρουαρίου, δεν μπορούσε να ακούσει την υπόκωφη βουή καταδίκης στα καμώματά της για την τραγωδία των Τεμπών. Οι άμεσες αντιδράσεις της σε άλλα θέματα, ειδικού ενδιαφέροντος, δείχνουν ότι δεν πάσχει από μόνιμη αναπηρία. Αυτό που δυσκολεύεται να αντιληφθεί είναι τί γίνεται «εκεί έξω». Ίσως γιατί δεν διαθέτει αυτό που λέγεται «έγνοια», νοιάξιμο για τον κόσμο της εργασίας. Κι όποιος δεν νοιάζεται, ξαφνιάζεται.
Εκτύπωση στις: 2025-12-08
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=13816