Το «μπαλάκι» είναι στην αντιπολίτευση
Τάσος, Παππάς
Κυρ. Ελευθεροτυπία, 2006-11-26
Αν διαλέξεις στην τύχη δέκα πολίτες και τους ζητήσεις να σου πουν μια μεταρρύθμιση της κυβέρνησης, είναι βέβαιο ότι οι πέντε θα σε κοιτάξουν με απορία, οι τέσσερις θα σε παραπέμψουν στο γνωστό ανέκδοτο με τον Τοτό και άντε να βρεθεί και ένας μερακλής που θα θυμηθεί την απελευθέρωση του ωραρίου. Οντως εξαιρετικό σκορ για μια κυβέρνηση που χρησιμοποιεί τη λέξη «μεταρρύθμιση» με τη συχνότητα που οι υγιείς άνθρωποι αναπνέουν.
Η κραυγαλέα αναντιστοιχία ανάμεσα στις μεγαλοστομίες της κυβερνητικής προπαγάνδας και στην πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο έλλειμμα αξιοπιστίας. Το δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις -αυτές οι θεότητες τις οποίες όλοι προσκυνούν στο μέγαρο Μαξίμου. Το ότι δεν αποτυπώνεται ακόμη στην πρόθεση ψήφου είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Το βουβό ρεύμα δυσφορίας είναι, πάντως, αισθητό σ όσους έχουν ευαίσθητες κεραίες.
Το λένε οι βουλευτές της στις ιδιωτικές στιγμές τους χωρίς να κρύβουν το άγχος τους για το τι θα υποστηρίζουν στις περιφέρειές τους την προεκλογική περίοδο, το παραδέχονται οι σοβαροί υπουργοί της οι οποίοι ψάχνουν να βρουν νέες πατέντες για τη χειραγώγηση του φρονήματος των πολιτών, προκύπτει τέλος από τις αμήχανες σιωπές του επικεφαλής της όταν καλείται ν απαντήσει σε ερωτήματα του τύπου «πότε θα κάνετε τις αλλαγές στην παιδεία;» ή «τι θα γίνει με τις εργασιακές σχέσεις στις ΔΕΚΟ τις οποίες υποσχεθήκατε ν αλλάξετε;»
Οι άνθρωποι το μόνο που θέλουν είναι να κερδίσουν χρόνο, να σπρώξουν τα πράγματα μέχρι τις εκλογές, χωρίς εντάσεις, διατυπώνοντας στρογγυλές απόψεις που δεν ενοχλούν και αφόρητες κοινοτοπίες για την ανάγκη συναίνεσης. Αλλά για ποια συναίνεση μιλάμε; Σε ποια βάση; Ποιες είναι οι τομές που προτείνονται και επί των οποίων πρέπει να τοποθετηθεί η κοινωνία;
Από μια κυβέρνηση σε προγραμματική αφασία, που απλώς ξεπληρώνει προεκλογικά γραμμάτια προς τους ισχυρούς του χρήματος, που δίνει «ψίχουλα» στα λαϊκά στρώματα (για να μην ξεχνάμε το καραμανλικό αντιπολιτευτικό λογότυπο), που εξαπατά τους συμβασιούχους, τους τρίτεκνους, τους αγρότες, που μεταθέτει στο μέλλον την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων του τόπου, που επιχειρεί με αδέξιους αντιπερισπασμούς να αποπροσανατολίσει τη δημόσια συζήτηση, τι μπορείς να περιμένεις;
Μέχρι τώρα ο «γραβατωμένος λόγος» του Κ. Καραμανλή, οι γλυκερές εξιδανικεύσεις του παρόντος, οι ανάγωγοι συμψηφισμοί και οι διαρκείς απόπειρες απομάγευσης του παρελθόντος του αντιπάλου, πιάνουν τόπο και θα συνεχίσουν να αποδίδουν, παρά τις γκάφες και τους ερασιτεχνισμούς των υπουργών, την επανίδρυση του γαλάζιου κράτους και του νόθου τέκνου του (παρακράτους), τους διαβόητους κουμπάρους, τον αυταρχικό οίστρο των μηχανισμών καταστολής, τις απροκάλυπτες προσπάθειες για τον έλεγχο της Δικαιοσύνης, όσο η άλλη πλευρά δεν καταθέτει κάτι συγκροτημένο και ελκυστικό ώστε να υποχρεώσει την κοινωνία των πολιτών τουλάχιστον να την προσέξει. Για να το πετύχει όμως αυτό, απαιτείται δουλειά σε βάθος, σοβαρότητα στους χειρισμούς, ενότητα προς τα έξω, προστασία του αρχηγού. Μόνον έτσι ένα κόμμα εξουσίας μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης.
Το προγραμματικό συνέδριο είναι σίγουρα η τελευταία ευκαιρία. Αν το ΠΑΣΟΚ δεν βγει απ αυτήν την υπόθεση ενωμένο, συσπειρωμένο γύρω από τον αρχηγό του, με τις προσωπικές στρατηγικές των μεγαλόσχημων παραγόντων του σε δεύτερο πλάνο και με μερικές προτάσεις αιχμής για τα κρίσιμα ζητήματα, η ήττα στις κάλπες πρέπει να θεωρείται βέβαιη.
Αν κάνει το λάθος να σπαταλήσει τις δυνάμεις του σε άγονες αντιπαραθέσεις, αν επιτρέψει να μετατραπεί η διαδικασία σε μια σύναξη καταγγελτικής φλυαρίας για το κυβερνητικό παρελθόν του ή αυτάρεσκης νοσταλγίας για τις παλιές καλές μέρες, τότε οι πολίτες θα του γυρίσουν την πλάτη.
Οφείλει με διαπεραστική ακρίβεια να τοποθετηθεί πάνω στα βασικά μέτωπα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία: Πώς εννοεί την οικονομική δημοκρατία, τι θα κάνει με τη δημόσια διοίκηση, η οποία όπως λειτουργεί σήμερα είναι τροχοπέδη για κάθε μεταρρυθμιστική στρατηγική, με ποιον τρόπο θα εκσυγχρονίσει το κοινωνικό κράτος ώστε από μηχανισμός μίζερης προστασίας των αδυνάτων να γίνει μέσο δικαιότερης αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος και αναπτυξιακό εργαλείο.
Από τις απαντήσεις που θα δώσει θα φανεί αν έχουμε να κάνουμε μ ένα αριστερό σοδιαλδημοκρατικό κόμμα που θέλει πράγματι να αλλάξει τα πράγματα ή με μια ομοσπονδιακού χαρακτήρα συνάθροιση που έχει μοναδικό στόχο την κατάληψη της εξουσίας.
Εκτύπωση στις: 2024-04-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1505