Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Απόκρυφες πτυχές καταστάσεων ....ενεργειακής αταραξίας

Στάθης, Λουκάς

Αυγή, 2007-04-14


Αν κάποιος ταξιδέψει στο διαδίκτυο θα αντικρίσει πληθώρα πληροφοριών για τα μέτρα που παίρνονται στις διάφορες χώρες της Ε.Ε. για την αντιμετώπιση του ενεργειακού και περιβαλλοντικού προβλήματος. Καθώς και για την σύγκρουση των ευρωπαϊκών ενεργειακών γιγάντων για τον έλεγχο της ευρωπαϊκής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου. Απόηχος αυτής της σύγκρουσης είναι και η "απορρόφηση" των ενεργειακών επιχειρήσεων "Μυτιληναίος" από την ισπανική Endesa - που με τη σειρά της είναι "αντικείμενο" κατάκτησης, από τη μεριά της ιταλικής ENEL - που είναι άγγελος "κακών" ειδήσεων για την ΔΕΗ. Μπροστά σε αυτή την ενεργειακή και περιβαλλοντική κινητικότητα, στα "καθ ημάς" επικρατεί απόλυτη αταραξία. Οι υπεύθυνοι κυβερνητικοί παράγοντες λικνίζονται σαν αυτάρεσκοι και αδαείς χορευτές στη λίμνη της ενεργειακής κομβικότητας που φωτίζεται από την ανταύγεια της πυρπόλησης του άρθρου 24 του Συντάγματος. Μόνο μέσα από μια τέτοια προσέγγιση της ενεργειακής πραγματικότητας, και παρόμοια των κοινωνικών προβλημάτων, μπορεί να γίνουν κατανοητές δύο τοποθετήσεις του υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών που φαινομενικά φαίνεται να μην έχουν σχέση:

-α. Ότι η πρόταση του Δημοτικού Συμβουλίου Αθηνών, (απόρροια μιας πρότασης της "Ανοιχτής Πόλης") για επέκταση της κυκλοφορίας του "ΜΕΤΡΟ" κατά δύο ώρες την νύχτα, δεν μπορεί να γίνει αποδεχτή "για οικονομικούς λόγους".

-β. Ότι το "Υπουργείο πρωτοστατεί ...στη μείωση των ατμοσφαιρικών ρύπων στην πόλη....και για αυτό ....ενισχύει πρωτοβουλίες για την υλοποίηση του πρώτου ελληνικού λεωφορείου με υδρογόνο..."

Οι δύο αυτές τοποθετήσεις του κ. υπουργού έχουν κάτι το κοινό μεταξύ τους, που λόγω της διείσδυσης που έχει στην καθημερινότητα της ζωής, μας ξεφεύγει και δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ενέργεια.

Και αν η σχέση της ενέργειας με το δεύτερο σημείο είναι εμφανής, κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί τι σχέση έχει με το πρώτο. Αμ έχει και παραέχει.

Το "ΜΕΤΡΟ" σαν μέσο μεταφοράς, επί σταθερής τροχιάς καταναλώνει, σαν "πρώτη ύλη" για να λειτουργήσει, ηλεκτρική ενέργεια, που για την παραγωγή της υποβαθμίζεται το περιβάλλον ιδίως στη Μεγαλόπολη, Πτολεμαϊδα και Αμύνταιο κ.λπ.

Με αυστηρά βιομηχανικά κριτήρια πρόκειται για μια επιχείρηση μεσοϋψηλής ενεργειακής έντασης. Πράγμα που σημαίνει ότι η φροντίδα για τον τρόπο που χρησιμοποιείται η ενέργεια πρέπει να είναι μόνιμη και σταθερή. Αυτή θα ήταν πράγματι η σωστή προσέγγιση. Στο "ΜΕΤΡΟ" τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά σε τέτοιο βαθμό που στη σημερινή του λειτουργική διάρθρωση, από κατασκευή του η ενέργεια αντιμετωπίστηκε σαν μια ανεξάρτητη μεταβλητή που η χρήση της δεν απαντούσε σε κανένα αξιολογικό κριτήριο. Σε τέτοιο βαθμό και τέτοιο τρόπο που σήμερα παρουσιάζει μια σπατάλη ενέργειας της τάξης του 15%, που το οικονομικό της κόστος ξεπερνάει κατά πολύ το κόστος των τριών- τεσσάρων δρομολογίων που συνεπάγεται η αποδοχή της πρότασης του Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας. Πιο αρνητικές είναι οι επιπτώσεις στην εθνική οικονομία και στο ανθρώπινο και φυσικό περιβάλλον - των περιοχών που προαναφέρθηκαν που δέχονται τους 1500 τον. διοξειδίου του άνθρακα λόγω της σπατάλης - που φυσικά δεν είναι η Αθήνα για να ανησυχεί ο κ. υπουργός. Η κατάσταση δεν πρόκειται να καλυτερεύσει ριζικά, παρά τα μικρά και σημαδιακά βήματα που έχουν γίνει και αυτά αφορούν τις μελλοντικές κατασκευές.

Τα μικρά βήματα, δε, που έχουν γίνει δεν είναι αποτέλεσμα των ενεργητικών επιλογών της "ηγεσίας" ούτε οδηγιών υπευθύνων της τεχνοδομής, οι οποίοι παθητικά τα αποδέχτηκαν - αν και δημιούργησαν τροχοπέδη - λόγω της εξέλιξης της ενεργειακής πραγματικότητας και ιδίως των Οδηγιών της Ε.Ε. που παρεμβαίνουν από την πλευρά της ζήτησης.

Το βασικό πρόβλημα είναι να διερευνηθεί γιατί ακόμη και σήμερα είναι δύσκολο να διαμορφωθεί σε επιχειρήσεις δημόσιου χαρακτήρα μια πολιτική ορθολογικής χρήσης και εξοικονόμησης ενέργειας, που μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία ενός νέου παραδείγματος.

Πρώτον: Δεν έχει εγκαταλειφθεί πλήρως η λογική που θεωρεί τη ζήτηση της ενέργειας ανεξάρτητη και εξωτερική σε σχέση με τα προβλήματα που σχετίζονται με την προσφορά. Με άλλα λόγια η προτεραιότητα των ενεργειακών πολιτικών ήταν πάντοτε εκείνη να εξασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα του εθνικού παραγωγικού συστήματος με παρεμβάσεις που αποσκοπούσαν στην εξασφάλιση της προμήθειας και της προσφοράς των ενεργειακών πηγών και ανυσμάτων. Επόμενα μέχρι και σήμερα η αγορά της ενέργειας προσανατολίσθηκε με εξαιρετική απόκλιση προς την πλευρά της προσφοράς.

Ακόμη δεν έχει συνειδητοποιηθεί πλήρως, από τη μεριά των κυβερνώντων, ότι μπορούμε να μετατεθούμε στην πλευρά της ζήτησης. Και ότι, από αυτή τη σκοπιά μέσω της αύξησης της αποτελεσματικότητας στη χρήση της ενέργειας, είναι δυνατόν να δοθούν συγκεκριμένες απαντήσεις στο ενεργειακό πρόβλημα. Συνήθως, μάλιστα, με μικρότερο κόστος και μικρότερο χρόνο σε σχέση με την παραδοσιακή προσέγγιση της ανεξέλεγκτης αύξησης της προσφοράς ενέργειας.

Δεύτερον: Δεν λαμβάνονται "υπ όψιν" οι αλλαγές που διαμορφώνονται στην αγορά και στη ζήτηση από τις Οδηγίες της Ε.Ε., μια και η εφαρμογή τους μετατοπίζεται ή αλλοιώνεται μια και προκαλούν ανακατάταξη συμφερόντων.

Τρίτον. Ενδεικτικό αυτής της λογικής, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι ότι ο μηχανικός που έφερε αυτοβούλως (διετία 2003/2004, με την ευνοϊκή ανοχή της προηγούμενης "πολιτικής ηγεσίας") στην επιφάνεια το πρόβλημα της σπατάλης της ενέργειας στην κατασκευή και λειτουργία του "ΜΕΤΡΟ" και συνέβαλε σε καινοτομικές λύσεις, από τις 28/02/05 ευρίσκεται παροπλισμένος και "τιμωρημένος". Αντίδραση, των υπευθύνων της τεχνοδομής, στην καινοτομία που δεν μπορεί να ελέγξουν και αμφισβητεί αντιλήψεις και ρόλους .

Ενώ η αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτεί την οργανική συνεργασία μεταξύ εταιρείας κατασκευής και εταιρείας λειτουργίας.

Σχετικά με το δεύτερο θέμα είναι αξιέπαινες οι παρόμοιες πρωτοβουλίες. Αλλά μέχρι να φθάσουμε στον προθάλαμο της εποχής του υδρογόνου- θα χρειασθούν κάποιες δεκαετίες- ας γίνει καμιά συστηματική και διάχυτη προσπάθεια για την μείωση της κατανάλωσης και των εκπομπών στις μεταφορές. Που καταναλώνουν σχεδόν το 40% της ενέργειας. Θα είναι γνωστό, ίσως, στους πολιτικούς υπεύθυνους ότι η κατανάλωση ενέργειας, στις μεταφορές, ανά μονάδα παραγομένου ΑΕΠ είναι κατά 80,5 % μεγαλύτερη από το μέσο όρο της Ε.Ε. (15), στοιχεία του 2003.

Πέρα από τη χιλιοειπωμένη ενίσχυση των ΜΜΜ κ.λπ., κ.λπ., ας γίνει καμιά προσπάθεια φορολόγησης των αυτοκινήτων ανάλογα με μια σχέση συνδυασμού ισχύος και την εκπομπής ρύπων, ώστε να εφαρμοσθούν και παρεμφερείς προσανατολισμοί της Ε.Ε. Αλλά φαίνεται ότι είναι δύσκολη "η σύγκρουση" με καθεστωτικά συμφέροντα εισαγωγέων αυτοκινήτων και ιδιοκτητών SUV (τζιπ), τα τελευταία χρόνια είναι διάχυτη η διάδοση τους.

Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1752