Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Ο ισχυρός ρόλος της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς

Θόδωρος, Μαργαρίτης

Αυγή της Κυριακής, 2007-09-09


Προχωράμε προς το τέλος μιας σκληρής εκλογικής αναμέτρησης. Η σοβαρή κρίση με τις πυρκαγιές εξελίσσεται σε ένα χοντρό πολιτικό παιχνίδι με απρόβλεπτες συνέπειες. Η κυβέρνηση μέχρι την τελευταία στιγμή θα κινείται στην προπαγάνδα περί συνωμοσίας επιχειρώντας να συσπειρώσει γύρω της τους "ανησυχούντες", γνωρίζοντας καλά ότι η απειλή και ο φόβος ενισχύουν τα συντηρητικά αντανακλαστικά. Το ΠΑΣΟΚ θα επιδιώξει να παγιδεύσει ψηφοφόρους με την "ψήφο τιμωρίας". Σε αυτή τη σύγκρουση θα χρησιμοποιηθούν στο παρασκήνιο -και αρκετές φορές στο ίδιο το προσκήνιο- όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα.

Η υποστήριξη του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς αποτελεί τη μόνη αποτελεσματική απάντηση. Πρόκειται για την πιο δυνατή αντικυβερνητική ψήφο. Πρόκειται για μια χρήσιμη επιλογή υπέρβασης του δικομματισμού.

Ο ευρύτερος χώρος της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς όλο αυτό το διάστημα -παρά τις σοβαρές διαφορετικές αντιλήψεις- έδωσε από κοινού κρίσιμες μάχες. Οι πολίτες τις γνωρίζουν. Δεν είναι άλλωστε η ώρα για αυτοεπιβεβαιωτικές ρητορικές. Τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να διατυπωθούν επιχειρήματα με επίκεντρο το δικομματικό στερεότυπο των εναλλασσόμενων ρόλων ανάμεσα σε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση Καραμανλή μέσα σε τριάμισι χρόνια έχει δημιουργήσει την ίδια δυσφορία που είχε δημιουργήσει το ΠΑΣΟΚ σε μια οκταετία.

Δεν είναι μόνο η παταγώδης αποτυχία διαχείρισης κρίσεων, είναι και η παντελής απουσία στόχων για μια καλύτερηη εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας. Η μόνη δύναμη της Ν.Δ. είναι η ολοένα και πιο ισχυρή παγίωση του ιδεολογικού προτάγματος "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια", που σε συνδυασμό με την ατζέντα "τάξης και ασφάλειας" οδηγούν σε επικράτηση των συντηρητικών ιδεών ακόμα και αν η καθημερινή κυβερνητική διαχείριση φαίνεται άθλια και αντιλαϊκή.

Από την άλλη πλευρά, η αντιπολιτευτική γραμμή του ΠΑΣΟΚ δεν προκαλεί ανατροπές του σκηνικού. Στο ΠΑΣΟΚ, όπως και το σύνολο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, κινούνται στα όρια ενός μεγάλου υπαρξιακού διλήμματος. Πορεία προς τον "μεσαίο χώρο" με υποχώρηση των ριζοσπαστικών στόχων ή πολιτική προς τα αριστερά με συμμαχίες και προχωρημένους μεταρρυθμιστικούς προσανατολισμούς; Μέχρι τώρα φαίνεται ότι κυριαρχεί η πρώτη εκδοχή. Η αγωνία για τον μεσαίο χώρο αφυδατώνει τις ιδεολογικές διαφορές με την κεντροδεξιά παράταξη. Η εμμονή για την εκπροσώπηση των λεγόμενων δυναμικών στρωμάτων απομακρύνει το ΠΑΣΟΚ από τους κοινωνικά αδύναμους, από τα πληβειακά στρώματα. Αυτά με τη σειρά τους δυστυχώς προσανατολίζονται προς τις αντιπολιτικές κατευθύνσεις. Το σοβαρό λάθος του ΠΑΣΟΚ είναι ότι η στρατηγική προς τον μεσαίο χώρο αγνοεί ότι αντικειμενικά ευνοεί μια θεματολογία φιλική προς τις συντηρητικές δυνάμεις. Μόνο με τα σκάνδαλα ή με τις τραγικές ανεπάρκειες του κρατικού μηχανισμού (όπως τις ζήσαμε στην πύρινη επιδρομή) το ΠΑΣΟΚ κερδίζει κάποιους πόντους αντιπολίτευσης.

Σε αυτό το δικομματικό μοντέλο πρέπει να υπάρξει απάντηση. Η ενίσχυση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς και η αλλαγή των συσχετισμών ανοίγουν το πολιτικό παιχνίδι. Το πλήγμα στις μονοκομματικές αυτοδύναμες κυβερνήσεις απελευθερώνει νέες δυναμικές. Σήμερα όλα φαίνονται δεδομένα. Σε ένα πολιτικό σκηνικό χωρίς κυβερνητική αυτοδυναμία θα κληθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις -ανεξαρτήτως ποσοτικού μεγέθους- να δώσουν λύσεις και απαντήσεις. Τότε θα κριθούν με αυστηρότητα όλες οι πολιτικές ισορροπίες. Επομένως η ήττα του δικομματισμού είναι το "κλειδί" για μια διαφορετική πορεία. Σε αυτόν τον ορίζοντα οι δυνάμεις της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς με αυτόνομο και ενισχυμένο ρόλο θα μπορούν να θέσουν στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου ένα πρόγραμμα ισχυρών μεταρρυθμίσεων και διαρθρωτικών αλλαγών. Οι πολιτικές εξελίξεις δηλαδή θα έχουν την πίεση μιας αριστερόστροφης κατεύθυνσης.

Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι με αυτόν τον τρόπο ανοίγει η σελίδα μιας νέας πολιτικής συγκυρίας. Στις λίγες μέρες που απομένουν ώς τις κάλπες πρέπει να δοθεί μια πειστική μάχη. Είναι η μάχη των επιχειρημάτων. Απέναντι σε αντιλήψεις χαμένης ψήφου, σε θεωρίες απαξίωσης του ρόλου της αριστεράς, ας αντιπαραθέσουμε την αναγκαιότητα για ένα νέο πολιτικό σύστημα, μια νέα μεταπολίτευση.

Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=2019